Door een tip van een leuk stel die we af en toe tegen kwamen met wandelen en met wie we nu een paar keer koffie hebben gedronken, kijken we 'Maud en Babs' terug. Een aanrader.
Moeder, gespeeld door Loes Luca raakt in de war. Dochter, gespeeld door Rivka Lodeizen, probeert er volledig voor haar te zijn, maar heeft een drukke baan en gezin. Het proces is herkenbaar in beeld gebracht. Grappig, ontroerend, treurig en af en toe om wanhopig te worden van de bureaucratie. Dat iemand van de hulp niet even een eitje mag koken, waar Babs zo'n zin heeft, want dat valt niet onder haar taak. Henk heeft hetzelfde meegemaakt in het ziekenhuis. In de kamer waar hij lag ging het om een glaasje water waar iemand om vroeg aan de schoonmaakster. Hoe ver kan een mens afgeraakt zijn van wat belangrijk is. Ik zou me op geen enkele manier laten weerhouden om een glaasje water te geven, of een eitje te koken.
Iedereen is in fragmenten gaan werken en dat werkt niet! Een arts kijkt alleen naar de aangedane plek, een zorginstantie geeft alleen de hulp die voorgeschreven is, een leraar kijkt naar wat geleerd moet worden. Alleen de taak die opgedragen is. Of het om de lopende band gaat, alleen een schroefje erin zetten en de volgende draait het aan. Ik heb trouwens wel eens gehoord dat iemand die vroeger aan zo'n lopende band werkte zei dat ze geen idee had aan wat voor product ze meewerkte, ze zag nooit het geheel. En juist dat geheel, daar gaat het toch om?
Er zijn mensen die het anders doen en hun eigen plan trekken vanuit oprechte betrokkenheid, maar het zijn uitzonderingen. En als je het de afgelopen jaren deed kreeg je de bons. Ik hoorde dat Attje Kuiken 16 jaar in de politiek heeft gezeten, maar ik herinner me alleen die vreselijke minuut waarin ze vooraanstaande artsen kwakzalvers noemde omdat ze Ivermectine voorschreven. Ze wilde hun big registratie afnemen. Kortzichtig en onaardig vond ik dat. Onaardig dekt de lading niet.
Meehobbelen of hollen met de massa, dan was het goed. Ik heb sowieso al niets met het woord kwakzalvers, denigrerend, en wie bepaalt wanneer het dat is? Als je het woord dan toch gebruikt zou ik het gebruiken voor de mensen die de experimentele schadelijke prikken hebben gepromoot en de mensen die hem hebben geplaatst.
Een Vlaamse ambulancier (Hulpverlener-ambulanciers zijn onder meer getraind in de immobilisatie van patiënten, wondzorg, het herkennen en behandelen van allerhande ziektebeelden, het ondersteunen van de vitale functies in levensbedreigende situaties, spoedbevallingen, psychiatrische urgenties en reanimatie met AED en beademingsballon.)
"Ik werk nu 18 jaar als ambulancier. In het laatste jaar zag ik meer hartfalen bij jonge mensen, dan in de 18 jaar ervoor. En de hele branche weet het en zwijgt. Uit schrik wappie te worden genoemd."
Dat de meeste mensen er in mee gingen...
En er weer in mee zouden gaan.
Wel minder, maar toch.
Zo hilarisch zag het leven eruit, en zo treurig..
https://www.maurice.nl/2023/08/19/trieste-en-grappige-herinneringen/
Ik wil het artikel met de foto's van Maurice niet tekort doen, maar toen ik een foto bij dit stukje zocht bij Pixabay, kwam ik het een en ander tegen wat ik u niet wil onthouden. Komt binnenkort.
