Wij hebben een uitstapje gemaakt omdat we hier 10(!!!) jaar wonen en omdat de lente begon.
Een nachtje, in een hotel met een bubbelbad(!!!). Als iemand zou zeggen dat we hier 5 jaar wonen zou ik dat veel natuurlijker vinden voelen, dan 10 jaar, echt gek, maar het is zo.
We hebben genoten van dat ene nachtje.
Eerst lekker lezen, bij een kopje koffie, daarna een eenvoudige, maar heerlijke maaltijd, stukje in het donker gewandeld (de man bij de balie zei dat het gezellig donker was. Grappig en ik was het er helemaal mee eens, overal lichtjes), zalig ontbijtje en later, bij het Hunebedcentrum cappuccino met appeltaart en Henk een hunebed van chocolade met schuim erin. De foto's hadden andersom gemoeten. Het Hunebedcentrum is op zich al heel interessant want we hebben het over miljoenen jaren geleden en we hadden er twee leuke ontmoetingen. De tweede was met de man die daar zijn eerste werkdag had en vertelde dat hij hier vroeger om de hoek had gewoond. Hij heeft me ook precies verteld hoe hij mosterdsoep maakt. De mosterd even meebakken om het zuur te laten vervliegen.
Toen we weer naar huis reden zijn we verdwaald in zo'n verschrikkelijke nieuwbouwwijk, waar alles op elkaar lijkt en er geen kleur lijkt te zijn. Als je er woont zal het vast anders zijn.
Onze navigatiemevrouw had geloof ik een burnout, straatnamen vlogen door elkaar. Uiteindelijk zijn we en dit klinkt Vlaams, thuis geraakt, maar het kostte veel tijd en energie.
Het was weer heerlijk om thuis te zijn. En wat een rijkdom is dat, om je helemaal gelukkig te voelen waar je woont. Zelfs het verlangen naar een tuin, vol fruitstruiken, vrucht- en notenbomen en blijvende groentes wegen daar niet tegenop.