26 december

Goedemorgen op deze Tweede Kerstdag.
Alles wat ik getypt had is weg en het is ook op geen enkele manier terug te halen,. Ik moet dus alles opnieuw doen. En daar begin ik nu vrolijk mee. :-)
We wandelden in alle vroegte, onder het schijnsel van een volle, heel grote maan. Dat was al een mooi begin van de dag. Ik weet niet hoe laat het was, ergens rond 7 uur denk ik.
Heerlijk ontbeten en om 8.30u schreef ik dat het 8.30u was en het was nog donker.

De waterstand is, door de aanhoudende regenval in Duitsland, overal hoog, maar vooral in het oosten en zuiden. De Dinkel en de Regge zijn op sommige plekken woest kolkende rivieren las ik. Waterschap Rijn en IJssel meldt dat de piek nog komt, waarschijnlijk rond 28 december, dan stijgt het water tot 15 meter boven het NAP. 

Nu eerst een dansje? Ik dans trouwens elke avond even op do you love me en daarna nog op wat komt als een verrassing op youtube. Zo kom ik alles bij elkaar op behoorlijk wat beweging elke dag. https://x.com/hybender/status/1738061888607395913?s=20

Gisteren hadden we de jaarlijks terugkerende lunch, pasteitjes met champignonragout.

Normaal gesproken maken we aaan het eind van de middag voor Kerstavond onze
lichtjeswandeling, maar de 24e waaide (woei vind ik leuker) en regende het dus we deden dit gisteren aan het eind van de middag en wat hebben we er weer van genoten. 
Thuisgekomen een glaasje Port, met blauwe kaas, mmm.
De dag ervoor had ik een hutspotje gemaakt van regenboogwortels.

Ik hoefde dat dus alleen nog maar in de airfryer te zetten. Geconfijte uien erbij, de plantaardige schnitzel (heb ik die nu bij recepten gezet, ga ik zo controleren. Ieder kan zijn eigen smaak eraan geven, als het maar stevig op smaak gebracht wordt en dan is het zo lekker. Van binnen ziet het er bijna net zo uit als een gewone schnitzel. Nog een augurk in waaiervorm erbij en zo was het een maaltijd als ik weergaf bij de goedkope voorbeelden. 
Het dessert bestond uit roomijs, roomkwark door de lecithine die ik erdoor had gedaan, met een scheuthe ahornsiroop. Verder advokaat en chocoladerocks. Die rocks behouden hun vorm dus ideaal voor koekjes, muffins en cakes, maar ook heerlijk op de boterham of een beschuitje.
Op de foto lijkt het enorm, maar dit is een klein schaaltje. Dat druppeltje rechts had er niet moeten liggen natuurlijk. :-)

Tijdens het schrijven stond onze mevrouw met jas half aan voor de deur. Ze is op dit moment helemaal de weg kwijt. Ze weet ook niets meer van gisteren. Degene die haar haalde gisteren voor de kerk was laat, wat vaak zo is, maar mevrouw merkt het niet. Ze zat een uur van tevoren al met haar jas aan te wachten. Ik ben een paar keer bij haar geweest. Ik zei zal ik de tv aandoen? Ik wacht wel in stilte zei ze, maar toen ik zei dat er misschien een mooie dienst was wilde ze dolgraag dat hij aanging. We hoorden geang en zagen een preek, over hemels licht dat op het leven schijnt. Geen priester, maar de dominee had het over de momenten dat de hemel openging en dat iedereen zulke momenten meemaakt. Het was een mooie preek en ik zei nou, dat hebben we vast binnen! Gelukkig werd ze toch nog opgehaald en het gaf mij de gelegenheid om wat op te ruimen en de tafel gezellig te dekken want haar zoon zou komen lunchen.
Toen ik 's middags bij jaar was hielp ik haar met aankleden want ook dat gaat bijna niet meer.
Dat het binnen korte tijd opeens zo hard is gegaan ... Ze zei niet, het is zo stom, ik weet niets meer. Ik heb haar geprobeerd gerust te stellen.
Ik ken een dementerende (Alzheimer) meneer die al 8 jaar aan het dementeren is en een paar dagen geleden was hij helemaal in paniek en werd agressief, wat hij een paar jaar geleden ook had, de combinatie angst en boosheid. Het was voor zijn vrouw heel eng. Bij hem is het een lanzaam verlopend proces. Hij is nog sterk, bij onze onze mevrouw is het een snel verlopend proces en ze is vooral broos en heel kwetsbaar. Ik hoop dat het niet te lang meer duurt voor haar. En voor mij eigenlijk ook. Mijn hart breekt als ik haar zo zie.

Zo was het bij ons vroeger, altijd echte kaarsjes. Nooit iets gebeurd. Het was bij iedereen vroeger zo. Voor de zekerheid stond er meestal water in de buurt. Ik zag op de app dat het bij familieleden nog steeds zo gaat. De sfeer van kaarslicht is onvergelijkbaar met lichtjes. Lichtjes zijn gezellig, dit is heilig en onvervangbaar sfeervol. Maar, en dat liet de wandeling weer zien, lichtjes zoegn voor een andere, maar wel voor heel veel kerstsfeer. Wij hebben buiten een boompje met lichtjes en binnen een combinatie van kaarsen en lichtjes. 

Kaarslicht kan meditatief werken. Ik kende een lieve, gulle vrouw, ze is afgelopen jaar overleden. Zij volgde een cursus meditatief tekenen en daar werden kaarsen bij gebruikt, maar geen gewone kaarsen want voor erin staren is dat te fel. Het kan alleen bij een wassen kaars, dat is warm en zacht licht. En er ontstond vanzelf iets. Dat gebeurt ook als u nu zou gaan zitten, met een leeg vel voor u. U doet uw ogen dicht, in stilte, of juist met bepaalde muziek en dan gaat u daarna tekenen, of schilderen, of schrijven ... 

Ik wens u een mooie Tweede Kerstdag!