2010
Vrijdag 24 december
De afgelopen tijd heb ik minder geschreven dan ik had gewild. Dit heeft met iets technisch te maken. Alleen bij ‘mijn leven’ zijn problemen, de andere pagina’s zijn in orde. In januari wordt dit opgelost en maak ik een nieuwe start met ‘mijn leven’. Dat is een mooie datum voor een nieuwe start. Ik ervaar dat wat betreft veel zo. Alles weer ordenen. We krijgen die kans elke dag, maar er zijn zo van die ijkpunten in een jaar. Ik schreef hier in augustus ook over, want dat vind ik ook een nieuwe starttijd. Maar 1 januari staat bovenaan. Met de jaarwisseling kom ik hier op terug, als het dan nog eens lukt om op deze pagina te schrijven.
Wat de kerstboodschappen betreft: We hebben 2/ 1/2 week niets uitgegeven, echt geen eurocent. Uiteraard zijn we niets tekort gekomen (daar zorg ik wel voor!). Het geeft altijd zo’n fijn gevoel om ook, of beter gezegd juist dan van alles te genieten. Dinsdag hebben we boodschappen gedaan en vanmorgen ook nog een beetje. Vanmorgen vooral omdat we allemaal dikke kranten willen hebben met Kerstmis, heerlijk. Terwijl ik dit schrijf racet er een sneeuwschuifauto door de straat. Hij is er de eerste keer zachtjes doorgereden. Er wordt hier nauwelijks en op sommige plekken helemaal niet gestrooid. Henk moest er gistermorgen heel even uit en heeft drie keer dwars op de weg gestaan. Nu rijden hier maar heel weinig auto’s, dus het was niet gevaarlijk maar het zegt iets over het extreme weer. Vanmorgen hebben we vast gezeten, maar er kwam onmiddellijk een man aanrennen die met woeste, maar hartverwarmende gebaren duidelijk maakte hoe Henk het stuur moest draaien. Toen waren we er zo uit. Ik bedenk me nu dat ik een ‘uit de sneeuw kom’ tip heb die ik bij ‘tips’ zal zetten.
Ik luister veel naar vooral traditionele kerstmuziek. Van Komt allen tesamen en Stille nacht krijg ik veel meer een Kerstgevoel dan van de Kerstman en Amerikaanse kerstliedjes. (Henk is wel dol op Fay Lovsky). De Christmas Carols komen ook elk jaar aan bod. Nu klinkt het Weihnachtsoratorium van Bach en morgenochtend worden we gewekt met het Kerstconcert van Corelli. Een van de tradities die ik zal blijven volgen.
Lieve allemaal, ik wens u heel warme en gezellige Kerstdagen toe. Mocht u zich eenzaam voelen dan schenk ik een glaasje warme wijn, of warme chocolademelk voor u in. Wilt u een kerstkransje, of een cranberry muffin? We praten, of ik lees een gedicht voor. Het is stil en warm.
Wat is uw mooste kerstherinnering?
Ik hoop van harte dat ik voor het nieuwe jaar nog wat kan schrijven op deze pagina. (ik ga zeker een foto van desemoliebollen plaatsen bij het nieuwe weekmenu).
Anders heel veel in het nieuwe jaar!
Kerstliefs!
Donderdag 16 december
Het wordt steeds Kerstachtiger in huis. Gewoon met wat we hebben. De kamer vol met groen van de coniferen. Veel kandelaars en houders met kaarsen en lichtjes. Een paar kaarsen brand ik al, maar de grote kandelaar en alle lichtjes op de kersttafel gaan pas op Kerstavond aan. Ik denk eraan hoe belangrijk vroeger de voorbereiding was. Op 24 december kwam de kerstboom binnen. Of was het de dag ervoor? En dan die avond werden de kaarsen pas aangestoken. Nooit en te nimmer elektrische lichtjes. Die hebben wij ook nooit gehad. Onvervangbaar. Als er geen ouders meer zijn is het belangrijk om, met behoud van allerlei tradities, een eigen manier van vieren te ontwikkelen. Dat kost tijd.
En dan nog even iets heel anders, een foto van Damiaan, een van onze welopgevoede poezen.
Dinsdag 14 december
Het is wit buiten en ik geniet mede daardoor van hoe het binnen is.
De boeken in de grote, door Henk zelf gemaakte boekenkast (kast is geen goed woord want het zijn planken die aan de zijkant dicht zijn gemaakt), de subtiele kerstversiering, de geur van een ovenschotel met brood, appelmoes en veel kaneel. Die hebben we vanavond, na een kopje soep.
Op de achtergrond de sneeuw. Juist dat geeft al een bepaalde Kerstsfeer. Straks, na mijn tweede wandeling maak ik een beker warme chocolademelk. Ik neem daar een stukje zelfgebakken speculaas bij. Of marsepein? Dat combineert ook zo goed met de chocolademelk. Wat een heerlijke tijd is dit toch!
Woensdag 8 december
Hoera, ik kan weer schrijven! Dit was de afgelopen dagen technisch onmogelijk. Ik kan alleen maar hopen dat u onderstaande tekst en foto bij ‘weekmenu’ heeft gezien, al hoorde het daar niet.
Hoe gaat het met u, heeft u een gezellige Sinterklaasviering gehad? Wij wel! Na zuurkoolstamppot met vruchten hebben we onder het genot van een glas warme Bisschopswijn en banket een spel gedaan. De eerste ronde was met een dobbelsteen gooien. Bij 1 of 6 mocht er een cadeautje gepakt worden. Bij de tweede ronde moest er bij die cijfers een opdracht vervuld worden en bij de derde ronde mocht geraden worden (op elk pakje stond een hint) en werden de cadeautjes uitgepakt. Daarna waren er nog een paar echte verrassingen met gedichten. De cadeautjes bij het spel waren klein en meestal om op te eten, of iets voor Kerstmis. Het was heel knus en warm. Met de opdrachten (die we zelf bedacht hadden) hebben we veel plezier gehad. Tot slot hebben we naar een DVD gekeken van filmpjes die mijn vader vanaf 1936 gemaakt heeft. Van ons alle zes staan de eerste stapjes erop. Verder oa kampeervakanties. Unieke beelden.
Behalve nog wat groente, fruit, kwark en eieren koop ik niets voor Kerstmis (ik kom uit Brabant dus ik zeg alleen af en toe Kerst). Niet alleen omdat onze financiële situatie dat vraagt, ook omdat ik dat leuk vind! Ik zal laten zien hoe feestelijk en inhoudsvol het kan zijn zonder (dat is gejokt want er is veel voorraad en een klein beetje komt er nog) geld. Voor de inhoud is natuurlijk helemaal geen geld nodig. Henk zei vorig jaar nog dat wij met een kaarsje een intense Kerstbeleving kunnen hebben. Zelfs zonder dat, maar bij Kerstmis hoort licht.
Ik zal u alles mee laten beleven. Wat de maaltijden en hapjes betreft, als van de inhoudelijke kant. Op die manier kunt u erbij zijn.
Wat ben ik blij dat ik weer terug ben.
Zondag 5 december
Hoera, het is Sinterklaas vandaag
En ik heb die man zo graag
Elk jaar is het een vreugde hem te zien
Ik ben niet blij voor een, maar wel voor tien.
Dit hart heb ik voor u, websitelezer, gemaakt!
U moest eens weten, hoe ik word geraakt
door elke elektronische brief,
zo warm, zo lief
Ik lees hoe mijn boek steun kan geven
Daarvoor schreef ik het, recht uit mijn leven
Een groot deel gaat over consuminderen
omdat te veel ballast u kan hinderen
Het gaat ook over bijna gratis eten en zelfredzaamheid
Over in ‘armoede’ genieten en over kwaliteit
Sint krabt eens in zijn mooie baard
“Nu eerst een hapje taart.”
Op u!
Woensdag 1 december
Het recept van chocoladeletters staat in het boek, maar dit is een weergave van de letters die ik gemaakt heb. Van twee soorten chocolade, met toomboter en oploskoffie.
Donderdag 25 november
Lieve lezers, zoals u merkt wordt er hard aan mijn website gewerkt. Daarom is het even stil. Het zal niet van lange duur zijn. Er zijn ook spannende plannen waar u, zo gauw dat mogelijk is, meer over hoort.
Het is winters weer hier. Gisteravond heeft het zelfs even gesneeuwd. Waar u ook bent, ik hoop dat het er letterlijk en figuurlijk warm is. Ik stuur u in ieder geval mijn warmte!
Woensdag 17 november
Zou het te vol worden als ik nog een thema bij de zijbalk zet? Ik wil een scheiding maken tussen mijn leven en gedachtenspinsels of gevoelsuitingen. Mijn benadering zal ten alle tijden positief blijven. Dat is namelijk het enige wat ik over wil brengen. Natuurlijk zijn er dingen waar ik me boos of zorgen over maak, maar ik vind het fijn en ook heel belangrijk dat u zich een beetje verwarmd voelt na het lezen van mijn website.
Toen ik Teunies boek opgestuurd kreeg dacht ik meteen: Daar ga ik iets over schrijven. Ook als oefening voor de andere recensies die ik ga schrijven. Ik ken Teunie al jaren en ze heeft een warme plek in mijn hart. Van objectiviteit is dus geen sprake, maar dat is zelden het geval bij recensies vind ik. Meestal gaat het vooral over de recensent. Extremiteiten daargelaten (een boek kan taalkundig niet in orde zijn, of het kan inhoudelijk vol zaken staan die niet kloppen), ik wil als lezer weten waar het desbetreffende boek over gaat! Ik vind het niet zo interessant wat een recensent daarvan vindt. Die kan wel heel anders in het leven staan dan ik en dan wordt het dus een ander verhaal. Wat hij niet mooi vindt kan ik juist prachtig vinden.
Het is bij Teunie net andersom als bij mij. Eerst was er haar weblog, http://eenvoudigleven.blogspot.com en daarna ontstond er een boek. Bij mij was eerst het boek er en toen ontstond de website. Mensen die ons beider boeken gelezen hebben zullen zeker overeenkomsten ontdekken. Er zijn ook heel grote verschillen want Teunie is bijvoorbeeld veel handiger dan ik. Bovendien is zij veelzijdig en heb ik maar een paar dingen die ik goed kan. De titel van het boek zegt het al, “Dat doen we zelf wel” laat zien dat wat zelf gedaan kan worden ook zoveel mogelijk zelf gedaan wordt. Nadat Teunie haar gezin heeft voorgesteld komt alles wat in het leven een plaats inneemt kort en bondig aan bod. Voeding, het huis, de was, energie, maaltijden, maar ook verjaardagen en andere festiviteiten.
Eenvoudig, goedkoop, hard werken soms (hout zagen en klieven bijvoorbeeld) en genieten van het resultaat. Teunie laat ons zien hoe dat door het jaar heen gebeurt. Hoe kweek je kruiden en bloemen in het voorjaar, wat doe je met al het rijpe fruit in de zomer, wat bak je voor lekkers in de herfst en hoe zorg je voor goedzittende schaatsen in de winter. Alles lijkt eenvoudig te doen, maar dat komt ook omdat die handigheidsgenen op haar tien kinderen zijn overgebracht. Zelf aanpakken spaart geld en schenkt vreugde. Wat mij door dit boekje duidelijk werd is dat Teunies ‘eenvoudige leven’ naast haar eigen vermogen als goede gezinscoach gepaard gaat met samenwerking. Iedereen heeft zijn eigen vanzelfsprekende taak in het gezin, afgestemd op leeftijd en talent. Het samen bezig zijn en het samen genieten zorgt voor nog meer eenheid. Vooral moeders en vaders van grote gezinnen raad ik dit boek aan. Deze paperback is makkelijk leesbaar en staat vol handige tips en recepten. Geschreven door een vrouw met een onverwoestbaar enthousiasme en een groot doorzettingsvermogen. Dat doen we zelf wel Eenvoudig leven met Teunie Teunie Luijk-Bakker Uitgeverij de Banier
ISBN 978 90 336 0920 6
€12,90
Woensdag 10 november
Er is me door iemand die het samengestelde herfstgedicht ontvangen had, gevraagd of ik het hier weer wil geven. Natuurlijk! Het is gemaakt door de woorden, regels en stukjes tekst van 23 mensen samen te brengen.
Tom Tom
Ik reis met een strakblauwe lucht,
na gewirwar van drukte.
Oost-Gronings landschap komt tevoorschijn
in mijn vrijere geest.
Genietend van de stilte
verlang ik naar banjeren
door modder en
vochtig roestbruin blad.
Vallende bladeren vangen
tamme kastanjes op,
in een geur van bramen
en zwammen.
Een zo mooie zonnestraal
kleurt deze frisse herfstdag warm.
Oranje!
Ik kijk naar de oogst van druiven
en het poten van knoflook.
Diepe kleuren.
Zware geuren.
En nat web glinstert
in de late zon.
Bijzonder licht tekent
de uitgestrekte windloze vlakte.
Leegte zorgt voor eindeloze vergezichten
en stilte in de lucht.
Ik wandel over
grote glimmende kluiten klei,
onder Ganzedijks licht.
Bestemming bereikt.
Toor Toor
Dinsdag 2 november
Vandaag is het Allerzielen. Het weekmenu klopt dus niet helemaal. Mensen die mijn boek gelezen hebben weten dat ik altijd pannenkoeken bak op deze dag. De ronde vorm symboliseert de oneindigheid. Voor het laatst in dit jaar komkommer (later dan anders), ook rond. Ik maak eerst een grote hartige pannenkoek. Door het beslag doe ik fijngesneden prei. Er bovenop komt een crème van gegrilde, ontvelde en gepureerde paprika’s en roomkaas. Hierover heen gebakken uien en geraspte kaas. Dan zet ik het nog even onder de grill. De zoete is besmeerd met chocoladepasta, opgerold, bestreken met kersenjam en daarop toefjes slagroom. Een kopje mocca toe.
We branden kaarsen en sturen daarmee licht en warmte naar hen die overleden zijn.
Afgelopen vrijdag was ik bij rtv noord. De serie heet "t Kon minder”. Ik heb er in juni al iets over geschreven. Het gaat niet over mijn boek, want dat was er toen nog niet. Het gaat over eenvoudig leven en over goedkoop koken. Ik doe dat met de presentator. Ik zal het filmpje bij 'pers' zetten.
Dinsdag 26 oktober
Nadat ik het stukje over de lening had geschreven gisteren dacht ik dat u misschien denkt dat het om een groot bedrag gaat. Dat is niet zo, maar als inkomen weinig en onzeker is, is alles teveel. Ik krijg ondersteunende reacties. U vindt het reuze verstandig. Dat is ook zo.
Hier zijn een paar sfeerfoto’s (naar beneden scrollen voor de hapjes) van de boekpresentatie. Peter Buiter, de fotograaf www.fotobuiter.nl die de foto’s gemaakt heeft, kwam vanmiddag met een boekje dat hij voor me gemaakt had. Zo aardig. Het heeft als titel “Smullen in de polder”. Wat een mooie herinnering.
Maandag 25 oktober
Ik kan niet geloven dat er alweer een week om is sinds ik de laatste keer schreef.
We hebben een ingrijpende beslissing genomen. We konden als kopers meeliften met de huurhuisrenovaties. Als het hele Ganzedijkgedoe niet had plaats gevonden was er geen renovatie geweest. Dat is de winst! Voor ons betekende dit dat we maar 1 % rente hoefde te betalen voor een lening. Op zich een uniek aanbod. We moesten voor de gemeente een schier oneindig aantal papieren invullen en kopiëren. Het schudde ons door elkaar. Nu, geschud en wel hebben we besloten het niet te doen! We weten nooit wat ons inkomen de komende week zal zijn. Een lening betekent dubbele maandlasten en onze wens is juist het huisje afbetaald te hebben. We betalen alleen rente, geen aflossing. Elk jaar los ik wat af, want die rente kost alleen en geeft niets. Vanaf 1 november (ik moet nu eenmaal altijd een datum hebben voor nieuwe ‘starten’) gaan we weer extreem zuinig leven. De helft gaat naar de aflossing en de andere helft naar klussen die gedaan moeten worden. Dat zal dus beetje bij beetje gebeuren en dat voelt goed. Niet alleen vanwege de uitblijvende kosten, maar ook omdat de poezen nu niet hoeven te vluchten en dat ik de kelder helemaal op kan ruimen. Met veel op en neer geloop naar boven was het daar een kalkrotzooi geworden. De kelder is namelijk onder de trap. Wat een werk zou dat daarna zijn want als u kon zien hoe vol het daar is….
Voor het grote vochtigheidsprobleem, vooral in de badkamer, is het erg jammer. Uren na het douchen zijn de muren nog nat. We moeten dus als eerste sparen voor een goede afzuiger.
Het enige wat we nu laten doen is dubbel glas boven. In de achterkamer, Henks werkkamer, is het in de winter, ondanks de cv veel te koud. Het lijkt hier nu eenmaal soms op Syberië. Als er maar een beetje wind is giert het om ons huisje. Die isolatie kunnen we, ook door stevig te sparen, zelfs van bijna niets, net contant betalen. Eigenlijk ben ik heel erg opgelucht!
Gisteren waren we bij vrienden in Vriescheloo. Beladen met appels en hazelnoten kwamen we terug. Ik probeer vandaag de appels met een plekje schoon te maken en te verwerken tot appelmoes. De gave kunnen rustig in de kelder (nou ja, keldertje!) liggen.
De geraapte en gekregen tamme kastanjes (dank je Jan) hebben we zaterdag gekookt en die zitten in de diepvries. De walnoten liggen te drogen. Ik voel me een blij eekhoorntje.
Maandag 18 oktober
Na een paar eenvoudige, maar heerlijke dagen weg (Sallandse heuvelrug) vierde ik gisteren een verlate boekpresentatie. Ik kon er niet van slapen, afgelopen nacht. Zoveel warmte, mooie cadeaus en trotse speech van broer Willem. Uiteraard hield ik ook een verhaaltje en sprak daarin iedereen persoonlijk toe. Als eerste mijn lieve Henk, die voor de vormgeving en de treffende tekeningen van het boek heeft gezorgd en die me in ALLES altijd terzijde staat.
Het was in een sfeervolle B en B in de buurt. De houtkachel brandde, iedereen kreeg een
lekker vers welkomstdrankje van rode druiven en verschillende soorten appels, met een pruim erin. Dat stond leuk. Na Willems verhaal vroeg ik of iedereen een zin of woord wilde schrijven. Welke associatie heb je met “Genieten in de herfst’? Van die zinnen, woorden en stukjes tekst (soms was het al een gedicht) maak ik een herfstgedicht. Ik laat het drukken en stuur dat op naar iedereen.
Het was in een sfeervolle B en B in de buurt. De houtkachel brandde, iedereen kreeg een
lekker vers welkomstdrankje van rode druiven en verschillende soorten appels, met een pruim erin. Dat stond leuk. Na Willems verhaal vroeg ik of iedereen een zin of woord wilde schrijven. Welke associatie heb je met “Genieten in de herfst’? Van die zinnen, woorden en stukjes tekst (soms was het al een gedicht) maak ik een herfstgedicht. Ik laat het drukken en stuur dat op naar iedereen.
Een herinnering aan een prachtige middag!
Hierna was er er koffie en thee en waren er zoete hapjes. Later een kopje soep en hartige hapjes. Ik had alles klein gehouden, zodat iedereen alles kon proeven. Henk had mooie kaartjes gemaakt voor bij elk gerechtje. Ik zal de teksten ervan hier weergeven.
Notenrotsen
In boek
Gemberkoekjes
Met een beetje ei, stroop en gember
Komt op de website
Appelkruimeltaart van Clara
Met drie verschillende soorten appels
Staat bij 'recepten'
Worteltaart
Met een bovenkant van roomkaas en slagroom
Zie boek ‘Oranje taart’ bij Koninginnedag
Pruimendriehoeken
(Veganistisch)
Variatie op de zwarte bessenmuffins, die bij 'recepten' staat
Deze zijn met veel stukjes pruim
Courgettesoep van Clara
Met oa bouillon en crème fraiche
Tomatensoep
Van heel veel verse tomaten (veganistisch)
Zie boek
Roggebroodjes (van een warme bakker)
Met blauwe kaas en paprika
Zie boek
Kaashartjes
Met olijf of gedroogde tomaat
Komt op de website
Sojapasteitjes
(Veganistisch)
Meergranen stokbrood, ciabatta en roosjes en hartjes van boter.
Het duurde van 14.00u tot 16.30u. Op een na was iedereen er om 14.00u. Ik begon mijn op alfabetische volgorde gerangschikte verhaal en ik was bij Tineke, mijn Amersfoortse vriendin, de enige die er nog niet was. Toen ik haar naam zou uitspreken kwam ze binnen. Een bijzonder moment en zo waren er veel bijzondere momenten. Er is iemand die ik door de gulden gulden (consumindergroep) leerde kennen. We schrijven al tien jaar met elkaar en het is een intens contact. Gisteren zagen we elkaar voor het eerst! Zo voelde het niet. Fijn om elkaar nu ook lijfelijk omhelsd te hebben. En een lieve, prachtige vriendin die niet zou komen was er opeens toch, met man.
Om 17.00u was iedereen weg en was alles opgeruimd. Ik heb helemaal niets hoeven doen en kon zo van de sfeer en de aanwezigheid van al die lieve vrienden genieten. Veel mensen hebben een lange reis moeten maken om deze middag mee te beleven. Ik geniet na…..
Binnenkort zal ik de recepten plaatsen.
Dat het zo’n stralende, helemaal-mijn-herfstweerdag was maakte het extra feestelijk.
Maandag 11 oktober
Er zijn mensen die op een bepaalde manier eten en ik wil daar graag aandacht aan besteden. Ik heb net een koolhydraatarm recept van iemand toegevoegd en er zullen er nog velen volgen. Het geldt niet alleen voor koolhydraatarm, maar voor voor alle recepten. En het geldt niet alleen voor recepten, maar voor alles waarmee ik u iets kan geven. Of dat nu vanuit mezelf is, of vanuit iemand anders.
Het is stralend buiten. Fris, maar helemaal mijn weer! Zon en veel blauwe lucht. Gisteravond genoot ik van de enorme hoeveelheid sterren die zichtbaar waren. Buurvrouw en ik liepen in de straat waar geen lantaarns staan. De andere straat hier lijkt wel een landingsbaan van een vliegveld, maar verder is het gelukkig donker, en stil ...
Als u verlangt naar een rustiger leven en goedkoop en eenvoudig buiten wil wonen, dan zal deze unieke plek vervullend zijn.
Donderdag 6 oktober
We waren bij onze vrienden in Friesland. Dat is altijd een feest. Nu was het, als dat al kan, nog specialer omdat ik volgende week jarig ben. Na koffie met zelfgebakken appeltaart hebben we lekker gewandeld in het Blauwe Bos. Hierna tamme kastanjes geraapt. Een deel kook ik en vries ik in, voor Kerstmis. Het gaat dan door spruitjes of rode kool. Thuis (zo voelt het) gekomen kregen we een cranberrysapje hebben we even gelezen en met de poezen geknuffeld. Elk jaar maakt hij zijn speciale spaghetti voor mij, verjaarsspaghetti. Er kan geraspte kaas overheen, maar het basisrecept vind ik het allerlekkerst. Met zwarte olijven en langzaam gebakken teentjes knoflook in een flinke hoeveelheid olijfolie, tot ze helemaal zacht zijn. Er was een slaatje bij van groene sla, avocado en geitenkaas. Het toetje was cottage cheese met gele mirabellensaus en zwarte bessenjam. Een verrukkelijk en gezond verjaarsetentje. Wat een rijkdom, vrienden te hebben met wie je op dezelfde manier in het leven staat. Zorgvuldig (lees liefdevol) omgaan met mensen, dieren, natuur, spullen. Genieten van elkaar, in alle opzichten. Het brengt veel warmte, soms ontroering en vrolijkheid met zich mee.
We hebben (hadden) twee Wyandotten kippen. Gisteren kwam ik buiten en er lagen overal veren. Het zag eruit als een groot slagveld, maar er was geen kip te bekennen. Ze moesten wel gepakt zijn door een marter of bunzing. Ik was aan het werk (telefonische hulpverlening) geweest aan de voorkant van het huis. Ze gaan om heel wat minder tekeer dan om zoiets groots, dus ik zou ze toch gehoord moeten hebben. Heel vreemd. Aan het eind van de middag kwam ik erachter dat er maar een weg was, de ander zat op stok en nog wel de kip die in de rui is. Dat ziet er al zo zielig uit en dan nu ook nog alleen, dat kon niet.
Het hok stort bijna in, dus we zouden al geen nieuwe kipjes nemen als ze dood zouden gaan. Ik kreeg ook steeds meer moeite met de ruimte. Ze hadden een behoorlijke ren, maar ze leidden een weinig avontuurlijk leven, zeg maar rustig saai.
Vrienden gebeld die al jaren kippen hebben. Bij hun kunnen ze gewoon lekker in de tuin rondscharrelen. Vriendin was binnen een uur hier en na een kopje thee heeft ze de kip gepakt. Ze is daar bijzonder handig in. Eerst leek het niet te lukken want kip vloog in de coniferen. Ik was er verdrietig van. Geen gezellig pikken en genoeglijk kirren meer als we in de buurt bezig zijn.
Ik heb het nog niet eens over de lekkerste eitjes van de wereld gehad.
Aan het eind van de middag ging ik de tuintafel schoonmaken en wie kwam daar doodgemoedereerd aanlopen? Doodgewaande kip! Ik begrijp er helemaal niets van. Wat te doen? Weer vrienden gebeld. “Willen jullie nog een kipje?”
Ze zullen een mooie oude dag hebben. En wij hoeven niet meer bang te zijn voor instortgevaar. We denken niet dat het hok de winter gehaald zou hebben.
Maandag 4 oktober
Heerlijke herfst!
Ik vind dit zo mooi, het zonlicht op de paddenstoelen. Wouter van Belle maakte deze foto tijdens een boswandeling.
Als iemand die dit leest ooit hoort van een huisje in het bos… Een huisje, snakkend naar nieuwe, natuurliefhebbende bewoners. Alstublieft, roep me! Het is ons nooit te stil, nooit te afgelegen. We zullen de plek en het huisje alle eer aandoen die het verdient.
Maandag 23 augustus
Het is donker en het regent in Oost-Groningen. Het lichtje in de - open - keuken boven het fornuis is aan. Dat staat altijd zo gezellig. Net was het ook echt nodig, anders had ik in mijn vinger gesneden terwijl ik het brood sneed. Maandagmorgen geeft mij ook altijd een licht nieuw-begin-gevoel. Hoe is het weer bij u, op dit moment en vooral; hoe voelt u zich, deze 23e augustus? Ik wens u van harte een goede week toe, met kleine of grote inzichten en kostbare momenten. Schrijft u die alstublieft op, zodat ze niet verloren gaan. Liefs van mij voor u!
ps Wat een mooie herinnering Hendrika. Het water loopt me in de mond bij dat brood met aardbeien, roomboter en suiker. Zoveel als je maar wilde….. Dat leek op Luilekkerland!
Ik hoop dat je nu, misschien wel door dat blijven eten (ontroerend), wel van uien houdt. Je kan er zoveel mee doen. Verschillende gerechten, verschillende smaken. Bijvoorbeeld honing, kerrie, kaas of sambal, Het is de goedkoopste groente die er is denk ik.
(Dit is een reactie op een herinnering die bij 'culinaire herinneringen' staat)
(Dit is een reactie op een herinnering die bij 'culinaire herinneringen' staat)
Zondag 15 augustus
Vandaag waren we in Assen, in het Drents Museum. De laatste dag van de tentoonstelling ‘Goud uit Georgië’. Het was ook de laatste dag dat het museum open was, voor de verbouwingssluiting. Ik mag hopen dat er iets van de intieme sfeer behouden blijft. En het sfeervolle Café Krul, waar we begonnen met cappuccino en appeltaart. Het is me een raadsel waarom elk museum gaat verbouwen. Als het te groot wordt zal ik me er niet meer prettig voelen. Ik kom voor de kunst en wil daar het liefst in alle rust van genieten, alleen dan kan het doordringen en dat lijkt me toch de bedoeling. Omdat het de laatste dag was kregen we een lezing over de tentoonstelling. Daar hoorde ik onder andere dat Georgië, samen met Armenië de eerste Christelijke landen waren. En dan die tentoonstelling, wat prachtig! Dat goud, maar ook zilver en brons is in graven van honderden jaren voor Christus gevonden. Dat ze erachter kwamen dat al dit moois onder de grond lag kwam door een aardverschuiving met veel modder. Toen kwam alles tevoorschijn. Niemand wist hier iets van. Er is sowieso nauwelijks iets bekend over het leven daar in vroegere tijden.
Het goud was versierd met granulaat. Minuscule gouden bolletjes. Het is niet te begrijpen hoe dat gedaan is. Vergrootglazen bestonden nog niet. Om aan het goud te komen werden vette schapenvachten in de rivier gelegd en het fijne goud bleef eraan kleven. Daarom zaten de gouden voorwerpen nu in kleine glazen vitrines, die in het water dreven, zo mooi. Ik ben er nog helemaal van onder de indruk. Ook trouwens van de fototentoonstelling die boven was. Gemaakt door een Georgische fotograaf en scenarioschrijver, maar tevens reddingswerker en berggids. Ik heb zelden zulke indrukwekkende foto’s gezien! Van bizarre en schitterende landschappen, van mensen, waaronder een oude vrouw met diepe rimpels en een krans van felgekleurde bloemen om haar hoofd. De foto’s hingen aan de muur, maar werden ook op een lichtkoepel geprojecteerd. Dia’s eigenlijk. Als het niet de laatste dag was geweest dan had ik deze tentoonstelling zeker bij de tips gezet. Ik voel me weer gevoed. Elk mens heeft het nodig regelmatig gevoed te worden. Ik verlangde er nu sterk naar, want er ligt een heel drukke periode achter me. Nu heb ik energie gekregen, door al die schoonheid!
15 augustus is altijd een belangrijke dag voor me. Toen ik 12 was begon er in 1969 een nieuw leven voor me. Ik ging naar een Internationale Quakerschool. Sindsdien probeer ik behalve op 1 januari, op deze dag ook altijd een nieuwe start te maken. Hoe genoot ik vroeger van de gekafte boeken, de nieuwe schriften, de pennen, de nog lege agenda. Later zou de agenda helemaal volgeschreven en volgeplakt zijn. Wat zou het nieuwe schooljaar brengen? Op een internaat is dat een volledig andere situatie want behalve school beleef je het hele leven met elkaar. Omdat we op elkaar aangewezen waren en maar een keer in de zes weken naar huis gingen was dat leven heel intens.
Hoe ga ik deze periode nu fris beginnen? Ik moet op de eerste plaats weer een weekschema gaan maken. Mijn leven bestaat op dit moment uit van alles door elkaar. Ik vind dat er te weinig structuur is en dat zorgt voor een onrustig gevoel. Ik maak het schema op een groot vel, dik papier en hang het op de deur. Dat helpt! Het geeft overzicht en dus rust.
Woensdag 11 augustus
Ik vond een oude lippenstift, die ik weet niet hoelang open had gelegen. Hij bleek heel hard te zijn geworden. Toen ik hem op mijn lippen deed merkte ik dat het er veel dunner opkwam. Hij is dus veel zuiniger in gebruik geworden. Consumindervriendin Christine heeft volgens mij eens iets dergelijks over zeep geschreven. Onverpakt een tijd laten liggen, daardoor wordt de zeep hard en doe je er veel langer mee. De lippenstift is overigens nog helemaal goed. Ik ruik altijd overal aan. Dat is een soort oercontrole. Of het nu om zo iets, om een vaatdoekje of om een voedingsproduct gaat. Toen ik hier zo mee bezig was dacht ik aan een vriend die me laatst over serendipiteit schreef. Het is heerlijk om me omringd te weten door intelligente en gelukkig vaak ook heel gevoelige mensen. Bij serendipiteit hebben we het over grote ontdekkingen zoals penicilline, of de zwaartekracht. Hij verwoordde het als volgt: Je bent op zoek naar het ene, je vindt het andere, maar dit andere had je niet gevonden als je niet op zoek was geweest naar het ene. Zo gaat het bij mij wat kleinigheden betreft dagelijks. Eigenlijk kan ik niet van kleinigheden spreken, want die kleine ontdekkingen lieten ons gevarieerd en gezond overleven! Hoeveel voorbeelden van gebruiksmogelijkheden heb ik in mijn boek genoemd van biogarde, van brood, van peulvruchten? Zonder al die variaties waren onze maaltijden niet stimulerend en vooral saai geweest. Maaltijden maken elke dag een belangrijk deel van ieders leven uit. Het gaat niet alleen over voeding. Het gaat over genieten, het gaat over vreugde. Hoe je zonder dat je daar bewust mee bezig bent allerlei moois en lekkers ontdekt. Dit heeft met de kwaliteit van het leven te maken. Hoe het heet als iets ontdekt wordt uit slordigheid weet ik niet. Wat de lippenstift betreft was dat het geval en jammergenoeg is dat niet het enige voorbeeld.
Dinsdag 10 augustus
Bij ‘Tips’ heb ik net een stukje geschreven over moestuinieren in het klein.
Maandag 9 augustus
Gisteren waren we bij onze vrienden in Friesland. Hoe heerlijk, om je zo thuis te voelen bij elkaar. Genoten van hen, hun huis, de omgeving en de lekkere hapjes. Samen eten aan een met aandacht gedekte tafel. Praten over hoe ons leven er op dit moment uitziet. Lachen, ontroering, alles was aanwezig. Vooral heel veel warmte. Nog een lekkere wandeling, kopje thee. Vreemd toch hoe snel de tijd kan gaan.
Woensdag 4 augustus
Het is werkelijk bijzonder wat er gebeurt. Ik ben blij met de media aandacht en vooral dat mijn boek op die manier alle mogelijke verschillende mensen bereikt. Wat ik echt fantastisch vind zijn de e-mails die ik krijg! Mensen beschrijven soms in welke fase van hun leven ze zitten en hoe dit boek daarin past. Ook, en oh, kon ik dat allemaal maar even zien, stimuleert het, u gaat aan de slag! Er wordt gekneed en gebakken, zuurdesem gemaakt. Er worden dagboeken aangelegd, er wordt gewandeld. Ik hoorde van iemand die slechtziend is dat hij een sprekende stappenteller heeft aangeschaft. Wat word ik hier gelukkig van! Daar was en is het allemaal om bedoeld.
Ik hoop dat u elke dag een groter gevoel van voldoening en als dat nodig is, steeds een beetje meer vertrouwen zult krijgen.
Vrijdag 30 juli
De ‘Seizoenen’ heb ik weggehaald. Ik schrijf alles per seizoen, dus een aparte rubriek daarvoor is overbodig. Ik heb er ‘Tips’ voor in de plaats gezet. In mijn boek vond ik het ook leuk om die te geven. Ik hoor of lees regelmatig iets waarvan ik vind dat het een probleem(pje) oplost. Zelf ontdek ik ook regelmatig handigheden. Vaak worden ze zo gewoon om te gebruiken, dat ik er niet aan denk om ze door te geven. Heeft u een tip voor iets in huis of tuin, u bent van harte welkom om die te delen. Dit gaat om praktische tips, maar tips over een mooie tentoonstelling, een workshop, een speciaal plekje ergens (natuurgebied, bos, park, stad, dorp) muziek, of een bepaald boek, graag!
Donderdag 29 juli
Er zijn weelderige bossen basilicum. Net heb ik pesto gemaakt. Ik heb daar zo’n zin in. Dat hussel ik vanavond door spaghetti. Op het weekmenu staat iets anders, maar dat hindert niet. Ik hoef hier ook geen boodschappen voor te doen. Ik maak er tomatensla bij van zelf gekweekte tomaten.
Terwijl ik de pompoenpitten met de vijzel aan het fijnmaken was, dacht ik eraan hoe mijn leven op dit moment is. Er gebeurt zoveel moois. Vanmorgen was hier een vrouw van de Wereldomroep. We hebben gepraat, we hebben door de tuin gelopen en ik heb iets kleins in de keuken gedaan (het eerste deel van de pesto). Ik denk na over het gesprek en voel weer zo duidelijk wat ik over wil brengen. Op de eerste plaats is dat warmte en op de tweede plaats vertrouwen. Dat doe ik in mijn praktijk en dat wil ik met mijn boek doen. Het staat stampvol recepten, maar het is onderdeel van iets veel groters. Het is onderdeel van hoe sta ik in mijn leven, hoe staat u in uw leven? Wat is de diepere zin van elke ervaring die we meemaken? Er is een algemene zin, maar ieder heeft zijn eigen weg te gaan. Alle hobbels en kuilen zorgen voor vertraging en butsen, maar we komen hoe dan ook op de plaats van bestemming. Ik loop graag stukjes mee. Soms langzaam, soms rennend. En die butsen, ik geef ze de aandacht die ze nodig hebben. Die aandacht is voor elk mens anders. Als iemand deelt, raad vraagt, dan voel ik me verbonden met die ander. Het beleven van die nabijheid vind ik een van de mooiste aspecten van mijn leven. Niet in de weg worden gezeten door mijn ratio, of dogma’s, maar iemand toelaten en meer liefde voelen dan ik met woorden kan zeggen.
Dit moest ik even vertellen op deze regenachtige donderdagmiddag.
Een aantal Japanse wijnbessen zijn rijp en daar ga ik nu een toetje van maken. Er zijn er heel veel!
Fijne avond allemaal!
Zaterdag 24 juli
Er staat een leuk artikel over mij in de Volkskrant vandaag. De soep met wat in de tuin groeit (hier bij de recepten Oldambtster soep genoemd) staat erbij. Het bedrag klopt alleen niet. Ik maak regelmatig maaltijden voor 50 cent, maar dit kost echt minder. Misschien wordt het dat bedrag met veel lekker brood erbij en nog een slaatje. Het stuk gaat hoofdzakelijk over eten. Ik hoop dat ik het op een ander moment over zelfzorg en de zin van het bestaan kan hebben. Het moge duidelijk zijn, dat dat voor mij allemaal onlosmakelijk aan elkaar verbonden is.
Het was een leuk gesprek met een enthousiaste intervieuwster. De laatste zin is treffend, dat het meer een leef- dan een kookboek is.Grappig genoeg heette dit boek tot 2007 ook leefboek.
Donderdag 22 juli
Ik krijg mooie, lieve, ontroerende reacties op mijn boek. Zo een op een, dat kan ik net aan. Als er op de radio (eergisteren, in een nachtuitzending op radio 1 over complimenten geven) zomaar over mijn boek gesproken wordt, door iemand die ik niet ken vind ik dat ook mooi, lief en ontroerend, maar ik krijg het er ook heel warm van! Ik vind dat confronterend en waarom? Misschien zit er nog iets ouds van: Mag ik hier wel zijn? Ik weet dat we hier allemaal rondlopen om onze unieke taken te vervullen. Om te worden tot een mens die op geheel eigen wijze iets toevoegt. Het is een vreugde om vooral in mijn werk mensen hun eigen kracht te laten voelen en ermee bezig te zijn hoe ze dat verder kunnen ontwikkelen. Ik kijk van buitenaf (maar voel de ander van binnenuit, vanuit liefde, mededogen) en er is dus overzicht. Als ik zelf iets meemaak en er middenin sta is het een stuk minder eenvoudig. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor mij, maar voor elke hulpverlener. Het is ook de bedoeling om in beweging te blijven. Door zo’n ervaring beweeg ik ook, wat bibberig, maar dankbaar.
Nog iets heel anders. Een tijdje geleden schreef ik over de bloemen, de viooltjes, die zomaar uit een bak omhoog kwamen. Hetzelfde gebeurt nu op de oprit. Voorlopig kan ik het niet over mijn hart krijgen om ze weg te halen. We rijden er net langs met de auto. Misschien dat het op een gegeven moment helemaal uit de hand loopt, maar voorlopig laat ik ze, het staat zo mooi. Ik heb geen idee waar ze vandaan komen, wat een wonder.
Dinsdag 20 juli
Genoten van bos, kunst, lekker eten en de lieve vrienden. Voor Henk hing de vlag uit!
Wat de kunst betreft is “Het Depot” in Wageningen van harte aan te raden. Vol torso’s, in alle vormen en van allerlei verschillende materialen. Het is ideëel en gratis. In een prachtig huis en beeldentuin kunt u uw hart ophalen. En…de meeste beelden mogen aangeraakt worden. Dat geeft er een meerwaarde aan. En dan het bos. Ik schrijf dat ook in mijn boek, in het bos voel ik me thuis. Sterker, ik hoor daar, zo voelt het. De geur, het beschermende, ook een gevoel van heimwee. Mocht iemand ooit iets lezen, horen, weten over een minhuisje tussen de bomen, ik houd me meer dan aanbevolen. We zagen daar een witte poes, met een blauw en een groen oog.
Van de goedmaaksnoeperij heb ik van een groot deel balletjes gemaakt met een dikke laag chocolade erom heen. Geen bonbonnetje, maar een bonbon! Verantwoord smullen.
Vrijdag 16 juli
Sinds jaren gaan we eindelijk weer een weekendje weg, van morgenvroeg tot maandag. De reden dat we niet gingen was financieel, maar ik wilde ook de poezen niet alleen laten. Nu ben ik flink en laat ik ze achter, in de goede handen van de buurvrouw. Een nachtje hebben we nog wel een paar keer gedaan want dat doen we altijd op onze verjaardagen. Ze op die manier vieren vinden we het fijnst. Henk wordt 60 morgen, dus dat moet extra gevierd worden. We gaan ons laven aan kunst, de natuur en lieve vrienden. Ik zal als ik terug ben verslag doen. Ik wil vooral iets geven met deze website, maar ik merk dat het toch ook een beetje een dagboek gaat worden. Dat is ook geen tegenstelling. Voordat ik ga zal ik nog proberen het weekmenu voor volgende week te plaatsen. Dat ga ik nu onder het stofzuigen van de bijkeuken bedenken. Ik wens jullie (meestal schrijf ik u, soms, zoals nu niet) een heel fijn weekend!
Woensdag 14 juli
Gisteren kwamen ‘ze’ en vanmorgen heb ik de bij mij bestelde exemplaren weggebracht.
Morgen ontvangt u mijn boek, heel veel plezier ermee! Door alles wat eruit moest is het een, in verhouding, heel goedkoop boek geworden. Ik denk niet dat er een ander boek is, met zoveel informatie en zoveel recepten, voor die prijs. Daar ben ik wel een beetje trots op, al hou ik erg van een mooie vormgeving. Ik vind het fijn als ik duidelijk heb kunnen maken hoeveel u met – uiterst – weinig kunt doen, veel belangrijker vind ik de waarde van uw leven, hoe laag uw inkomen ook is, of hoe hoog uw schulden ook zijn. Door de afgelopen jaren heen ben ik er wel achter gekomen hoe sterk die twee samenhangen. Weinig geeft zoveel vreugde als met een minimum aan geld op alle mogelijke manieren goed voor jezelf te zorgen.
Nu ga ik mijn belofte inlossen en zet ik een lekkernij bij ‘recepten’, om al uw geduld te belonen.
Maandag 12 juli
De mensen die mijn boek bij mij besteld hebben moeten nog even wachten. Iedereen die dat meteen na de promotiemail bij de uitgever deed heeft het vrijdag ontvangen. Hierna zal dat andersom zijn, als ik een voorraadje heb. Het wordt steeds naar vraag gedrukt, dus via de uitgever gaat er dan bijna een week overheen. Ik krijg zulke lieve reacties! Vanavond heeft iemand er zelfs al uit gekookt, hoe leuk! Ze had mijn frieten gemaakt en ze waren heel goed gelukt. Dat zijn frieten uit de oven, met olijfolie.
Het geduld van de mensen die moeten wachten wordt op de proef gesteld. Vanavond beloofde ik aan iemand dat ik een speciaal recept zou bedenken om dat wachten een beetje goed te maken. Ik bezin me …
Zaterdag 10 juli
Vanmorgen toen ik fietste huppelde er een haasje voor me uit. Hazen zijn vaak nogal schuchter, maar deze bleef even staan, keek achterom en huppelde weer door. Zo ging dat een paar keer achter elkaar. Sinds mijn hart werkelijk is opengegaan voor dieren maak ik de meest bijzondere dingen mee. Nabijheid zorgt niet alleen bij mensen voor de meest intense contacten. Dieren, ook de meest grote bullebakhonden, komen onmiddellijk op me af. Die nabijheid brengt ook zorgen met zich mee wat betreft onze eigen poezen. Te veel zorgen soms, terwijl het hier veiliger is dan waar ook in Nederland.
Gevoelig zijn is fijn, alles dringt diep door, elke schoonheid, elk mooi moment. Ik denk ook niet dat iemand zich ooit onbegrepen zal voelen. Er is geen enkele afstand. Het heeft wel een keerzijde. Het kan buiten proportioneel pijnlijk zijn als er iets is met mensen van wie ik veel houd of om diegenen die afhankelijk zijn, kinderen en dieren. Toch zou ik het voor geen goud anders willen, liever de pijn van overgevoeligheid dan niet geraakt worden.
Er was nog een heuglijk (ik weet nooit of je dat nu wel of niet met een e na de g schrijft) feit, de eerste tomaat van eigen kweek dit jaar!
Donderdag 7 juli
Schrijven zit in de familie. Mijn moeder schreef vroeger voor ‘De vrouw en haar huis’ en voor ‘Van vrouw tot vrouw’. Bladen die allang niet meer bestaan. Gelukkig heb ik ze zorgvuldig bewaard. Behalve haar artikelen die erin staan, is het ook leuk de sfeer van vroeger te proeven, alleen al door de reclame van toen, wat een andere wereld. Mijn moeder schreef ook boeken, waaronder ‘Het is feest vandaag’. Ik googelde er net even op en toen zag ik het warempel staan bij ‘Het gelezen boek’ te Bovenkarspel. Het zou eigenlijk opnieuw uitgebracht moeten worden, met waarschijnlijk wat aanpassingen. Het gaat over verjaarspartijtjes. Ik heb er zulke goede herinneringen aan. Ook de kinderen die op de partijtjes kwamen en die ik later sprak bleken het niet vergeten te zijn. Eenvoudig maar creatief. Wat een aandacht stopte ze erin. Ze maakte ook altijd zelf de snoep om op school te trakteren, bijvoorbeeld boterbabbelaars. Ik heb ook altijd alles zelf gemaakt om uit te delen, zowel voor Henks verjaardag als voor die van mij. Ik vond het leuk en vanzelfsprekend om te doen. Ik zorgde voor een passende presentatie. Ik ben in de herfst jarig dus de baksels werden omringd door gekleurde herfstbladeren. Bij Henk waren het bloemen, vlaggetjes of kleine slingers.
Toen ik me afdroogde vanmorgen dacht ik: als we onze naaste lief zouden hebben (als onszelf), zou niemand last hebben van elkaar, zou er geen kritiek zijn, geen jaloezie, geen opgedrongen muziek, geen slecht voedsel, geen oordelen, vrede! We zouden in het Paradijs leven. Wat daarna volgt is het probleem: “als uzelf”. Mijn missie (ik kom ten slotte uit Brabant!) is u laten voelen dat u zo ongelofelijk de moeite waard bent. Dat u allerlei kwaliteiten heeft en dat u een onmisbare schakel bent. U zou er niet zijn, als u geen taak in dit leven had. Door alle opgelopen kwetsuren, want we leven niet in het paradijs, moet er veel verwerkt worden. Vanuit een intense betrokkenheid en mededogen sta ik naast wie daarom vraagt. Ook al is het vaak werkmatig, het doet niets af aan de warmte (liefde!!!) die ik voel.
Wat een overgang, maar ik moet nog even zeggen hoe ik van die verse erwten genoten heb gisteravond. Verse peulvruchten zijn behalve tuinbonen, moeilijk verkrijgbaar en duur. Ze zelf kweken kan in de kleinste tuin, want peulvruchten klimmen! Eerst is er het plezier van de mooie bloemen, dan: de oogst, de smaak, de prijs en de zaden voor volgend jaar. Wat een winst.
Dinsdag 6 juli
Vanmorgen kreeg ik bericht van de uitgever dat het vanaf nu een week duurt voordat ik de boeken in huis heb. De mensen die het boek bij mij besteld hebben moeten er dan nog twee dagen bij optellen. Vanaf dan heb ik een voorraadje in huis en zal het allemaal sneller gaan. Sorry voor het moeten wachten, maar ik kan het proces niet versnellen. Ik hoorde van een paar mensen dat ze mijn boek meenemen op vakantie. Of het daar nu echt geschikt voor is? Als u op het strand bent kunt u er niets mee. Of Teunie zou daar met haar skottelbraai rond moeten lopen. Het zal u duizelen van de enorme hoeveelheid recepten, die kunnen niet allemaal achter elkaar worden gelezen denk ik. Bijna allemaal zijn ze van mezelf. Die ontstaan gewoon, elke dag. Een paar zijn van anderen. Ik heb daarvan de basis gebruikt. Soms blijft er dan maar een oorspronkelijk ingrediënt over. Zo had ik laatst van de rabarbertaart die op Teunies weblog stond de boter door olie vervangen, de suiker door fructose, het zelfrijzend bakmeel door speltbloem en wijnsteenpoeder en ik had er kaneel bij gedaan. De rabarber kwam overeen! Ik vind dit trouwens een ideaal basisrecept. Ik ga het zeker ook met appel of peer maken. Lunchtijd, ik ga even een gebakken kaasboterham met veel fijngeknipte bieslook maken.
Zaterdag 3 juli
Misschien handiger als deze ervaringen en reacties andersom komen. Ik weet nog niet hoe dat moet. Wat leuk om de gerecht-herinneringen te lezen. ‘Anoniem’ schreef over pap. Ik heb dat ook nog nooit gekocht. Ik ben er gek op, vooral havermout met volle melk en rozijnen. De havermout laat ik lang zachtjes koken zodat het die karakteristieke havermoutstructuur krijgt. Of in plaats van rozijnen een klontje boter en bruine suiker.
Wat is alles droog. De bladeren van de kapucijners zijn voor een deel geel. Op veel plekken in Nederland heeft het geregend, hier niet. We hebben net alles goed water gegeven, met de tuinslang. Dan zal het zo wel gaan regenen. (En zo gebeurde.)
Vrijdag 2 juli
Vanmiddag kwam mijn boek, hoeraaaa!! Ik kan het niet geloven, maar het is er werkelijk. Ongeveer zeven jaar geleden ben ik ermee begonnen. Op internet deelde ik recepten en ik schreef erover. Mensen reageerden daar altijd erg enthousiast op. Op een gegeven moment werd me aangeraden daar een boek over te gaan schrijven. Net zoals ik heeft het een boek een ontwikkeling doorgemaakt. Het werd steeds duidelijker wat ik graag over wilde brengen. Het schrijven ging met periodes, maar de laatste twee jaar was het zeer intensief. Ik twijfelde over de uitgever. Boekscout leek me een gulden middenweg. Ik dacht dat het boek er op die manier snel zou zijn. Dit liep totaal anders. De prachtige opmaak en vormgeving van Henk waar hij zoveel aandacht aan had besteed moest helemaal verdwijnen. Alles moest opnieuw in ‘word’ worden gemaakt. Dit was het begin van heel veel extra werk. Er zijn dagen geweest dat ik er 14 uur aan gewerkt heb. Met de beperkte mogelijkheden heb ik (en zeker ook Henk) geprobeerd het er qua opmaak toch aantrekkelijk uit te laten zien. Er moesten heel veel foto’s uit, omdat het anders veel te duur zou worden. Jammer, want ook die foto’s had Henk allemaal bewerkt en vrij staand gemaakt. Ik zal die nu op deze website gaan zetten, zo komen ze toch nog goed terecht.
Het leed is geleden en ik heb er op alle mogelijke manieren veel van geleerd. Het boek is er en ik ben er ongelofelijk blij mee. Het ziet er prachtig uit. Ik krijg lieve reacties van mensen die niet kunnen wachten. Dat maakt me blij. Ik weet zeker dat u alle erin gestoken liefde en enthousiasme zult voelen. Veel tekst, heel veel recepten. Ik hoop van harte dat het een ondersteunende en stimulerende werking op u zal hebben.
Vrijdag 25 juni
Vandaag heeft de uitgever de promotiemails verstuurd. Het lijkt mij een beetje te vroeg want volgende week wordt het boek gedrukt. Als mensen het meteen bestellen moeten ze dus nog wel twee weken wachten voordat het er is. Er kan nog iets mis zijn. Laten we hopen dat dat niet het geval is. Hoe dan ook, de allerlaatste fase van het boekproces is aangebroken, wat fijn.
Woensdag 23 juni
Vandaag was RTV noord hier. De programmamaakster, de presentator, de man van het geluid en de man van het licht. Ze zijn hier bijna 6 1/2 uur geweest. Er worden 7 minuten van uitgezonden. De serie die vanaf oktober wordt uitgezonden heet “Het kon minder”. Een echt Groningse titel die op tweeërlei wijze uitlegbaar is. Ik hoop dat ik iets van vertrouwen heb overgebracht. Dat je met weinig gelukkig kan zijn en gezond kan leven. Ook dat er altijd een uitweg is. Het was een erg gezellige dag. Ik heb samen met de presentator gekookt. Ik had wel e.e.a. voorbereid. We hebben koekjes gebakken, een gratis soepje gemaakt, een authentieke Italiaanse tomatensaus en een aardbeitoetje. Het was prachtig weer die dag dus we hebben de maaltijd op het terras genuttigd. Ik had een grote kan water op tafel met ijsblokjes waar ik een saliebloemetje en een blaadje citroenmelisse in had gedaan. De maaltijd kostte 50 cent per persoon. Ik moest de tomaten nu kopen, anders was het nog minder geweest. Ik heb de soep en het toetje bij de recepten gezet. De tomatensaus staat in het boek, bij de basisrecepten.
Weinig geld, veel genieten
Er is zoveel om van te genieten, in en om mij en u heen. Het hoeft weinig of niets te kosten. Het kan alleen of met andere mensen. Ik heb het nu vooral over alleen genieten. Elk fijn moment wat u alleen beleeft versterkt het vertrouwen in u zelf. Ik beperk me nu even tot uw huis. Heeft u een speciaal plekje in huis, waar u zich kunt terugtrekken? Waar u een boek kunt lezen, kunt schrijven, stil kunt zijn? Creëer het, hoe klein ook. Daar voelt u zich geborgen en kunt u uitrusten. Of u kunt juist bewust met uw binnenkant bezig zijn.
Ik heb verschillende van zulke plekjes: Achter mijn bureau, uitkijkend over het weidse land bijvoorbeeld. In dat bureau staan dierbare voorwerpen. Ik heb hier ook een heerlijke relax stoel. Hierin lees, of bid ik, of kijk ik naar de bomen. Of Wietse ligt erin en dat werkt ook heel rustgevend. In dat kleine kamertje is het doodstil en die stilte is gevuld met een weldadige energie. In de woonkamer staat de solide tafel waaraan ik schrijf. Vanaf deze plek kijk ik de tuin in en geniet ik van de overdadige kruidenbak en de rustig pikkende kipjes.
Deze plek geeft me inspiratie. Zondagmiddag is onze leesmiddag en dan zit ik in een hoekje op de bank. Ik krul me erin en lees een tijdschrift of boek.
De Wyandotten leggen zo goed! Al weken achter elkaar leggen ze twee eitjes per dag, wat een verwennerij. We nemen ze dankbaar in ontvangst want we gaan de komende tijd nog zuiniger doen dan anders. Ons huis gaat namelijk een aantal verbeteringen krijgen. We hebben daarvoor een mooi aanbod van de gemeente gekregen wat we niet voorbij mogen laten gaan. We zullen de komende tijd nauwelijks boodschappen gaan doen.
Gratis
Op het terras staan verschillende bakken. Een met tomaat, een met aardappelen (kweken daarin is geweldig en beschrijf ik in het boek), een met een courgetteplant, een met vlijtige liesjes en een met petunia. Ik had ook nog een lege bak. Er zat wel aarde in van vorige jaar, maar verder niets. Dacht ik. Er kwam opeens een viooltje en toen nog een en nog een. Nu is de bak bijna helemaal vol. Op dit moment schijnt de zon erop en ik geniet van die prachtige wit en twee soorten paarse violen.
Aardbeien
Hoeveel aardbeien heb ik al geplukt? Er zijn er nog veel meer. We eten ze meestal geprakt op een beschuitje of door uitgelekte biogarde. Als ze aan het eind van de oogst wat minder mooi zijn stoof ik ze even, voor ik ze erdoor roer. Het proeft dan zoals gekochte aardbeiyoghurt. Die is wel veel zoeter.
----------------------
Ik begrijp niet goed hoe onderstaand stukje op deze plek terecht ie gekomen. Het gaat over de nazomer, de beginnende herfst, over Prinsjesdag. Ik laat het staan zolang ik niet weet waar het hoort..
