Utrecht is a UNESCO city of literature and that's why it's so apt that bookcase murals have started popping up! The notable mural, on Amsterdamsestraatweg in the Dutch city of Utrecht, has not only brought neighbours together, but it is frequently visited by passers-by who wish to stop for a selfie!
Literatuurstad, stad van de literatuur. Soms, heel soms wilde ik dat ik nog in Utrecht woonde, maar echt heel soms. Toen ik er kwam wonen waren er heel veel boekwinkels en ook bijzondere zoals de vrouwenboekwinkel (Savannah), een actvistische boekwinkel (Rooie rat), een mooie kinderboekenwinkel, spirituele boekwinkel, De literaire boekhandel (bestaat niet meer), reisboekhandel, de boekenbar, waar je ook een vers kopje koffie kan krijgen en de eigenaar is Tim van den Hoed, die bij de boekenrubriek van DWDD zat. Deze winkel bestond nog niet toen ik in Utrecht woonde, sfeervolle antiquariaten, een heel mooie ramsj enz. Bij de 'gewone' boekwinkels zaten ook heel bijzondere en heel grote zoals Broese&Kemink en een heel oude op het Janskerkhof, waar je heen ging voor speciale boeken, niet voor bestsellers. Ik zag trouwens dat kinderen in de huiskamer van de kinderboekenwinkel regelmatig kunnen schrijven op vrijdagmiddag. Gelukkig is er nergens sprake van kids!
Ik luisterde gisteren naar een lang gesprek van Jelle Baardwijk met Diederik Boomsma. Voor een groot deel ging het over de Nederlandse taal. Diederik Boomsa is kandidaat-Kamerlid voor de partij Nieuw Sociaal Contract en hij zou graag minister van Onderwijs worden. De kwaliteit zou omhoog gaan denk ik. Ik hoorde in dat gesprek dat het voor het eerst is dat ouders beter in taal zijn dan hun kinderen. Henk zei netdat we een half kruisje moeten geven aan de NCS (Omtzigt heeft die zich nu ook over andere zaken van de pandemie duidelijk uitgesproken), en een half kruisje aan de PvdD.
Wat veel boeken. Er staat rescue bij, ik weet niet waarom. Maar boeken redden altijd.
In vervolg op vluchtelingen. Heeft u wel eens van het berustingssyndroom of terugtredingssyndroom gehoord? Ik had er nooit van gehoord. Dit kunnen getraumatiseerde vluchtelingskinderen krijgen als na het trauma wat ze hebben meegemaakt, ze in een onzekere situatie leven. Ze trekken zich terug uit de wereld en verzinken in een soort coma. Soms jarenlang. Life overtakes me is een documentaire die hier over gaat. Mishandeld echtpaar en vrouw ook nog verkracht, vlucht naar Zweden en vraagt vluchtelingenstatus aan. Het duurde 1 1/2 jaar voordat ze duidelijkheid kregen. Hun afschuwelijke verhaal werd hardop voorgelezen en de kinderen verstonden inmiddels Zweeds. Wat het doet met kinderen als ze zoiets over hun ouders horen. Hun asielaanvraag werd afgewezen. Wie begrijpt het? Henk en ik hadden het er net over dat we ons heel goed kunnen voorstellen dat je het leven dan niet meer aan kan en 'verdwijnt'.
Ik schreef gisteren over de wantoestanden in Australië. In dat vluchtelingenkamp was ook een plek waar mensen in elkaar geslagen konden worden zonder dat de camera het zag.
Niet alleen het beleid is verschrikkelijk, dat er mensen zijn die het uitvoeren is nog erger.
Ook bij de afschuwelijke coronatoestanden daar, hoe kunnen politie, bewakers, hulpverleners uitvoeren wat hun opgedragen wordt, hoe wreed het ook is??!! In de film Stateless kwam een bewaker in gewetensnood. Soms draaien mensen dan door omdat het onmenselijke van ze gevraagd wordt, ze er niet meer mee kunnen leven, maar veel volgen braaf de orders op. Het is doodeng en het gebeurt op zoveel plekken. Wat is er gebeurd met die mensen dat ze deze misdaden kunnen plegen?
Alleen als je zelf groot gevaar loopt begrijp ik het. En ik begrijp dat er zoveel onverwerkte pijn, zoveel frustraties zijn, dat het er blijkbaar alleen maar negatief uit kan komen, ten koste van zoveel. Juist die mensen, de daders hebben aandacht en warmte nodig. In een oorlog, zoals nu zijn alle grenzen gepasseerd en voel je de verschrikkingen en kijk je naar cijfers: In de Gazastrook zijn sinds 7 oktober bijna 11.000 doden gevallen, in Israël ongeveer 1400. Al was het er maar één aan beide kanten, aan één kant ... Levens tellen niet meer, alleen blinde haat, terwijl elk leven toch zo kostbaar is.
Er kwam een uitspraak voorbij en ik weet niet meer wie het zei, maar het was zoiets als het grootste lef is om van je vijand je vriend te maken.
