Ik luister op het moment weer naar de serie boekenpodcasts 'Het verhaal". Het is een gesprek met Auke Hulst. Hij schreef o.a. 'Kinderen van het ruige land'. Prachtig boek, met een herkenbaar landschap. Hij vertelt over een ander boek 'En ik herinner me Titus Broederland', aan Monique Huijdink. Ik hoor hoe hij als kind door hun eigen hond, die zijn bit doormidden beet als hij bij de dierenarts was, als een lappenpop heen en weer geslingerd werd,. Zijn broer heeft hem gered. Hij heeft een begrijpelijk grote afschuw van honden. Gelukkig is dit er ook, lief, beschermend, voelend wat nodig is. https://x.com/doglovergift/status/1888959042334466420
Ik vind Monique Huijdink een heel fijne interviewster; ze luistert goed, heeft een heel aangename stem en er is tijd.
We hadden gisteravond een broodje* met zuurkool en een plantaardig worstje/hotdog van Peasmaker. Dit is een fantastisch product, waar ik al een tijd een bericht over heb staan.
Het broodje maakte ik van havermout, amandelmeel, psyllium en wijnsteenpoeder. En de worstjes, waarvan ik nog niet weet of het lukt, maakte ik van geweekte peamaker, gebakken ui, Tamari en verschillende specerijen.
Het volgende bericht zal hierover gaan, met het recept. Burgers zal ik zeker van dit mengsel kunnen maken, dat is een eenvoudige vorm.
Haver-amandelmeel pistolets
1 kop havermout
1 kop amandelmeel
1 eetlepel psyllium
1/2 theelepel zout
1 kleine eetlepel wijnsteenpoeder
1 1/2 kop amandelmelk (of ander vocht)
Goed mengen en even koud wegzetten.
Pistolets (of andere vorm) van vormen en 1/2 uur bakken in airfryer op 180 graden.
Na 25 minuten de broodjes omdraaien en nog zeker 5 minuten bakken en daarna nog even in de airfryer laten staan. In een gewone oven iets langer bakken op 200 graden.
*Ik reageerde gisteren nog op iemand die het over de bittere smaak van bakpoeder had. Ik schreef toen dat ze veel beter wijnsteenpoeder kon gebruiken. Daar hoeft voor de rijzende werking ook niets zuurs bij want dat zit er al in. Net was ik toch weer eigenwijs en ik probeerde de 'hotdogbroodjes' toch nog eens met bakpoeder te maken, bah, bah, bah. Die geur alleen al. Henk rook het zelfs. Even geproefd en jakkes (lijkt me een woord van vroeger). Ik heb het weggegooid en ik gooi nooit eten weg, alleen als het bedorven is, of zoiets ... We eten uiteindelijk voor ons (grote!) plezier. Het tweede deeg staat nu te wachten om gebakken te worden.
Later. De smaak van het worstje was werkelijk heerlijk. Op de foto lijkt het meer op een kroket want voordat Henk de foto nam drukte ik de bovenkant van het ook erg lekkere broodje stevig op de onderkant, zoals ik met een kroket doe. De volgende keer maak ik hier een burger of balletjes van, maar we hebben gesmuld. Warme zuurkool erbij en mosterd, mmm.
