Het ontroerende betoog van Joris Luyendijk kon ik zien omdat ik er bij twitter op geattendeerd werd. Dat is fijn van sociale media want anders had ik het niet gezien omdat ik zelden nog kijk naar praatprogramma's. Talkshows?? Ik neem me bij deze voor om nooit meer een Engels woord te gebruiken, tenzij het niet anders kan. Ik vind het gek, zinloos en een belediging voor onze mooie Nederlandse taal. Veel is ingeburgerd, dus ik zal vast wel eens de mist ingaan.
---
Over mist gesproken. Er zitten zoveel lagen onder wat we zien. Mooie lagen, diepere geestelijke lagen, spirituele lagen, Goddelijke lagen (het belangrijkst voor mij), maar ook lagen die verborgen moeten blijven en zo verborgen dat ze vaak nog onzichtbaarder worden gemaakt.
Eerder schreef ik over Yvonne Keuls, die weet hoeveel er gebeurd is als het om kindermisbruik gaat. Ze heeft hier boeken vanuit haar ervaring met jongerenopvang over geschreven en ze had contact met hulpverleners en mensen van justitie. Later werd ze verschillende keren als getuige deskundige opgeroepen, maar ze werd ook verguisd want de waarheid mocht niet benoemd worden. Wat de afgelopen jaren tijdens de pandemie is gebeurd, gebeurde altijd al, alleen het was het nu, ook door de sociale media groter en zichtbaarder, voor wie het zag. Ik luisterde gisteren onder de zaterdagse werkzaamheden als eerste naar een gesprek met Yvonne Keuls op youtube en toen kwamen er allemaal gesprekken achteraan over hetzelfde thema. En niet alleen over dat thema, het geldt voor zoveel meer, de moord op Els Borst, op Theo van Gogh. Er verdween van alles aan bewijsmateriaal en dat gebeurt zo vaak, zoekgeraakt, gewist enz. Thomas Ross heeft over deze twee onderwerpen een boek geschreven, ook over het kindermisbruik overigens.
Ik haalde de oortjes uit mijn oren (dit klinkt gek) en toen hoorde ik de nog net de zin "Verslagen zijn vernietigd". Hetzelfde als wat ik hierboven schreef, allemaal hetzelfde. Het tapijt is een grote bult, van alles wat eronder ligt, om het over de doofpot waar geen deksel meer op past maar niet te hebben. Verschrikkelijk en het gaat allemaal over mensen die de dupe zijn geworden van een misdaad, en vervolgens ook nog eens door de zwijgcultuur. Mannen met hoge functies, die bij dezelfde studentengroep hadden gezeten en elkaar eeuwige trouw hadden beloofd. Misdaad op misdaad, walgelijk. Als we het over ontmenselijken of op z'n minst over onrechtvaardigheid hebben speelt zich dat hier net zo goed af.
---
Ik schreef een paar dagen geleden over mensen die zich uit angst niet verdiepen, maar er zijn ook mensen die alles voor zoete koek aannemen, die het gezag blindelings vertrouwen. Doen wat hun opgedragen wordt. Hierover heb ik het natuurlijk al veel vaker gehad, gehoorzaamheid kan alle grenzen overschrijden.
---
Een mooi voorbeeld van omdenken.
https://www.omdenken.nl/inspiratie-en-verhalen/undercover-staatsbezoek
Gelukkig kon en kan ik ook altijd meegaan in iemands denken, niet er tegenin gaan, maar het verhaal volgen, de ander het gevoel geven dat hij ertoe doet, communiceren!
Niemand verschilt in menszijn van elkaar.
Met onze mevrouw laveer ik bijna altijd ook mee. Ik zeg alleen wel eens iets als ze oude boter bij nieuwe boter doet, of als ze bijvoorbeeld lege etensbakjes van de bezorgmaaltijden in de ijskast zet omdat ze dan kunnen drogen. Maar alleen even een snelle opmerking, zonder waardeoordeel. Het is juist fijn om mee te gaan in de woorden. Je kan dan altijd in gesprek met elkaar blijven.
Stel Henk zou gaan dementeren, dan wordt het een ander verhaal, dat zou ik erg ingewikkeld vinden en ik vrees dat ik dan in het begin minder meegaand zou zijn. Ik hoop dat ik het dan snel los zou kunnen laten en denk aan de woorden van Willem Glaudemans. Wil je gelijk hebben of liefde?
Pompoensoep (van jouw pompoen Mirella) met gebakken ui en kerrie / havermoutbrood met roerei en bosuitjes.
