Er staat al een verhaal te wachten, komt morgen. Ik was gisteren zeer aangedaan door een hoogleraar die zei dat er grote offers voor het milieu gebracht moeten worden in de gezondheidszorg. Dat er offers gebracht moeten worden lijkt me ook en te beginnen met de medicijnstroom, hoe vervuilend ... en als elke huisarts een echo-apparaat zou hebben, zoals in Duitsland, zou dat veel schelen en zo is er van alles te bedenken. Heel veel bedrijven kunnen hun verantwoordelijkheid hierin nemen, maar als er daardoor minder geld verdiend wordt zal het al een probleem zijn. Dat het nu ten koste gaat van de levenskwaliteit van mensen en dat mensen er eigenlijk niet meer mogen zijn... Ik haal er twee stukjes uit waar een mens overstuur van raakt. Ik zal de link naar het hele artikel eronder plaatsen.
"En dan hebben we het nog niet eens over de echt radicale keuzevragen die opdoemen, zoals de vraag of we überhaupt nog moeten inzetten op levensverlenging, wanneer ecologische ruimte toenemend schaars is, en ieder extra levensjaar van huidige generaties de ruimte voor volgende generaties beperkt.
En zou het niet helpen als er een voorhoede kwam van mensen die vrijwillig afzien van zorg met te groot milieubeslag, en daarmee van pijnvermindering, levensverlenging en andere gezondheidsbaten, zoals er al mensen zijn die vrijwillig afzien van vlees en vliegvakanties?"
Ik heb de man (Johan Mackenbach, emeritus hoogleraar maatschappelijke gezondheidszorg, Erasmus MC) meteen een emotionele brief geschreven, waarin ik het ook over concentratiekampen heb omdat ik daar net over gelezen heb en zelf gezien heb wat medische experimenten gedaan hebben. Dit zijn geen experimenten, maar de overeenkomst is dat er over je beslist wordt, pijn of geen pijn en dat je niet meer belangrijk genoeg bent als je een bepaalde leeftijd bent gepasseerd. Er zijn Afrikaanse landen waar mensen opstaan als grootmoeder binnenkomt, zoveel respect is er voor haar. Dat is mooi. Er komt een vrouw binnen vol levenservaring en wijsheid.
Zou deze meneer mensen die hij lief heeft kunnen laten creperen, want dat kan er gebeuren als pijnvermindering niet is toegestaan. Zou hij zelf kunnen creperen? Wij zouden in allerlei gevallen af willen zien van een ziekenhuisopname, zolang we enigszins voor onszelf kunnen zorgen, maar juist dan hoop je op welke manier ook op verlichting van pijn als dat nodig is.
Wiens schuld is alle vervuiling? Het lijkt me toch dat de vervuilers voor de oplossing moeten zorgen en de mensen die aan de ene kant zo oud mogelijk moesten (ja, moesten!) worden en die volgepropt werden met pillen. Met gevolgen voor de patiënt en het milieu!
Ik las een verschrikkelijke reactie van een mevrouw, in de 60 die zei niet meer naar een arts te durven gaan omdat ze het gevoel heeft overbodig te zijn en ze bang is dat ze geen recht meer heeft op hulp.
https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/gezondheidszorg-moet-meer-tempo-maken-bij-verduurzaming?utm_source=qrcode&utm_medium=print&utm_campaign=mc24
---
Net las ik dat onze koning in 2020 een wet ondertekend heeft dat nabestaanden de dossiers van hun geliefden niet in mogen zien. Ik neem aan dat hij er op zich weinig over te vertellen heeft, maar op zich, dat die wet er is ... Het is op zich veelzeggend want te gevaarlijk om achter de doodsoorzaak te komen en in die zin past het in het verhaal. Het maakt het niet minder verontrustend.
---
Uit een Brits wob-verzoek is al geruime tijd bekend dat 95,9% van de coronadoden aldaar, tussen 1 februari 2020 en 31 december 2021, onderliggend lijden had. Situatie in andere landen is vergelijkbaar. Bron: https://ons.gov.uk/aboutus/transparencyandgovernance/freedomofinformationfoi/covid19deathsandautopsiesfeb2020todec2021
(later. Zie dat deze link niet meer werkt, censuur of een andere reden? Als het zo blijft haal ik hem weg of zoek een andere link)
Wat een narigheid, maar daar sluit ik natuurlijk niet mee af. Het is belangrijk dat we over alles nadenken en als het kan ik actie komen, maar er moet wel een tegenwicht zijn om onrechtvaardig- en onbegrijpelijkheden aan te kunnen.
Voor mij is dat op de eerste plaats besef van de essentie van het leven en daar op allerlei manieren mee bezig zijn, vooral van binnen en ter ondersteuning en voor inspiratie boeken te lezen die erover gaan. Gesprekken met geestverwanten, eventueel lezingen of documentaires en daarnaast toch altijd weer schoonheid. De schoonheid die altijd aanwezig is. Waar u niemand anders voor nodig heeft, u hoeft haar alleen maar in u op te nemen.
Of dit
