Met XR heb ik niets, nare acties, (een paar dagen geleden nog boterzuur), die niets opleveren. Ik heb wel veel met de Zwitserse klimaatoma's die niet op de barricades staan, zich ook niet vastlijmen, maar achter de schermen zeer actief zijn. Ze wonnen een spraakmakende klimaatzaak bij het Europees Hof. Ze werden door 16 rechters in het gelijk gesteld. Mensenrechten werden geschonden want hittegolven als gevolg van opwarming raken ouderen en met name vrouwen harder dan andere groepen, concluderen wetenschappers. Zwitserland wist de vrouwen daar niet goed tegen te beschermen. Vandaar de overwinning.
Een van de oma's, de 77-jarige Stern bracht haar kinderjaren door op de geitenboerderij van haar ouders, op een alpenweide met uitzicht op vele gletsjers. De Pizolgletsjer verdween door de jaren heen voor haar ogen. Hij bestaat simpelweg niet meer - een lot dat de meeste ijsplaten in Europa en elders te wachten staat. Ze zegt dat ze vroeger vrij kregen als het meer dan 30 graden was en nu kan het dagenlang 35 graden zijn zegt ze en ze kan daar absoluut niet tegen.
Ik hoop dat ze uiteindelijk veel zullen bereiken. Als de wereld morgen vergaat zal ik vandaag nog een boom planten zegt mevrouw Stern. Zoals iedereen overal worden ook zij tegengewerkt, maar die vrouwen hebben een grenzeloze energie en geven niet op.
Zwitserland staat trouwens ook in de lijst met veiligste landen. Ik had niet anders verwacht.
https://www.echr.coe.int/w/grand-chamber-rulings-in-the-climate-change-cases
In 1975 was ik met mijn ouders en een vriendin, die ik kende van het sociale jaar in Het Dorp, in Brissago, bij Ascona in Zwitserland. Een prachtig gebied.
We gingen met een bootje naar het Bloemeneiland, we dronken een kopje koffie op een berg en we gingen naar een mimespeler. Bij het kleine theater was een nog kleiner restaurantje (bewust twee verkleinwoorden) en daar hadden we die basilicum roomspaghetti *, die ik denk ik in mijn boek, maar hier ook verschillende keren genoemd heb. Ik zal er onderaan dit bericht nog iets meer over schrijven. Terug naar Brissago. We zaten daar in een huisje en 's avonds hadden we dit uitzicht. Terwijl ik schrijf weet ik dat ik hier eerder over schreef, maar ik schrijf in het algemeen veel vaker dan een keer over iets wat belangrijk voor me is. En daar was oogverblindend mooie natuur, zuivere lucht, schoon.
Even op de foto klikken, zo mooi. We zagen dit van bovenaf, het huisje lag hoog.
*Ik weet natuurlijk niet hoe het spaghettigerecht gemaakt werd, maar ik doe het op mijn manier en het lijkt er sterk op. Vroeger deed ik het vaak met room en nu vaak met haver cuisine. Het gaat om het romige. De room een beetje in laten koken of binden met een lepeltje arrowroot of maizena, heel veel fijn geknipte of gemalen basilicum en peper en zout. Henk wil het nu!
We hebben net ontbeten... :-)
17 april
Ik had een holletje voor de saus gemaakt
Handenvol basiicum zitten erin
