Het was fijn om even alles los te laten en dat kan ik heel gemakkelijk. Wat ik moeilijk los kon laten was een mevrouw bij wie wij elke de televisie goed zetten en die nu in de problemen zou komen. Het is een van de weinige dingen die ze nog heeft en zoals nu geniet ze van de Tour de France. Vooral van de landschappen en kerken.
Ze krijgt nu ook vaker de wasmachine niet meer aan. Ze gaat geestelijk achteruit. Toch had ik gedacht dat het proces sneller zou gaan.
Na de eerste dag weg ging het iets gemakkelijker, ook door het schrijf-contact met haar zoon.
Het wereldleed gaat gek genoeg wat eenvoudiger. Het is te groot om constant mee bezig te zijn. Natuurlijk ben ik ermee bezig, maar er is ook altijd ruimte voor al het andere. En het is nooit zoals Robin de Ruiter, onderzoeker en schrijver, zegt: "De mensen die alleen bezig zijn met het dagelijkse leven zullen onaangenaam verrast worden".
Hij waarschuwt al 30 jaar voor een komend totalitair systeem. Er zijn nu veel meer mensen die dat doen, waaronder Matthias de Smet, maar 30 jaar geleden was het een uitzondering. Ik leefde toen ook letterlijk en figuurlijk in een andere wereld.
Je kan je bewust zijn van wat er overal gebeurt, je daar grote zorgen over maken en tegelijkertijd de zin van het lijden voelen en ... je laven aan alles wat je energie geeft en inspireert.
Dat lieten de afgelopen dagen ook weer zien.
Ik zie dat veel mensen zich volledig mee laten sleuren en bijna verdrinken in negativiteit en boosheid. Dat er veel vreselijks gebeurt is erg genoeg, ik laat niet ook nog mijn leven afnemen.
De vreugde, de ontroering, het genieten.
De machteloosheid is absoluut een punt, de machteloosheid van de gebeurtenissen en de machteloosheid ten aanzien van de mensen die nog niet zien welke ontwikkelingen plaatsvinden. Als dat wel zo was had het nooit zover kunnen komen. De machteloosheid is er ook omdat ik me verantwoordelijk voel en van alles zou willen doen, veel meer dan nu het geval is. Ik moet accepteren dat ik het op mijn manier doe, dat ik mensen bereik maar dat ik niet in staat ben de wereld te veranderen. We kunnen alleen maar bijdragen, allemaal op onze eigen manier.
Genieten bijvoorbeeld, van dit Grand Dessert voor Henks verjaardag (daarom waren we even weg) voor ons samen. Het was veel en verrukkelijk. Een toetje om ons altijd te herinneren.
