Goedemorgen, op deze bewolkte, maar zachte maandagmorgen.
Het bericht hieronder schreef ik gisteren, maar het was nog niet helemaal klaar.
Soms laat ik me toch weer even verleiden, het gaat vanzelf, maar dan hup, weer gauw weg.
Er is zoveel angst en boosheid over alles wat 'anders' is. De mensen die woedend zijn op de gangbare media denken zelf vaak ook rechtlijnig. Zo moet het en anders niet. Dat is dan toch precies hetzelfde?
Ik las laatst bij 'rechts' gaat het alleen over ik, bij 'links' over wij. Een paar jaar geleden had ik dat ook zo gevoeld en deels zeker nog, maar wat is er veel veranderd. Bij de 'rechtse' kant is voor een deel veel zwart-wit denken, elke nuance ontbreekt.
Ik zag een meneer vertellen over dat er in Nederland nog nooit zo'n grote campagne gevoerd werd als voor de BBB en dat Bayer en Monsanto daar een grote bijdrage aan hebben geleverd.
Wat die man over zich heen krijgt... Al zou het niet zo zijn, dan ga je nog steeds niet zo tekeer vind ik. Maar wat ik die mensen dan wil vragen, klopt het niet? Het gaat vaak niet over de inhoud, maar aan wat aan de oppervlakte ligt. Gewoon, een ander geluid en dat mag niet. Na drie respectloze reacties was ik weer weg.
Er wordt op de persoon gespeeld en vaak gaat het zelfs (vooral) over het uiterlijk van iemand. Waarom? Nu ook met Frans Timmermans. Hoe oneens je het ook bent met hem, laat de inhoud een gesprek (wat er zelden komt) bepalen, niet hoe iemand eruit ziet. Ik vind uiterlijk werkelijk totaal onbelangrijk. Behalve iemands ogen, maar dat heeft maar een beetje met de buitenkant te maken. Hoe kijkt iemand en vooral, is er contact?
Ik denk vaak aan de uitspraak van Willem Glaudemans die zegt: Het is liefde of angst. En dat is wat er altijd overal gebeurt. Niet altijd even zichtbaar, maar als je dieper kijkt kom je daar denk ik altijd op uit.
En waar gaat het over, gaat het over iets wat beschadigend is voor mensen, of gaat het puur om een andere mening?
Als je vanuit liefde kijkt kan 'alles', vanuit angst kan niets.
Het gaat zelden samen, angst en liefde, al zal er vast wel weer een uitzondering zijn.
Het is interessant en verdrietig tegelijk om te zien wat voor uitwerking die angst, die steeds groter wordt, heeft.
Waar bent u bang voor en hoe gaat u daarmee om?
Henk en ik lopen vaak, in ieder geval deels, in stilte, maar vanmorgen hebben we het gehad over waar ik hierboven over schreef. Over hoe wij tussen de verschillende groepen in staan. Ik begrijp dat mensen bij een bepaalde groep willen horen, het geeft houvast, maar er zit ook een gevaar aan omdat je elkaar steeds versterkt. Het positieve is dat het ondersteunend is en het negatieve dat er een boos, meedogenloos front kan ontstaan.
Aan 'beide' denkwijze van de groepen, vroeger links en rechts genoemd (er zijn er meer, maar er zijn twee grote), zitten allerlei aspecten. We voelen ons verwant met een deel van allebei en een deel van allebei niet! De overeenkomst is dat er geen andere manier van omgaan met het leven mag zijn. Angst dus bij allebei, al vind ik de angst van de vroeger links genoemde volgers alleen over een bepaald gebied gaan en bij de andere kant zijn er veel gebieden die angst en boosheid opleveren.
We leven in een bedreigde en bedreigende wereld.
Daar blijft het niet bij!!! We maken ons leven zo vervullend mogelijk en ik wens iedereen een vervullend leven toe.
Onze plek kan je eenzaam noemen want wie staan er nog meer op deze middenplek, wie staan het dichtste bij? De Vierde Golf bijvoorbeeld. Geen klimaatontkenning, wel opkomen voor vrijheid, openheid en zelfbeschikkingsrecht. Zeker geen dwang!
En veel artsen en wetenschappers die hun mond moesten houden, puur, trouw, onafhankelijk(!)
Aan de andere kant is het helemaal niet eenzaam want je voelt je sterk omdat je niet meegesleurd wordt, door een manier van tegen de wereld aankijken. Het voelt solide en warm.
Eenzaamheid is sowieso geen woord dat bij me past.
Als kind wel en mede daardoor nu niet meer.
(Henk keek even of er iets van vrouwenvoetbal was. Toen zag ik reclame en hoorde ik:
"Als je het aandurft ben je ready for more". Verschrikkelijk. Wat is er toch zo interessant aan Engels? Het schuift steeds meer het Nederlands aan de kant, wat ten koste gaat van de taalvaardigheid. Daarbij ontstaat er een rare mengelmoes-taal.)
Na deze zondagse beschouwing wens ik u een fijne dag toe. Het heeft de afgelopen nacht veel geregend en wat rook het lekker het tijdens de wandeling erna.
Foto's vinden van liefde is gemakkelijk, er zijn er duizenden om uit te kiezen, wat het op zich ook weer ingewikkeld maakt. Het moet hier en nu passen. De gekozen foto is van Lolame. Ik krijg de naam er niet mooi onder, dus bij deze. De afbeelding van angst vond ik lastiger, maar ik vind dat dit goed weergeeft wat ik bedoel. Het krassende, dat vooral, het schreeuwen en niet openstaan voor andere geluiden.
