Paul!

De Pier in Scheveningen, in de 60 er jaren. Eind 60er jaren was ik er een week op vakantie.
Een zomerse en vredige sfeer.
Ik genoot van het mooie vuurwerk en at citroenijsjes.

In de 80er jaren was ik er ook een paar keer en verbleef ik in het huis van mijn zusje. En weer genoot ik van het vuurwerk en van veel lezen. Mijn zusje had geen televisie. Nog steeds niet. Ze is nu 81. Ze heeft veel moois gedaan in haar leven. Violiste, muziektherapie opgezet in Spanje, ze schreef en vertaalde, antroposofisch-achtige denk-leefwijze, ze wandelt veel en lang, o.a. een paar keer naar Santiago de Compostella, zit geloof ik in allerlei gespreksgroepen en ze heeft voor een prachtige dochter gezorgd, die fagot speelt, verwaarloosde dieren opvangt en een (idealistische) moestuin aan het ontwikkelen is, ook met en voor anderen. Tijdens de pandemie hield ze voet bij stuk. Ik ben trots.
---
En dan een zo goed als doodgevroren hondje.
https://x.com/Arteymas_/status/1830432039541125496
---
In WO1 was er een grote groep Belgische vluchtelingen in Nederland, logisch. In de 50er, 60er, 70er jaren kwamen er geen grote groepen asielzoekers en nu gigantisch veel. Hoe komt dat?? De waaromvraag vind ik in elke situatie van het leven belangrijk, anders kom je niet verder. En als het over zoiets groots gaat, waar steeds meer mensen bij betrokken zijn en door geraakt worden, helemaal.
Ik herinner me de grote groep Vietnamese bootvluchtelingen in de 80er jaren en wat was ik daarvan onder de indruk. Vietnamezen staan op dit moment bekend als modelvluchtelingen. De werkloosheid onder deze groep is sterk gedaald en ze hebben de reputatie goede, harde werkers te zijn. De eerste generatie heeft veel moeite gehad met het leren van de Nederlandse taal. De tweede generatie, die dat probleem niet had, is veelal hoogopgeleid.
Ik ging hier over nadenken vanmorgen omdat ik las over de dramatische crisisopvang voor asielzoekers, ik zag dat een man zei dat Duitsland overgenomen gaat worden en ik las een artikel over dat er in een jaar!!! 40% meer mensen op de overlastlijst staan. Hoe kon het toch allemaal zo uit de hand lopen? En wat verdrietig dat die negativiteit ten koste gaat van mensen die alle hulp nodig hebben. Maar ook voor de beeldvorming heeft het grote gevolgen. Bij aankomst zie je de enorme groepen alleenstaande jonge mannen. En er zijn verschrikkelijke filmpjes van haat. (Nog steeds zijn er mensen die het niet zien, net zoals het cojonaverhaal) Op de gewone media zie je beide beelden niet. Het gaat elk jaar om vele duizenden alleenstaande jonge mannen erbij. Vooral over een deel (schrijvers als voorbeeld dat er natuurlijk ook anderen zijn) van die jongens, zonder verantwoordelijkheid, gaat de zo hard stijgende overlast. Niet over families, niet over moeders, niet over opa's en oma's. Ik stel het me vaak voor, als ik jonger was en ik zou moeten vluchten voor oorlogsgeweld of iets anders vreselijks, wat zou ik dankbaar zijn als ik opgevangen zou worden en wat zou ik graag de taal en alles over de cultuur leren. En ik zou me in willen zetten om iets terug te doen. Natuurlijk!
Maar waarom was het in al die eerdere jaren zo anders? Er is een aardig rijtje oorzaken te bedenken. Hoe moet dit verder gaan??? Er is geen oplossing vrees ik, tenzij er iets groots gebeurt en dat geldt wat mij betreft niet alleen hiervoor, maar voor alles. 
We leven in een vaak heel harde, veroordelende en ook krankzinnige wereld. Dit is daar een mooi voorbeeld van.

Voor mij gaat het alleen om Paul!
---
Terug naar onszelf. De scholen zijn weer begonnen, tijd voor een nieuwe start. Wat zou u graag willen, zijn er wensen, plannen, ideeën om andere stappen te zetten? 
Nieuwe schriften, pennen, gummen, boeken (iemand had het over 9 1/2 kg boeken in het nieuwe schooljaar. Gelukkig is niet alles elektronisch, maar dat is wel heel veel). Ik word altijd enthousiast in deze tijd. Er is zoveel om te kunnen doen ... ik wens u een mooie, nieuwe stap toe in uw leven. Door wat vooral raakt u geïnspireerd?