Mijn leven 2012

Mijn leven 2012

31 december, Oudejaarsdag

Lieve allemaal, de laatste dag van 2012.
Hoe was het afgelopen jaar voor u? Wat was het mooist, wat het moeilijkst? Wat gaat u het komende jaar anders doen? Ik vind het zelf alijd prettig om daarover na te denken. Ik schrijf het ook op, zodat ik volgend jaar kan kijken of mijn intenties gelukt zijn.Dit gaat over de binnenkant. En dan de praktische kant. Er zijn mensen die hebben niet zoveel met goede voornemens voor het nieuwe jaar, maar ik wel! Morgen ga ik weer een weekschema maken. Aan sommige dingen kom ik veel te weinig toe. Dat is een en ik denk dat ik door meer structuur ook veel meer kan doen. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Een helder schema helpt daar goed bij. Ordenen is verder ook een belangrijk thema. Spullen die we niet gebruiken kunnen we bijvoorbeeld alvast in gaan pakken.
Het is nu natuurlijk een rare tijd voor ons, maar alles gaat wel door en wij dus ook! Ik wacht nog even met het officieel te koop zetten van ons huis want er moeten toch echt een aantal goede kandidaathuizen zijn. Een klein huisje in het bos vinden binnen de beperkte afstand is niet eenvoudig. Mocht iemand dit huis alvast heel graag willen zien, omdat er verhuisplannen zijn, dan welkom! 

Hartelijk dank voor alle lieve berichten, ze droegen bij aan mijn geluk in het afgelopen jaar. Het is heerlijk om te horen dat mijn boek (en website) ondersteunend en stimulerend is. Ik vind het heel bijzonder dat de reacties niet minder worden. En net zo bijzonder vind ik te lezen welke stappen u zet in uw leven. Dat u het vertrouwen heeft dat afscheid nemen van wat niet meer past en iets nieuws aangaan, voor een rijker en bevredigender leven zorgt.

Ik schreef het al bij het weekmenu, om een minuut over twaalf (eerst Henk omhelzen) zal ik aan u denken en u een heel mooi, zinvol en warm nieuw jaar wensen.

Kerstmis

Zoals altijd op Eerste Kerstdag hebben we als lunch een pasteitje. De kruiden kwamen vers uit de tuin. Er is nog steeds van alles. Veel selderij, peterselie, tijm, rozemarijn, kerriekruid, salie. Aan de achterkant van de kruidentuin staat een heg, dat werkt natuurlijk beschermend. De ragout bestaat uit een bechamelsaus met gebakken ui, bouillon, verse kruiden en vers gemalen peper.  Hierna een dutje en daarna heerlijk (eindelijk eens) op het bankje lezen.

Bovenstaande schreef ik vanmorgen. Als eenvoudig kerkdiner hadden we verse rode kool met zelfgemaakte stoofpeertjes en zelfgemaakte plantaardige gehaktballetjes en romige aardappelpuree, heerlijk!


                                                                                                        

                                                                                               

Ik heb oneindig veel meer met hoe in deze omgeving Kerst gevierd wordt dan met Kerst in Amerika. Er zijn uitzonderingen, zoals een zwijmelfilm (niet nagesynchroniseerd!!!) en dit bijvoorbeeld http://www.youtube.com/watch?v=5g4lY8Y3eoo
Later in de tijd: de link bestaat niet meer, maar het was met Judy Garland. 




Woensdag 19 december
Een paar dagen geleden schreef ik dat ik u binnenkort iets zou vertellen. Hier komt het.
We gaan dit huis verkopen! Dit sfeervolle, verrassende, prachtige huis!
Het is in elk opzicht te groot voor ons. Binnnenkort zal ik het officieel bij ‘actueel’ zetten.
Voor mensen die plannen hebben om naar Duitsland te verhuizen... voor een gezin, om een kleine B&B te starten, of voor werken aan huis, ideaal!  
In een notendop. Veel meer informatie volgt. U heeft de primeur.

Ons huis in Oost-Groningen was vorig jaar in vier dagen verkocht. We moesten te snel een beslissing nemen. Er bleven aan het eind twee huizen over. Dit huis was in goede staat en het had alles om een klein pension in te kunnen starten. En dan het prachtige(!!!) bos vlakbij. Als er mensen zijn die dit huis binnenkort willen kopen, is dat heel fijn. We nemen nu wel nu in alle rust een beslissing want ik neem aan dat dit onze laatste verhuizing zal zijn. We hopen een klein, gelijkvloers huisje in het bos te vinden.
Op zich zijn onze maandlasten  lager dan in Nederland, stukken lager, maar naast de hoge benzinekosten zijn er bij ons allebei fysieke beperkingen en vooral Henks heup heeft het steeds moeilijker. Hij is er 7x aan geopereerd.
We weten niet wat daar nu nog aan gedaan zou kunnen worden. Hij moet het dus zo lang mogelijk blijven doen.
De muren zijn voor het grootste deel gedaan. Alle behang eraf en mooi gemaakt. Op de vloer ligt nog vloerbedekking, maar dat laten we zo. Boven blijken in ieder geval in een kamer houten planken te zijn. Die hoeven misschien alleen geschuurd en geverfd te worden. Dat was ons plan en dan een leuk kleed erop. Het huis is behalve mooi ook degelijk, met dikke muren.
Was het een vergissing, hebben we spijt? Nee! Deze stap was nodig om tot de volgende stap te komen. We weten inmiddels dat we het op zich heerlijk vinden om in Duitsland te wonen, alleen al vanwege de ruimte overal. Je kan – ook heel letterlijk – ademhalen. Niet op elkaar, niet vol gebouwd. Huizen in Nederland zijn voor ons en voor veel mensen onbetaalbaar. Het is geweldig dat deze mogelijkheid er is.
De mentaliteit vinden we prettig, die is beleefd, maar hartelijk. Door het woordje maar lijkt beleefd en hartelijk een tegenstelling, dat is het niet. De combinatie van die twee is gewoon zo duidelijk voelbaar.

Ik zou 1 januari met een nieuw boek beginnen en dan zeven jaar doorschrijven.Het  boek komt er, maar pas als we op die andere plek wonen. Ik heb er nu geen tijd voor, maar het heeft ook geen zin. De situatie van dan zal anders zijn dan hoe die nu is.
Het is een raar gevoel. We zijn natuurlijk niet dakloos, maar toch lijkt het of we nergens meer wonen. Vanaf het moment dat we deze beslissing hebben genomen, zijn we begonnen met afscheid nemen.

Door alle mooie kerstdocumentaires krijgen we wel een bepaald kerstgevoel.Met weemoed denk ik terug aan vroeger. Het was mooi en eenvoudig. Dat zien we ook bij die vieringen in Bohemen, Oost-Pruisen en veel meer. Eenvoud, warmte en maaltijden en hapjes vol tradities (12 gerechten bijvoorbeeld voor de 12 apostelen. Anderen doen het vanwege de 12 maanden in het jaar) Er word voorgedragen, er wordt met fakkels naar een verlicht kerkje gewandeld. Daar wordt gezongen, in ijzige kou. Rode neuzen, stralende ogen.
Ik kijk er naar uit om volgend jaar ook weer echt Kerstmis te vieren. Nu doen we het met groen uit de tuin, kaarsjes. De maaltijd zal sober, maar lekker zijn. We zullen ervan genieten.

Als Henk en ik ‘s avonds onder een dekentje zitten met warme chocolademelk (de chocolademelk niet onder het dekentje!) en we kijken naar iets moois, dan voel ik me gelukkig. Ook als ik alleen in het bos wandel en ik luister naar de stilte. Nou ja, er zijn oneindig veel voorbeelden. Opgaan in het moment… verder niets.

Dinsdag 18 december
De broodrooster doet het nog! Ik heb hem lang op de verwarming gezet, zodat hij door en door droog werd. Daarna rookte hij. Toen heb ik hem van binnen met een satéstokje heel goed schoongemaakt.Er hoeft geen nieuwe te komen, hoera.
Van een lieve lezeres kreeg ik het volgende en met veel warmte voor u allemaal plaats ik het hier. Zo mooi!

Op een plein staat een levend standbeeld, een man met een contrabas.
Een meisje gooit een muntje in z’n hoed en krijgt heel veel waar voor haar geld…
http://www.youtube.com/watch_popup?v=GBaHPND2QJg&feature=youtu.be

‘Ontplofte’ zuurdesem. Ik krijg bijna elke week wel een vraag over zuurdesem. Ik schreef vanmorgen aan een toekomstige zuurdesembakker dat ik vandaag een foto zou plaatsen van sterk werkend desem. Als u het regelmatig gebruikt wordt het op den duur vanzelf zo.                                                    
Vrijdag 14 december
Het huis stond bijna in brand vanmorgen. We hebben, als we geen muesli of pap hebben,altijd geroosterd brood bij het ontbijt. Wat gaat er boven de geur van vers sinaasappelsap en geroosterd brood? Heerlijk begin van de dag. Omdat ik de dag tegenwoordig met flink wat thee begin ontbeet ik na Henk. Als crackers al een tijd je in de crackerdoos zitten rooster ik die ook even, dan zijn ze weer lekker knapperig. Dat moet maar even! Ik was het weekmenu aan het plaatsen, was er helemaal in verdiept… Ik hoorde een raar geluid en de vlammen sloegen uit de broodrooster, ze raakten al bijna de kastjes erboven. Gelukkig raak ik op zo’n moment niet in paniek en kon ik doen wat moest. Het huis staat er dus nog. De broodrooster staat buiten. Einde verhaal neem ik aan. Ik plensde er water in. Ik ga nooit meer iets anders doen tijdens zoiets. Ik ga ook niet meer weg als ik een pannetje op heb staan, of ik moet de keukenwekker meenemen. Nu zat ik ernaast, domoor.

Heeft u het artikel in Trouw gelezen, een paar dagen geleden, over dat het onmogelijk is om goed te eten als je in de bijstand zit? Ik was verbaasd over het artikel en over veel reacties. Ik heb meteen gereageerd, maar het is niet geplaatst. Misschien omdat ik mijn website erbij had gezet? Dat deed ik om te laten zien hoe lekker je kan koken met weinig. We hebben maar al te vaak onder bijstandsniveau geleefd, de afgelopen jaren. Wat me hierbij ook weer opviel is, dat mensen zich slachtoffer voelen. Het is mijn missie om dat gevoel te doorbreken. Waar komt dat vandaan? Het overkomt je niet om je te pesten. Het hoort bij de weg die gegaan moet worden en hoe doe je dat? Het geeft zoveel voldoening om goed voor jezelf te zorgen. Accepterend en tegelijkertijd actief met de situatie om te gaan.
Ik ben blij, we staan niet rood meer. Een logisch offer, om even geen boodschappen te doen. Het salaris van volgende week gaat helemaal op aan de ziektekostenverzekering. Er is dus nog niets extra’s. De benzinekosten zullen niet veranderen, dus dat zal ook niet zo snel gebeuren.Maar elke cent die overblijft zet ik meteen op een spaarrekening.

Woensdag 12 december
Zou vandaag de wereld niet vergaan? Het is een bijzondere datum, maar ik heb nooit het idee gehad dat ik er nu niet meer zou zijn. Ik geniet van het dikke pak sneeuw (de weg vrij maken vanmorgen was mijn ochtendgymnastiek). Ik heb een aanvulling bij het nieuwe broodrecept gegeven. Het is nu helemaal goed. Het probleem van het niet goed in kunnen vriezen is hiermee opgelost. Ik vind het zo leuk, om zoiets te ontwikkelen. Ik zal het ook bij ‘recepten’ zetten, anders is het wel erg lastig om te vinden. Ik zou eigenlijk een aparte broodpagina moeten hebben. Voor mij blijft brood bakken toch het allerleukst, in de keuken.

Ik kreeg een niet plakbare tekst, dus ik geef hem in mijn eigen woorden weer, namens Liesbeth. Ik had het eerder moeten doen. Het is nu te laat voor Sinterklaas, maar voor Kerstmis kan het nog wel.  “Het zou fijn zou zijn als u voor de feestdagen cadeaus koopt bi:j kleine buurt winkels, ZZP’ers, de buurman die iets verkoopt, een vriend die een eigen webwinkel heeft enz. Op deze manier gaat het geld deze decembermaand naar individuen en niet naar multinationals.”

Zaterdag 8 december
Wat is uw missie in het leven, wat wilt u graag overbrengen, of wat is de missie ten aanzien van uzelf?

De lucht is knalroze, hoe mooi, met het besneeuwde land eronder. Ik zit lekker warm in de keuken aan tafel, met Wietse naast me, op de verwarming. Een beker vruchtenthee. Henk stopte net partjes van een halve mandarijn en een halve appel in mijn mond.

We waren na het museum op de kerstmarkt in Oldenburg en wat hebben we daarvan genoten. Warme appeltjes, gepofte kastanjes, gluhwein, gebakken bloemkool(?), traditioneel versierde harten (er zijn markten waar je je eigen tekst erop kan laten zetten) alle soorten lebuchen (Henks favoriete kerstlekkernij) en veel meer. Er werden kerstliedjes gezongen door “De Kersterren ‘uit Leeuwarden. Ontroerend mooii. Ik heb even gegoogeld en zag twee recensies over het optreden in Oldenbuurg. Wat ze met het zingen verdienen gaat naar zwerfkinderen in Sierra Leone. http://www.kerstkoorkerststerren.nl/
Voor kinderen werden er kerstverhalen voorgelezen. Behalve de piepkleine, maar ook heel sfeervolle kerstmarkt hier in de buurt was het voor het eerst dat ik op een echte kerstmarkt was. Alleen om de plaats die Kerstmis inneemt ben ik al blij in Duitsland te wonen.
De documentaires die deze weken op televisie worden uitgezonden gaan ook vooral over de beleving van Kerst, niet over duur. We keken hier al naar voordat we in Duitsland woonden. De vieiringen die we het mooist vinden gaan over dorpjes in de bergen (of op het platteland). met veel sneeuw, tradities en warmte! Wij worden daar zelf ook heel warm van. Het geeft een puur kerstgevoel. Met wat groen, kaarsen en het huis geurend naar winterspecerijen is de sfeer hier ook geschapen. Meer zal het dit jaar ook niet zijn en dat hoeft ook niet. We leven heel erg sober, proberen uit het rood te komen en we missen NIETS. We doen een paar weken geen boodschappen. Er is genoeg voorraad en zoals vanmiddag maakte ik een ragoutje van gebakken ui, bechamelsaus, knoflook, bouillonpoeder en kruiden, geplukt uit de sneeuw. Ik heb in de zomer al een prachtig kerstcadeau gekocht: ‘Symbolen in de kunst’. Ik weet dat er mensen van Henks werk zijn die mijn website lezen, niet verklappen!
Het zijn vooral de  benzinekosten van Henk die voor het rood gezorgd hebben. Als we een diesel konden kopen deden we dat, het zou veel schelen. Er waren ook onverwachte uitgaven. Binnenkort moeten de gewone dingen als perssinaasappels, koffie, de grote boodschappen dus weer komen. Daarna doen we weer een paar weken geen boodschappen.
Het gekke is dat ik het werkelijk niet naar vind om zo te leven (ik ben langzamerhand ook een echte doorgewinterde ‘met weinig overleveraar’. We leven fijn en nog steeds gezond, van bijna niets. Er is wel een andere reden waarom het prettig zou zijn om even wat geld te hebben, maar daarover binnenkort meer..

Naast pepernoten maak ik elk jaar zelf marsepein voor Sinterklaas. We zouden geen boodschappen doen en help, er zijn geen amandelen meer, dus geen marsepein dit jaar. Dat was een beetje een teleurstelling. En toen vond ik achter in de zoete (daar ligt alles in om te bakken) la waarempel een zakje amandelen. Wat was ik blij!!!!! Het voelde of ik een groot cadeau had gekregen. Zo’n zakje kost hier bijna niets, maar het maakte net het verschil. Ik heb marsepein gemaakt en dit hart voor Henk, met een lang gedicht erbij.
                                                         
Vrijdag 30 november
Wat ik zo prettig vind is dat mensen hier zo beleefd zijn. Ik herinner me dat ik ditzelfde schreef toen we hier net woonden. Tijdens onze avondwandeling gisteravond kwam de buurjongen de straat over rennen, gaf ons een hand en we maakten even een praatje. Die jongen is 17! Dit is een voorbeeld. Iedereen geeft hier een hand, al heb je elkaar kort geleden gezien. Je maakt dan even echt contact. En of je nu in een winkel komt, of je hebt met een of andere instantie te maken, men gedraagt zich voorkomend. En niet alleen dat, het is daarbij heel hartelijk.Dit is ook zo op radio of televisie. Omroepers (hier bestaan ze nog) wensen je vaak iets. Een fijne dag, of een warme avond, of genieten van iets. Dit had ik trouwens wel verwacht, al is het meemaken ervan nog iets anders. Wat ik niet zo had verwacht is de humor. Ik kijk maar heel weinig televisie, maar als dat zo is dan is er altijd wel een echt grappige opmerking.
Ik jubel nog even door. Op de radiozender NDR Kultur wordt elke morgen voorgelezen. Dat is zo heerlijk en daarbij heel goed voor mijn Duits. Het wordt geloof ik meestal  door acteurs gedaan. In ieder geval wordt er mooi en duidelijk gelezen. En geen fragmenten of zo, nee, hele boeken. Elke dag een stuk.

Vorige week dronken we thee (met uiteraard overheerlijke taart!) bij onkel Heini. Hij laat altijd foto’s van vroeger zien. Nu zagen we zijn opa die brood bakte in een lemen oven. Hij legde uit hoe die oven gebouwd werd en daar kan ik mooi niets van navertellen, behalve dat leem en turf op elkaar gestapeld werd. Bezoek vertrok altijd met een stuk brood want dat brood was wel zo lekker. In die intense armoede werd er van zoiets genoten. Roggebrood en met Kerstmis wit.        
                   
Vrijdag 23 november
Goedemorgen! Heeft u het koud gehad, de afgelopen nacht, of was het lekker warm? Elke avond als wij naar bed gaan ligt er een warme kruik in. Dan gaan we nog even heerlijk lezen (ik verheug me de hele dag op dat ‘in bed moment)’ en val ik met de kruik tegen me aan in slaap. ‘s Nachts neem ik hem in mijn armen en geniet van de koesterende warmte.

Het nieuwe weekmenu is geplaatst. Nu ga ik mijn belofte inlossen en de nieuwe manier van broodbakken doorgeven. Bestaat Allinsonsbrood nog? Daar lijkt het op, het is net zo luchtig en veerkrachtig. Ik heb wel eens gelezen en ook filmpjes gezien van ‘no knead bread’, geen kneed brood. Dan gaat het over bloem met gist, of bakpoeder. U kunt het bij you tube bekijken. Nu doe ik iets dergelijks met mijn gezonde zuurdesem. Ik deed de afgelopen weken verschillende experimenten. Ik liet bijvoorbeeld zuurdesem, meel en water ‘s nachts bubbelen en ik gebruikte dat de volgende dag als zetsel. Dat gaat goed en ik vond het leuk om het op die manier te doen, maar het is niet nodig.

Goed, hier komt het recept. Ik moet nog een leuke naam verzinnen:

In een grote beslagkom net zoveel meel als anders doen en voor mij zijn dat 3 bekers, ongeveer 500 gram, volkoren of speltmeel, of een lichtere soort meel.
3 volle eetlepels havermout, een bekertje muesli, of gedroogde vruchten (rozijnen, cranberries, stukjes abrikooks, stukjes pruim) en wat havermout of andere vlokken.
3 volle eetlepels zuurdesem
1 theelepel zout
(en als u begint met bakken ook nog een lepeltje zoet)
Zoveel water zodat u nog net kunt roeren. Ik doe altijd maar wat, maar ik weet dat mensen het soms prettig vinden om maten te horen. Ik heb het net gemeten en ik doe er bijna 5 dl water bij. 500 gram meel, 5 dl water, hoe eenvoudig!
Even flink roeren, met een stevige pannenlikker, of  spatel. Dat moet nog net gaan. Tijdens het roeren hoor ik lucht en zie ik belletjes. Het deeg/beslag In de bakvorm spatelen en met een theedoek erover laten rijzen tot het boven de vorm uitkomt.
Dit duurt minimaal 7 uur (hangt van de temperatuur en veel meer af).
Dan een uur bakken op 190 graden.
De oven uitdoen en nog 10 minuten in de oven laten staan.
Het brood op een rooster af laten koelen
KlaarI

Is dit niet geweldig? Niet kneden, niet twee keer laten rijzen We vinden het erg lekker en Henk helemaal omdat het smeuïg is. Het kan nooit van zijn leven droog worden omdat er zoveel vocht in zit. Het enige nadeel van die grote hoeveelheid vocht is dat invriezen daardoor niet echt geweldig gaat. Het brood blijft na het bakken ruim vier dagen lekker, maar we eten geen twee broden in vier dagen, dus ik moet het wel invriezen. Hier moet ik nog iets op verzinnen.
Mijn broden waren nooit zuur (alleen een beetje als ik het zuurdesem heel lang niet gebruikt had) en niemand proefde dat het met zuurdesem was gemaakt. Mocht het bij u soms nog wel een beetje zuur zijn, hierbij is dat zeker niet zo.Er zijn trouwens mensen die een beetje zuur juist lekker vinden.

Ik gebruik tegenwoordig altijd bakpapier in de glazen broodvormen. Als ik het brood omkeer op een rooster om af te laten koelen, laat ik het bakpapier erom. Pas als het afgekoeld is haal ik het eraf. Ook voor gewone broden is dat een goede manier om ze niet te hard te laten worden. Het bakpapier gebruik ik verschillende keren. Ik vind het ideaal.
Als u dit heerlijke brood gaat maken is de enige voorwaarde dat het zuurdesem krachtig moet zijn, maar dat moet bij de oorspronkelijke manier van brood bakken ook. Ik ben benieuwd en ik hoor graag als iemand het geprobeerd heeft. U bent er vast net zo enthousiast over als wij.

ps
Het wil niet zeggen dat ik geen ander brood meer bak want ik vind kneden leuk en ik verheug me nu al om de kerststol te maken. Hoewel, dat kneed ik ook nauwelijks. Fout voorbeeld. Ciabatta of foccacio, ja, die kneed ik. 

Dinsdag 13 november
Mijn liefste jaargetijde is in volle gang! Veel bladeren zijn verdwenen, maar er zijn er nog voldoende om van de herfstkleuren te kunnen genieten.Ik zal er nooit genoeg van krijgen Ik deel onze zondagse wandeling in het sprookjesbos met u. Als ik zo in het bos ben, dan voel ik me thuis, dan ben ik thuis. Er ontbreekt niets.  

                           




Ik ben razend enthousiast over een nieuwe manier van brood bakken!
Natuurlijk gewoon met mijn zuurdesem, maar veel gemakkelijker. Ik vond het al niet moeilijk, maar dat had vooral met mijn ervaring te maken. Hoeveel duizende broden heb ik al gebakken inmiddels? Als iemand er net mee begint moet er iets ontwikkeld worden, het gaat niet vanzelf.
Henk is verstandig en vindt dat ik het eerst drie keer moet proberen voordat ik het op de website plaats. Ik luister niet altijd naar hem, maar nu wel. Ik heb er twee keer opzitten. Henk had gelijk want de tweede keer heb ik met een van drie degen nog iets heel anders, iets heel eenvoudigs gedaan en het werkt!
Of moet ik het in het nieuwe boek zetten? Dat doe ik zeker ook, maar het zou niet eerlijk zijn om deze geweldige ontdekking niet meteen door te geven.
Dus binnenkort het recept en nu alvast een foto.
                                                                                                   
Vrijdag 2 november (Allerzielen)
Ik brand een lichtje en stuur de warmte ervan naar twee lieve mannen. Ze overleden aan hetzelfde. Bij Wim ging het proces razendsnel.  Jan, is maandenlang liefdevol verzorgd door zijn vrouw, vriendin Anita. Beide mannen hadden een hersentumor. In de rouwkaart van Jan zag ik dat zijn moeder dezelfde achternaam had als Wim. Wonderlijk. In Jans rouwkaart stond een voor mij bekend en treffend citaat. Ik eindig daarmee. In stilte, kijkend naar de rustige vlam.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme
Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen                                                                                                
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
Ongeacht de afloop, het resultaat.
Vaclav Havel

Donderdag 1 november (Allerheiligen)
Als Henk verkouden is zijn er twee hoestdranken die ik altijd maak. Goedkope, eerlijke hoestdranken. Ze zijn beiden effectief. De aardappeldrank werkt bij Henk het sterkst. De uiendrank smaakt het meest naar echte hoestsiroop en is nadat het ergste voorbij is verzachtend voor de keel. Ze staan allebei in mijn boek, maar ik plaats hem hier nog eens.
Eigen hoestdrank
Laagje uien, tijm, honing (kan ook iets ander zoets zijn), uien, honing. Minstens 24 uur laten staat. De ui laat vocht los, mengt zich met honing en tijm en klaar is de hoestdrank. Het vocht staat inmiddels tot halverwege de beker, ik hoop dat u dat kunt zien. De stukjes ui gooi ik natuurlijk niet weg. Ik heb ze dinsdag in de macaroni gedaan (zie weekmenu). Ook lekker in hutspot.

Het is vandaag Allerheiligen. Heiligen waren en zijn heel van binnen. Dat kwam meestal na veel en intens lijden. In vroegere tijden niet alleen geestelijk, ook vaak fysiek. We hebben verschillende boeken over Heiligen. Ze horen bij het leven en bij de jaarkalender voor ons. Het is hartverscheurend als je over ze leest, maar ook bemoedigend. Elk mens maakt een dergelijk proces mee. Om ook heel van binnen te worden. Iedereen gaat hierbij zijn eigen weg en heeft zijn eigen patroon. Soms wordt het lijden van iemand mooi weergegeven. Hoe kan lijden mooi zijn? Er zijn prachtige, ontroerende schilderijen (hoeveel alleen al over het lijden van Jezus, vooral door Italiaanse kunstenaars), composities, boeken, documentaires en films gemaakt. Een voorbeeld van zo’n documentaire is: “De regels van Matthijs”. U heeft er misschien over gehoord. Deze documentaire heeft zelfs een Gouden Kalf gewonnen. Naast de schoonheid van vorm en inhoud weet ik hoe bijvoorbeeld dit verhaal mensen in een gelijksoortige situatie kracht geeft. Dat maakt het nog mooier. En Matthijs leeft voort!

Vrijdag 19 oktober
Voordat ik het weekmenu plaats eerst even een stukje schrijven.
In de tuin staan nog snijbiet, sla, pompoenen en pepertjes. In het kasje ben ik zoals ik schreef, nog wat nieuws aan het kweken en de courgette weet van geen ophouden. Hij zit in een heel klein potje, met nauwelijks aarde, maar de wortels zijn er doorheen en in de grond gegroeid. Hier oogsten we nog meerdere keren van. Van de grote courgette maak ik een pan soep.

Ik was jarig vorige week en dat vierden we in www.charmehotel.garderen.nl  Een heerlijk hotel, met aardig personeel op een prachtige plek, in het bos! Eerst wilde ik niet gaan vanwege niets uit kunnen geven. Maar…we konden van alles combineren, zoals mijn favoriete meel kopen in Klarenbeek. Dat doe ik minimaal twee keer per jaar. Een bezoek brengen aan vrienden en aan Henks zoon en gezin. Bovendien was dit een erg leuke aanbieding. En het lag in het midden van waar we naartoe wilden, op de Veluwe. Ik hoor in Gelderland en ik hoop dat ik er zal eindigen. Zo niet dan toch midden in een bos,met veel dennengeur. Ergens.
We hebben genoten!! Er was een bubbelbad en dat was voor mij een van de fijnste cadeaus. Ik voelde me zo verwend. Dat was ik ook al door Henk en een vriend uit Hierden. Voor die verwennerij zijn helemaal geen woorden. Hij had ook een heerlijke verjaarslunch gemaakt. Daarvoor bad hij met ons en daar word ik gelukkig van. We hebben’s avonds niet zoals anders in het restaurant gegeten, maar ik had een kopje groentebouillon, broodjes met geitenkaas en tomaat gemaakt. Een glas wijn erbij en een gezond toetje na. Dat was prima. ‘s Morgens hadden we in Zwolle met uitzicht op de markt koffie gedronken, met lekkere appeltaart. Een stuk met twee vorkjes. Dat deden we de volgende dag nog een keer, in het hotel, met de krant en zicht op het bos.
Henk had ‘s morgens bij het verjaarsontbijt een slingertje gemaakt om het voetje van mijn glaasje sinaasappelsap. Ik was er ontroerd door. Dan hoef ik verder eigenlijk niets meer. Henk maakt altijd van die subtiele gebaren. Hij is origineel en heel, heel erg lief.

Nog steeds zijn we gestaag bezig, muur voor muur. Het is alleen cosmetisch, de kwaliteit van het huis is goed. Duitse degelijkheid! In Nederland zijn de buitenmuren veel dunner, opvallend. Sommige binnenmuren zijn veel werk door alle lagen behang en soms isolatiemateriaal (op binnenmuren (??) maar het wordt steeds lichter in dit mooie huis.

Zondag 7 oktober
Zoals elke zondag was de dag heerlijk begonnen. De geur van broodjes in de oven, sinaasappelsap en verse koffie. Een groot, zachtgekookt ei en een geroosterd boterhammetje. Lekkere kaas, pompoenjam. We smullen altijd van het zondagse ontbijtje, met de krant die vlak daarvoor in de brievenbus is gestopt. Nee,geen brievenbus, een krantenkoker, iets wal elk huis hier heeft.

Elke zondag ontstaat vanzelf een heilig moment. Zo ook vanmorgen. Na een wandeling door de plensregen was er muziek van Max Bruch op de radio, op. 88 . Viool, altviool en orkest. Er werd vanuit zielsdiepte gespeeld. De trillingen bereikten direct mijn hart. We luisterden stil, met onze ogen dicht, tot het afgelopen was. 
http://www.youtube.com/watch?v=Dm0UOd2so6E 
Het is niet dezelfde uitvoering (Daniel Hope, Violine / Nils Mönkemeyer, Viola), die kon ik niet vinden, maar deze kwam er het dichtst bij. Zaten we daar kletsnat, in de garage naar die mooie muziek te luisteren. Een mooi en krachtig moment waar ik mee voort kon vandaag.

Ik krijg vaak leuke vragen en een vraag van een paar dagen geleden was hoe we in de situatie van nu leven en koken. Hoe we alles plannen, hoe we ons innerlijk voeden en hoe bijvoorbeeld ons weekend eruit ziet. Mijn derde boek zal juist daar over gaan! Over de figuurlijke en letterlijke voeding, in een leven met weinig geld. Alles is onder die thema’s onder te brengen. Er zijn natuurlijk de praktische momenten van boodschappen doen bijvoorbeeld, maar ook die momenten zijn meestal doordacht en gecombineerd.

Net, tijdens onze dagelijkse avondwandeling zeiden we nog tegen elkaar hoe uniek het is dat we in zo’n mooi, sfeervol huis wonen. Het was donker geworden, de lichten bij de voordeur verwelkomden ons. 

Vrijdag 5 oktober
Ik zou dat wat me blij maakt doorgeven.Ik kom er niet altijd aan toe, maar ik probeer het toch met een bepaalde regelmaat te doen. Eergisteren viel het onovertroffen tijdschrift ‘Genoeg’ in de brievenbus. Er staat weer van alles in wat me blij maakt. Bijvoorbeeld permacultuur. Iets blijvends ontwikkelen wat voor elke partij goed is. Zo met de natuur samenwerken (in plaats van er tegenin gaan) dat er een betere wereld ontstaat.
Permanent Agricultuur / permanente cultuur, dat is permacultuur. Een Australische professor en bioloog/ecologist Bill Mollison heeft het in 1970 ontworpen. Jarenlang verbleef hij in de wilde natuur (Tasmanië) en observeerde hij daar de natuurlijke systemen. In de natuur werkt alles samen. Dit was uitgangspunt voor het ontwerpen van duurzame landbouwsystemen. Hij deed dit samen met David Holmgren. http://www.voedselencyclopedie.nl/David_Holmgren  Via deze link kunt u alle mogelijke informatie vinden, die met met deze opbouwende manier van leven te maken heeft.
Door het toepassen van deze principes ontstond vruchtbaar land in extreme gebieden (bergen, woestijnen, probleemgebieden in derde wereld landen). In feite is dit de oplossing voor alles!
Wij deden het in het klein met de moestuin en kippen. Ik schreef er vorige week al over. Wij zorgden met veel plezier voor die mooie kipjes. We zorgden dat ze een goed leven hadden. Zij gaven eitjes en mest en veel meer., waaronder gezelligheid. Een deel van de schalen van de eieren deden we weer bij hun voedsel, zodat ze die kalk weer terugkregen. De mest gebruikten we voor de tuin.
In een verhoogd bed van de tuin paste ik dat principe in eerste instantie ook onbewust toe. Ik liet sla, rucola en Nieuw Zeelandse spinazie in bloei komen en en het jaar erop kwam het vanzelf weer boven.

Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat je van alles kan willen, maar dat de natuur zijn gang gaat. Dat heb ik maar te respecteren. Ik zoek een plek uit voor een groente of plant, maar als hij zich daar niet prettig voelt doet hij het niet, of slecht. Het gebeurde regelmatig dat iets op een andere plek opkwam. Dit kan komen door de hoeveelheid licht, beschutting, de aanwezigheid van een andere plant die goed doet enz. Forceren kan, maar druist in tegen het ecologische principe. Het is ook veel meer werk en gebruik van iets chemisch zal vaak noodzakelijk zijn omdat de grond uitgeput raakt. Door de natuur te volgen ontstaat een gezonde tuin, waarin iedereen (groente, fruit, bloemetjes, insecten, vogels en wij)  zich thuisvoelt. Op grote schaal toegepast zou betekenen dat voor iedereen alles aanwezig is.

Een paar (ik zou eindeloos door kunnen gaan, maar als u zelf kijkt komt u via het een bij het ander) voorbeelden van ecologische initiatieven.
http://www.duurzaamnieuws.nl/bericht.rxml?id=80765

Het interview in ‘Genoeg’is met Maria Vermue. 
De in elke ‘Genoeg’ terugkerende moestuinervaringen van Annemiek sluiten hierop aan. Heerlijk om te lezen. Michiel Bussink heeft het over fementatie. Een artikel (en man) naar mijn hart. Ik had beloofd over yoghurt, ook een fermentatie, te schrijven en dat komt binnenkort. Michiel Bussink doet mooie dingen. Hij heeft o.a een prachtig boek geschreven: Lekker Landschap. Hij geeft workshops (ook voor kinderen), lezingen en begeleidt excursies. Op zijn site staan veel interessante links die allemaal te maken hebben met bewust leven en pure voedng. http://www.michielbussink.nl

Het regent al de hele dag. Ik zit warm in de keuken. Als ik de deur iets te ver dicht heb gedaan doet Damia hem weer een stukje open. Zo hebben we toch contact. Ik vind dat zo lief. Zolang ik hier zit blijft zij daar ook zitten, vlakbij de keukendeur, op de hooikist.

Woensdag 3 oktober
Wat ben ik gelukkig dat ik twee jaar na het verschijnen van mijn boek nog steeds fijne, vaak ontroerende reacties krijg. Kort geleden las ik met tranen in mijn ogen zulke lieve woorden over de betekenis van mijn boek in iemands leven. Hiervoor heb ik het geschreven. Ik lees vaak dat “Eenvoudig Gelukkig’ ‘iets in beweging zet en het steun geeft. Wat wil een mens nog meer? Ik geef u een warme zoen!
Vanmorgen vroeg iemand waar mijn belangstelling en kennis voor koken vandaan komt. Een leuke vraag. Ik had een moeder die er dol op was en zich er op alle mogelijke manieren in verdiepte. Ze kookte met een groot improvisatievermogen. Op die manier heb ik het opgezogen. Alles was altijd even verrukkelijk. Een uitzondering was tijdens de periode dat mijn ouders heel erg zuinig moesten leven. Mijn schoonzusje kreeg 33 jaar geleden tijdens de eerste kennismaking hersenen voorgeschoteld. :-( Nu zou ze zoiets nooit van zijn leven meer klaarmaken Ik weet niet hoe ze op het idee kwam, behalve dat het goedkoop was. Mijn schoonzusje werd er onpasselijk van, maar ze is er gelukkig nog steeds.
Alle momenten die mijn moeder en ik in de keuken doorbrachten waren heel gelukkige momenten. Er waren vaak gasten. We konden lezen en schrijven met elkaar en we hebben de heerlijkste hapjes gemaakt.
Toen ik 18 was, bijna 38 jaar geleden, heb ik een jaar voedingsleer gehad en daarna is het vanzelf gegaan. Ik ben er steeds meer in gegroeid en vooral; ik maak alles zelf! Dat is de beste leerschool. Een paar jaar geleden heb ik een cursus kruidenleer gedaan, een mooie en vanzelfsprekende aanvulling. Ik wil er in de toekomst nog veel meer mee gaan doen. Ook met alles wat buiten groeit.

En dan is er het broodbakken wat speciale aandacht verdient. Niet alleen omdat ik brood het meest kostelijke voedsel vind, vanwege de smaak, de voedingsstoffen en de veelzijdigheid. Ook omdat ik me gespecialiseerd heb in zuurdesembrood*. Gewoon, hartig, zoet. Daarvan merk ik ook minstens 1x in de week de invloed. Er wordt wat geëxperimenteerd met zuurdesem in Nederland. Ik ben daar ‘schuldig’ aan en ik neem die schuld graag op me. Je moet ermee leren werken en het zuurdesem moet zich ontwikkelen tot een mooi product. Hier kan een tijd overheen gaan. Bij de een gaat het sneller dan bij de ander. Sommige mensen hebben werkelijk een enorm doorzettingsvermogen. Ik kan me dan echt trots voelen als iemand niet opgeeft en het uiteindelijk lukt. Het geeft zoveel voldoening. Bij de thuisbakker, maar ook bij mij!.

We zijn nog niet helemaal ingeburgerd want Henk vroeg zich vanmorgen af waarom hij de enige op de weg was. En ik vroeg me af waarom de vuilniszakken niet waren opgehaald en er geen post kwam. 3 oktober Duitse Eenheidsdag. 3 0ktober 1990 hield de DDR op te bestaan. Het is een officiële feestdag. Ik was en ben wel bezig met de muur, die op 9 november 1989 viel. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik daar beelden van zie.

*Als brood met gist snel gebakken wordt, blijft het van nature aanwezige fytinezuur erin zitten. Bij een lang rijsproces wordt het afgebroken. Mineralen als ijzer, zink en calcium worden dan goed door ons lichaam opgenomen.
Ik schreef al zo vaak over zuurdesembrood, maar soms moet het gewoon weer even. Dat gebeurt nu eenmaal bij een passie. Naast gewoon volkorenbrood bak ik op dit moment regelmatig brood met gebakken uitjes en veel groene kruiden. Lekker bij een kop soep. En brood met rozijnen, zonnebloempitten en kaneel. Dat is heerlijk bij thee of koffie, maar ook bij warme chocolademelk. Die tijd komt weer, van de warme chocolademelk (elke soort melk is hiervoor te gebruiken). Henk en ik zitten ‘s avonds samen knus onder een dekentje op de bank. We kijken dan nog een uurtje naar de televisie, of naar een documentaire op de laptop. Daar past het uitstekend bij.

Dinsdag 2 oktober
October

Laat-herfstelijke laan van scheve abeelen,
De grond gestreept door schaduwen van stammen,
Lijkt op een reeks van parallelogrammen,
Die evenwijdig ‘t bruin en ‘t blauw verdeelen;

Nat, vlind’rig loof, dat puntig gaat vergelen,
Doet om robijn van fel verlichte zwammen
Lichtjes van goud en kleine zilvervlammen
Sidderen, vol geflikker van juwelen;

 De spiegelende wagensporen schijnen
Blauwe verbrokk’ling van saffieren lijnen,
Schaduw uit amethyst snijdend in drieën;

Laag hangt de ronde zon: rood ligt zijn toover
Hier hel, daar doffer, ginds vernev’lend, over
Lange étalage van bijouterieën.


J.A. dèr Mouw


Zondag 30 september
Wat was het een prachtige dag vandaag. Na onze zondagse boswandeling dronken we cappuccino in de zon. Vanmiddag werkten we in de tuin. Wat doet dat mijn geest en lichaam toch altijd goed. Op dat moment is er niets anders wat vervuld hoeft te worden. Het moment op zich, het wroeten in de aarde is vervullend.
Hoe heerlijk ik de lente ook vind, vanaf eind augustus begint mijn lievelingsperiode. Het warme licht, de zoete bramengeur in het bos en later de geur van vochtige aarde.. Ik adem het diep in, terwijl ik stevig loop. Nu is er nog de warmte van de zon, maar ook het toegroeien naar meer naar binnen gericht zijn. Op alle mogelijke manieren.
We hebben er nu weinig tijd voor (net zo min als we dat hebben voor alle herfstfestiviteiten die hier overal gehouden worden. Vanmorgen begon het in de buurt met een dankdienst voor de oogst, mooi) maar volgend jaar zal ik hier weer bewuster mee bezig zijn .Ik fantaseer over in alle rust bij een vuurtje een gedicht over de herfst lezen. Vandaag kreeg ik een prachtig gedicht van J.A. dèr Mouw toegestuurd. Ik zal het binnenkort overnemen. En ik zal vaker een gedicht dat over nu gaat plaatsen. Een gedicht geeft zo duidelijk een sfeer weer. Lezen is beleven voor mij. Met degene die het gedicht stuurde deel ik een grote liefde voor taal. Poëzie is aan ons verbonden, we zijn ervan doordrenkt. 

Het bewuster de seizoenen beleven zal alleen al ontstaan omdat ik dan het volgende boek aan het schrijven ben. Weg is het nooit, er is alleen iets minder ruimte voor als je in beslag wordt genomen door het in orde brengen (ik weet even geen ander woord)  van een huis en een tuin.
Een herfsttafel komt er ook dit jaar natuurlijk. De eerste kastanjes liggen al te glanzen. En wat ik in Nederland zelden zag, van die lange dennenappels, die liggen er ook al. Er staan passende afbeeldingen bij en over een paar weken komen er gekleurde bladeren en kaarsjes. Als we gasten hebben zal ik extra aandacht aan de seizoenstafel geven.

Ik heb bij de gerechten die veganistisch zijn een V gezet. Als vanzelf was dat bij de meeste het geval. Ik ga het denk ik weer weghalen omdat ik gewoon lekker en gezond kook en dat hoef ik geen naam te geven. Ik denk ook dat dat niet goed werkt. Alleen misschien als ik er ook een g voor glutenvrij bij zou zetten, een t voor troost, een s voor suikervrij enz. Wat een gedoe. Iedereen kan zelf zien wat past en het eventueel nog passender maken. En smullen!
                                                                   
Vrijdag 28 september
Net plukte ik wéér frambozen voor het toetje (voor na de wekelijkse ovenfrieten!) en ze zijn nog niet op, hoe is het mogelijk. Een wonderstruik. Elke keer denk ik dat het de laatste keer is dat ik pluk en een paar dagen erna zijn er weer nieuwe vruchten. Zo gebeurt er hier veel meer wonderlijks. Over dankbaarheid (voor de oogst) gesproken. Ik hoop dat u goed kunt zien hoe dik de frambozen zijn. En ze zijn zooo lekker!






Twee filmpjes. Op de eerste is een van de vele bemoedigende groene initatieven te zien. Op de tweede gaat het over de kracht van brandnetels. Eigenlijk iets voor in de lente, maar nu ook de moeite waard. Mensen die mijn boek gelezen hebben kennen mijn grote voorkeur voor kruiden. Ze zorgen voor veel goeds. Ik ben trots op mijn nieuwe kruidentuin. Door de langgerekte vorm is het moeilijk er een goede foto van te maken.
Markus Strauß is een autoriteit op het gebied van alles wat aan eetbaars in de natuur te vinden is. Ik genoot ook van alle vogelgeluiden op de achtergrond. Als het filmpje afgelopen is kunt via de vierkantjes kijken naar nog veel meer leuks over brandnetels.



Wietse is lief. Ik was iets te laat met de kattenbak schoonmaken. Toen ik het ging doen legde ik de deksel van de prullenmand/afvalbak omgekeerd op de grond. Wietse hield het niet meer en ging een eindeloos lange plas in de diepe deksel doen. Heel fijn dat hij het in die deksel deed want ik kon nu met deksel en al naar de wc lopen en hem daar leeggieten. Het was erg vervelend geweest als hij het op de grond gedaan had.Het zou onder de diepvries, de voorraadkast en de baktkast gelopen zijn, ik moet er niet aan denken.

Ik heb in vorige berichten nog veel  tekst toegevoegd. Prettig dat ik dat altijd kan doen. Ik kan ook zomaar iets anders vinden en dan mag ik het gewoon veranderen, heerlijk. Ik ben in beweging, dus hoe ik denk over iets is dat ook.
Op zich valt het nog niet mee, op de nieuwe laptop, met een nieuwe virusscanner. Toch heb ik in ieder geval tijdelijk, voor de veiligheid, afscheid genomen van Internet Explorer.

Ik wens u allemaal een fijn weekend!

Donderdag 20 september
Bij uitgebalanceerd eten en vooral eten volgens behoefte ben ik niet bang voor tekorten. Dan doe je waar lichaam en geest om vragen en krijg je wat je nodg hebt. Alleen… niet iedereen heeft – nog – dat contact met zichzelf. Ik merk dat als ik er een bepaald ritme in heb, het prima gaat. Ik neem dan waar ik zin in heb en dat is goed.
Er zijn mensen die vinden het heerlijk als je op bezoek bent en je eet flink, zoals laatst bij Meta. We kregen warme apfelstrudel met vanillesaus. Verrukkelijk was het en niet erg zoet. Maar eigenlijk wilde ik een half stuk, dat was genoeg want het waren heel grote stukken. Ik heb stiekem een stuk aan Henk gegeven.”Neem nou nog, kom, toe…”(in het Duits). Dat niet een keer, maar tig keer.  Henk heeft het drie keer gedaan.  
Ze vindt het moeilijk als ik weinig eet. We drinken ook al geen borreltje voordat we moeten rijden. Ze wil ons dolgraag verwennen en dat is lief. Ik hou heus heel erg van iets lekkers, maar niet meer dan ik wil. Ingewikkeld.

Een cliënt zei laatst tegen me dat ze niet weet wanneer ze echt ‘honger’ heeft. Ze zei dat ze ook gewoon vaak zin heeft om te eten. En als ze gespannen of verdrietig is heeft ze behoefte aan troosteten. Herkenbaar voor veel mensen.
Ik zei tegen haar dat ze dan eigenlijk een paar weken heel sober en gezond zou moeten eten om weer meer contact te krijgen met haar behoeftes. Ik begeleid haar daarbij. Ze schrijft nu alles wat ze eet voor me op en ze ziet dat dat heel veel is. Vooral veel kleine dingetjes (niet altijd klein, er stond ook een op twee na opgegeten rol koekjes bij).
Opschrijven helpt (bij alles), het geeft overzicht en inzicht, De emotioneel moeilijke momenten krijgen hierdoor meteen aandacht. Van haarzelf en een keer in de week van mij. De automatische zomaar extra’s pakken we eerst aan. Alleen daardoor valt ze al af, terwijl dat niet de opzet was. Natuurlijk blijft er plaats voor troosthapjes. Ze worden alleen anders.(In het algemeen. Af en toe onverantwood zijn is volgens mij juist heel gezond!) Ze bevredigen, maar zijn niet slecht. Daarbij worden ze zelfgemaakt en dat is op een andere manier al bevredigend. In mijn boek staan twee bladzijden vol troostgerechten.
Een aantal gerechten die op deze website bij recepten staan kunnen hier trouwens al uitstekend voor dienen.
Het kokos-riijsttoetje en dan warm.
De langdurige geniet reepjes.
De walnootbonbons en
de zwarte bessen (of ander fruit) muffins.
Allemaal vol goede ingrediënten.
En… geniet! Schuldig voelen maakt zwaar en ongelukkig.

Ook al is de manier van omgaan van Boele wezenlijk anders, ik heb wel weer een duw gekregen om extra gezonde maaltijden te maken. In alle vrijheid! Veel is bij ons al jaren en dag gezond, gevarieerd en bovenal heerlijk. Hieronder ziet u zv rijst met veel groente en gemengde kruiden, vooral selderij. Aardappelen uit de oven met kruidenkwark, preiragout en wortel/appelsla met een chilisausje. Eronder, toen het warm weer was, twee maaltijdsalades als lunch. De een met oa komkommer en avocado, de ander met oa wortel en mango.


       


                









       

                

                                                                                       





Vrijdag 14 september
Er is inmiddels een nieuwe laptop, er was geen andere oplossing. Ik krijg hem nog niet aangesloten wat met de router-isdn te maken heeft. Later op de dag komt er iemand voor. Zo heerlijk om naar die winkel te gaan (daar schreven we o.a. ook het telefoonabonnement over) om te zeggen dat we hulp nodig hebben. Het was nog ruim voor half negen, maar we werden naar binnen gewenkt. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik bijna iedereen hier hartelijk en attent vind. Op deze manier vertrok Henk niet later naar Groningen dan anders. Net werd ik gebeld met de vraag welke tijd mij het beste uitkwam voor het aansluiten, de kabel van de sateliet door te trekken naar de gemeenschappelijke gastenkamer en de DVD verbinding in orde te maken. Er zijn twee mannen onderweg.

Later: De mannen zijn weer weg. Met een man naar de schuur geweest om te kijken of er nog een passende kabel was. Jaaa, een doos, twee dozen vol kabels en snoeren… Dat iemand daar naar vraagt vind ik al prettig. Er hoeft nu geen nieuwe kabel te komen.

Door de 100% plantaardige manier van eten van Boele Ytsma ben ik in gedachten weer intensief bezig geweest met wat goed is en wat niet. Niet goed wat voeding betreft bestaat niet voor mij. Niet goed is als ik niet voldoende naar mezelf luister. Zijn enthousiasme klinkt nog door (hij is dominee, hij verkondigt en doet dat op zich overtuigend), maar ik kan mijn creativiteit er niet genoeg in kwijt. Ik vind het te streng, te beperkt en ook een beetje saai. Wel heel gezond, al vraag ik me af of er op den duur toch niet een tekort ontstaat. Ik heb het nu niet alleen over het lichaam. Juist niet. Bij een veganistische levensstijl ben ik daar niet bang voor en ik vind dat juist wel een creatieve manier van koken. Ik doe dat ook regelmatig, maar noem het niet zo, ik kook gewoon lekker en gezond met weinig middelen. Ik maak daarnaast graag gebruik van wat dieren te bieden hebben. Geen misbruik, geen lijden, maar het met elkaar fijn hebben. Een dier zorgt voor een product en de mens zorgt voor liefde en goede zorg. Dan is er evenwicht. Ik ben dankbaar voor alles wat de natuur te bieden heeft en daar horen voor mij bijvoorbeeld ook eieren bij, propvol voedingsstoffen. Wat zou je trouwens anders met de eitjes moeten doen, toch zeker niet weggooien? Kippen verbannen is ook geen optie. Integendeel, op den duur hopen we ze zelf weer te hebben. Alleen dat rustgevende gescharrel al en dan hun enthousiasme en behoefte aan gezelligheid. Als we bij ze in de buurt bezig waren maakten ze van die genoeglijke geluidjes. En wat verheug ik me op die onovertroffen smaak van de eitjes.
Hetzelfde geldt voor honing. Een goede imker gebruikt maar een deel van de honing, zodat er genoeg voor de bijen overblijft. Ik vind er dan helemaal niets mis mee. Als de honing dan ook nog koud geslingerd is, zodat de waardevolle stoffen er nog in zitten, is er een edel product, net zoals wijn. En al die verschillende soorten en smaken. Voor bakken gebruik ik soms vloeibare honing. 
We leven NU en we kunnen alle mogelijkheden van nu gebruiken, die horen erbij, voegen iets toe, zolang het niet ten koste van mens, dier of de natuur gaat. Dat gaat het vaak- nog –  wel en daar kunnen we allemaal iets aan doen!

Er zijn geen verboden (behalve … zie boven). Montignac blijft voor mij DE manier. Het scheiden van koolhydraten en dierlijke vetten maakt het verteringsproces lichter en het geeft gewoon een heel prettig gevoel van binnen. Dat aangename gevoel blijft voor mij wat dit betreft en wat betreft alles het belangrijkst. Als basis(!) groente en fruit, granen, peulvruchten, zaden en goede olie, zoals olijf-, raap- kokos- en lijnzaadolie. Verder is er plaats voor al het andere; beetje roomboter, beetje vis, beetje kaas, eieren (ik bracht een ode aan het ei in mijn boek), pure chocolade enz. enz.
Zuurdesembrood is voor mij een van de verrukkelijkste en meest veelzijdige voedingsmiddelen. Hoelang bak ik het, twintig jaar? En nog steeds is het elke week een groot genot, de geur en daarna de smaak. Een kwaliteitsbrood wat nooit hetzelfde is.
Vlees eet ik, op een grote uitzondering na, niet omdat ik nu eenmaal heel veel van dieren houd en (niet biologische) veeteelt belastend voor de aarde is.

Tijdens onze avondwandeling hebben we altijd innig contact met koeien (Henk is bijna niet meer mee te krijgen) en u wilt niet horen hoe we met ze praten. Ik hoop niet dat dat ooit door iemand wordt opgenomen. Het idee dat zo’n lieve koe dood gaat is voor mij onverdraaglijk. Heel soms eet ik nog iets van vlees, misschien 2x per jaar, maar als het niet biologisch is moet ik er niet over nadenken, alleen dan gaat het. Ik weet van een slager die de koeien, als ze bij hem zijn gekomen, eerst nog een tijdje in de wei zet, om ze te laten acclimatiseren Daarna worden ze in het donker naar de slacht gebracht, en er wordt gezorgd dat andere koeien het niet zien en niet horen. Op die manier wordt er minder stress verzameld (het hormoon dat ook in het later gekochte vlees terecht komt). Dat is in ieder geval beter en biolgisch is nog beter natuurlijk. Maar als iedereen geen, of weinig vlees zou eten zou dat voor alles goed zijn..

Genieten van eten vind ik heel belangrijk. Niet alleen voeden om gezond te zijn, maar ook de ontspanning van het genieten ervan is gezond. In onze maaltijden gaan gezond en genieten samen. Zoals ik schreef spreekt Montignac mij het meest aan, maar zelfs dat doe ik op mijn eigen manier. Er is niet een manier die voor iedereen goed is.  We kunnen alleen zelf voelen wat goed voor ons is. Goed – leren –  luisteren naar wat geest en lichaam nodig hebben zorgt voor harmonie. Het verschilt per persoon, maar ook per levensperiode, per stemming en per seizoen. En wat we in onze mond stoppen is maar een deel van het verhaal.

Wat ik niet prettig vind is als iets veroordeeld wordt. Dat vind ik in zijn algemeenheid niet prettig, het beschadigt altijd iets. Ook als het gaat om bepaalde voedingsmiddelen sta ik daar ver vanaf. Als ik, om maar een voorbeeld te noemen iets negatiefs over soja hoor dan denk ik; In China, Japan en Indonesië zijn ze bij hun volle verstand en heel gezond met het al eeuwenlang eten van soja. Juist die mensen blijven er jong uitzien, met een prachtige huid. Het geldt ook voor de Mediterrane landen, met goede olie, vis en veel fruit en groente.
De mensen die ik ken die heel oud zijn geworden aten niet extreem, wel matig. We hadden een dierbare vriend, die 91 was. Hij stond elke ochtend op zijn hoofd en at daarna muesli met kwark (gezuurde producten zijn heel goed. Ik zal daar nog wel eens dieper op ingaan).
Ik houd me al 38 jaar met voeding bezig (ik heb heel wat rages voorbij zien komen) en ik doe dat met veel vreugde Voeding is de basis, net zoas liefde en veiligheid. Liefde staat bovenaan.

Mijn jongste broer had in de zestiger jaren een vegetarische vriend. Dat was in die tijd bijzonder. Later was macrobiotiek dat (betekent goed leven), nog later veganisme. Vooral bij macrobiotiek gaat het over evenwicht (net zoals bij Ayurveda, waarbij je karakter een grote rol speelt). Ik ben meegegroeid, maar kook en bak alles vooral vanuit mijn gevoel. Je weet daardoor precies wat waarom in zit en geeft jezelf en anderen daar iets mee. Op de eerste plaats doe ik dat door de aandacht en liefde die ik stop in wat ik maak. Vervolgens in het soort product.. Als ik een zanddeegkoekje maak zal ik het gevoel hebben dat iemand op dat moment iets vullends nodig heeft. Als iemand juist iets lichts behoeft dan maak ik een speciaal biskwietje. Er zit maar een vierde of vijfde vet in verhouding tot het meel in, per koekje is dat nauwelijks iets. Of ik gebruik helemaal geen vet en bijvoorbeeld alleen banaan. In zanddeeg zit 75% vet en in bladerdeeg 100%. Toch hoeft daar niets mis mee te zijn als het op dat moment goed voelt. Bij een hartige taart bijvoorbeeld die ik vaak van quiche-deeg 50-50 maak, combineer ik het met heel veel groente en dan is het weer in evenwicht.
De harmonie komt ook tot uitdrukking in wat verwarmt in de winter en wat verkoelt in de zomer.

Met een streng regime heb ik niets, voor mij gaat dat aan veel voorbij. Als iemand van zichzelf af is geraakt en erg dik is, of constant behoefte aan zoet heeft (daar kan iemand heel slank bij zijn) dan gaat het er op de eerste plaats om daar met veel warmte naar te kijken. Een dieet of iets dergelijks kan - tijdelijk - helpen, maar is niet de oplossing.

Vrijdag 7 september
Ik heb net het nieuwe weekmenu geplaatst. Als er een nieuw recept bij staat zet ik dat altijd meteen op de goede plek bij recepten. Voortaan laat ik het een week bovenaan staan, dat is gemakkelijker voor u. Elke week een nieuw weekmenu maken kost tijd, maar ik vind het leuk om te doen en ik weet dat er mensen zijn die er echt naar uitkijken. Ik hoop dat ik net zoals in mijn boek overbreng, hoe goedkoop, lekker, eenvoudig en gezond koken kan zijn. Soms zelfs nauwelijks iets kost. Op het you tube filmpje is te zien dat ik drie gangen maak voor 50 cent. Deze prijs is er elke week bij en soms kost het nog minder. In de zomer is dat heel eenvoudig want ik betaal niets voor courgette, tomaat, komkommer, pompoen, snijbiet, sla, frambozen en veel verschillende kruiden.
Volgend jaar is er hopelijk ook veel fruit. Er zijn zeker veel aardbeien en wat kruisbessen en bramen. Verder wacht ik het af.

Donderdag 6 september
Mijn laptop heeft het begeven. Dat zal er al een hele tijd aan te komen. Wat een moment. Momenten zijn niet te kiezen. Ik zit nu achter Henks computer en denk over een oplossing. 
Ik beleefde kort geleden zoiets moois. ‘Ons’ bos heeft overal een heel speciale  en heel verschillende sfeer. Het is elke keer een groot genot er te zijn. Zo ook gisteren. Op een gegeven moment werd ik overspoeld door een sterke energie. Op zich was dat al een heilig moment. Hierna liep ik resoluut naar een plek, over een heuvel(tje). De plek waar een klooster geweest is. Voor mensen die gevoelig zijn is het heel voedend om daar te zijn. We hadden er al verschillende keren naar gezocht, maar denken kan belemmerend zijn. Nu was het zo duidelijk. We hebben even op een heuvel(tje) gezeten en konden op die manier goed zien hoe het geweest is. De ruimtes van vroeger zijn aangegeven door ze af te bakenen met heggen. 

Ik hou ervan als mensen gegrepen zijn door iets positiefs. Hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Zo aanstekelijk dat ik er dan niet van kan slapen. Het enthousiasme op zich zorgt daar al voor, maar het geeft me ook weer nieuwe ideeen over waar ik zelf mee bezig ben en daar moet ik dan aan denken. Vriendin Hielkje liet me kennismaken met ‘de planteneter’, Boele Ytsma. In tegenstelling tot mij is hij consequent plantaardig. Hij heeft hier  inmiddels al 100 filmpjes over gemaakt. 
Ik leef anders, al heeft het veel raakvlakken en voel ik me verwant als het gaat om het beste willen, voor alles wat leeft! Veel van mijn recepten zijn al veganistisch. En andere mensen smullen er net zo van! Ik zie trouwens overal een verschuiving, bewuster, op elk front.
Ik weet niet of hij het volhoudt, dit gaat verder dan veganisme. Ik ben zelf ook verschillende keren bruisend een nieuwe weg ingeslagen, maar op een gegeven moment stabiliseert het zich weer, of komt er een nieuwe weg. Voor mij gaat het om balans. Ik vind op zich dat niets slecht is, zolang het niet ten koste van …vult u maar in… gaat. Witte spaghetti hindert op zich niet, maar wat neem je erbij? De groep mensen die veganistisch is groeit en een deel is het al jaren. Ik geniet erg van een boterham met bijvoorbeeld oude kaas, of roggebrood met marmite en een zacht gekookt biologisch eitje en zo heel veel meer.  
Ik zie bij de planteneter ook de mooie stappen in zijn leven, de verschillende fases. Innerlijk in beweging zijn is inherent aan ontwikkeling. Hij is het ook letterlijk trouwens. Hoe het ook zal gaan, met zijn, uw en mijn ontwikkeling, het gaat om nu en om steeds meer naar onze – diepere – behoeftes te luisteren en naar die van de aarde! 

Het pension komt  later, dat kan niet anders. Ik heb het – ook door mijn enthousiasme – ernstig onderschat. Qua werk en qua wat er aangeschaft moet worden. Alleen het werk duurt nog maanden. Tussen alles door ben ik bezig met de verschillende arrangementen uit te werken. Het zijn er al 12.   

Donderdag 30 augustus  
Henk heeft nog last  van ribben en pols, maar hij is vanaf gisteren weer aan het werk. De UWV betaalt de eerste drie dagen niet, dus een derde dag was veel geweest. Natuurlijk had hij die erbij genomen als het niet anders kon, maar het ging.
Misschien komt het pension er pas volgend jaar. De schoorsteen lekt (in december was dat nog niet zo) en de stenen zitten los. Het is dus gevaarlijk. Er moet in ieder geval voor de winter een nieuwe schoorsteen komen. Condens, zwavel, hij is wit. Het rooster was er nog maar voor de helft. Er zat ook een kraaiennest in.
Damia is veel naar de dierenarts geweest en heeft speciale, erg dure voeding voor de zuurgraad in haar urine. Het beetje geld dat er nog is bewaren we voor onverwachte gebeurtenissen, zoals de schoorsteen. We hadden het ook al niet gered met wat er was. Alleen de matrassen zorgen al voor een hoog bedrag. Uiteraard ga ik ons niet in de schulden steken. We wachten en sparen tot het wel kan. Ik plan geen moment, dat heeft geen zin, zo zit het leven niet in elkaar.  Dat is de afgelopen tijd maar al te duidelijk geworden. Al te klinkt negatief. Zo bedoel ik het niet. Als het een niet kan is er ruimte voor iets anders.

Er is veel groente te oogsten, vooral courgettes, komkommers en snijbiet. Binnenkort ook een foto van de aardpeer, die is enorm. En de tomaatjes gaan maar door….


         



          
                                                                                                              









Donderdag 23 augustus
Henk viel vanmorgen hard op de grond (Goddank niet op zijn heup!), tanden door zijn lip, veel bloed. Zo naar. Het is niet ernstig, maar wat een schrik. Ik stuur altijd veel lieve mailtjes naar zijn werk, nu nog meer. Als je zielsveel van iemand houdt is zien lijden zoveel erger dan zelf lijden vind ik. Ik val duizend keer liever zelf.
Ik wil weer eens de loftrompet steken over knoflook, tadaa. Niets nieuws aan al het positieve van lekker, bloedzuiverend, antiseptisch en veel meer, maar soms vind ik het leuk iets extra aandacht te geven. Ongeveer 25 jaar geleden dacht ik er met een vriend over om lid te worden van een knoflookvereniging. We hadden daar een geweldige engelse documentaire over gezien. Zelfs toetjes werden met knoflook gemaakt. Als knoflook gaar is kan ik me daar iets bij voorstellen want dan wordt het zacht en zoet. De heilzame werking is dan alleen wat minder. 1 vers teentje tegen 2 gare. Die vereniging bestaat sinds vorig jaar niet meer, maar er is wel een knoflookrestaurant in Rotterdam, Look ‘s-Gravendijkwal 140b http://www.restaurantlook.nl en in Amsterdam, Garlic Queen, Reguliersdwarsstraat 27 http://www.garlicqueen.nl/
En in veel meer landen zijn knoflookrestaurants, waaronder Duitsland, Engeland, Finland en Amerika. In Amerika, in Californië (Gilroy) wordt jaarlijks 30 miljoen kilo geëxporteerd. Er is een garlicwebsite, een fanclub en een festival, waar dan 20 ton knoflook wordt verorberd.
Knoflook is na het graan, een van de eerste gewassen, dat door de mens werd verbouwd. Toen mensen nog geen vaste woonplaats hadden was knoflook ideaal. Een hoge voedingswaarde en lang houdbaar.

Ik schreef het vaker, ik heb weinig met ‘bewijzen’. Persoonlijke positieve ervaring is voor mij het enige dat er toe doet! Sommige bewijzen bevestigen en versterken mijn gevoel. Zo is er veel onderzoek naar knoflook gedaan met heel positieve resultaten. Een paar voorbeelden van de goede werking: cholesterolverlaging, het kan meehelpen aan het voorkomen van bepaalde vormen van kanker in het spijsverteringsgebied, het bevat allicine, een natuurlijk antibioticum, het helpt tegen schimmels, het is bloedverdunnend, het ontspant de vaatwand, het wordt gebruikt als slijmoplosser (dit wist ik niet) enz. enz. Ook voor planten die luis hebben helpt knoflook.

TIP
Een bol knoflook fijnmaken en twee dagen laten trekken in een liter water. Dit water onder een aangetaste struik of boom gieten. Het zal waarschijnlijk voldoende zijn. Zo niet dan nog wat in een plantenspuit of op een spons doen en de bladeren van de struik ermee behandelen.

Er gaat bij ons zelden een dag voorbij zonder knoflook. Laatst was het zomaar op, wat nooit gebeurt. Dat gaf een heel onprettig gevoel want behalve dat ik er dol op ben, voel ik altijd dat het me goed doet. Nu heb ik het gelukkig weer, maar ik moet het zelf gaan kweken, zodat zoiets ernstigs nooit meer kan gebeuren.  

Hoeveel duizenden knoflookrecepten zullen er zijn?  Tot slot twee lekkere champignonrecepten met knoflook;
Gebakken champignons. Schijfjes champignons lichtbruin bakken. Dan geperste knoflook en peterselie erbij en eventueel een scheutje citroensap. Nog even bakken en op smaak brengen met zout en versgemalen peper. Eten met geroosterd brood en sla. Met gekookte rijst is dit ook erg lekker.

Champignons uit de oven: De steeltjes uit de champignons halen. De hoedjes – eventueel – een paar minuten koken en goed uit laten lekken. De holtes vullen met knoflookboter met alleen peterselie,of bieslook, of Italiaanse of Provencekruiden, zout en peper. De champignons bestrooien met geraspte kaas of paneermeel. In een voorverwamde oven van 200 graden zetten, tot het bubbelt. Dit duurt ruim 10 minuten. Met veel sla, stokbrood en een lekker glas wijn. Dit op een warme avond, in de tuin of op het balkon. Wat meer wil een mens?
Veganistische variant? Knoflook en kruiden mengen met een scheutje olijfolie of plantaardige boter. Paneermeel of plantaardige kaas erover.

Vrijdag 17 augustus
Ik wil u laten zien dat zelfs in een klein bakje meerdere (zes, zoals in dit geval, is een beetje overdreven) peperplanten prima kunnen groeien. Deze bakjes zijn er ook hoger, maar dit is een lage, gewoon van de supermarkt. Een beetje moeilijk te zien, maar de plant zit vol bloemetjes.






Ik heb nu verschillende voorbeelden gegeven van in het heel klein ‘moestuinieren’. Er is geen enkel excuus om het niet te doen. Tenminste als u het leuk vindt. Dat is de enige voorwaarde. Het is op deze manier goedkoper om aan kruiden of groente te komen, dan op welke manier ook.  Ik had heerlijke spitspaprika’s (is dit wel het goede woord?). Een kilo kostte nog geen euro. Ik bewaar zaadjes ervan. Hier krijg ik tientallen planten van en vervolgens honderden paprika’s, als ik dat zou willen. Er is alleen een beetje aarde nodig. Gezond, mooi en zo leuk! En…gratis.

Omdat we geen geld hebben om klussen te laten doen, doen we bijna alles zelf. Voordeel is dat we het huis door en door leren kennen, ook wat erachter de lagen behang zit. Eergisteren haalde ik van een muur twee lagen behang, een laag isolatiemateriaal (terwijl het een binnenmuur is) en nog twee lagen behang. Op zich is het huis in goede staat en is er een degelijke Duitse bouw, met dikke muren. Het is hier dan ook heerlijk koel binnen, terwijl het buiten tropisch is.

Meubels gaan we tweedehands aanschaffen en eventueel opknappen. Aleen… matrassen bijvoorbeeld moeten goed en nieuw zijn. Als we die niet kunnen betalen (en zo zijn er nog wel een paar dingen die nieuw aangeschaft moeten worden) dan opent het pensionnetje niet in de herfst, maar later.
En dan maar hopen dat Henk zijn werk niet kwijt raakt. Op Prinsjesdag zal duidelijk worden wat er gaat gebeuren bij het UWV. We geven ons over aan hoe het gaat. De enige manier om een fijn leven te hebben. Alle lessen die geleerd moeten worden dienen zich vanzelf aan. De spanning van het niet accepteren maakt het pijnlijker. Overgave maakt het zachter, geeft ruimte aan verdriet. Wanneer heeft u voor het laatst gehuild, dat u het liet stromen?

Na deze serieuze woorden tijd voor iets verkoelends. 5 dl yoghurt of biogarde een paar uur uit laten lekken en mixen met minstens 250 gram vruchten. Aardbeien, frambozen, nectarines, bramen, banaan, alles kan. Alleen appel geeft te weinig smaak. Die zou ik dan eerst stoven, met kaneel. Wat fructose, honing of rietsuiker erbij en een dik uur in de vriezer zetten. Natuurlijk kunnen er smaakmakers bij zoals citroen of vanille. En/of slagroom erdoor, voor een vollere smaak. Maar zo, heel eenvoudig, is het ook heerlijk. Garneren met het gebruikte fruit en gesnipperde blaadjes citroenmelisse. Een lange lepel erbij en langzaam genieten. 

ps
Mocht u geen fruit in huis hebben (kan eigenlijk niet), of er geen zin in hebben, dan alleen yoghurt met iets zoets, bijvoorbeeld jam. Als u vanillevla of slagroom heeft kan dat erdoor of erop. Als u veganistisch bent sojayoghurt, of alleen vruchten met iets zoets, granita! 

Donderdag 9 augustus
Heel soms hoor ik nog van mensen dat ze zo graag willen -moes-tuinieren, maar dat ze een kleine tuin, of alleen een balkon hebben. Iedereen kan -moes-tuinieren!!! Ik heb er al vaak over geschreven en ik zal dat blijven doen, om het laatste groepje over de streep te helpen.   Het enige noodzakelijke is er zin in hebben! De rest komt vanzelf.
Hieronder twee voorbeelden van kweken in potten. Ik heb al een paar courgettes geoogst en zo te zien volgen er nog zeker zeven. Ik heb ook al een paar tomaatjes geplukt. De tomaat staat onder een afdakje want hij houdt niet van nat zijn. Toch heb ik er ook twee gewoon in de tuin staan. Tot nu toe gaat dat goed, al zitten er veel minder tomaten aan dan aan deze plant. Als het lang achter elkaar gaat regenen zullen er niet veel tomaten over blijven. Ik wil alles proberen.
        
             



                 











Woensdag 8 augustus
Lieve allemaal, u moet zo nu en dan wachten, maar ik kom altijd weer terug! Als het huis ‘klaar’ is zal dat regelmatiger zijn.
Op de bovenverdieping (voor de gasten) is al het behang van de muren en is er voor een deel gegipst en  geplamuurd. Op dit moment ben ik beneden in de gang het behang eraf aan het halen. Afgelopen maandag hebben we de hele dag hulp gehad van Arie (broer van Henk) en Abby. Dat was heel fijn!!! Het was ook erg gezellig. Ik vind dat sowieso, als je samen bezig bent. Je moet je daarvoor wel op je gemak voelen bij elkaar. Dan vind ik het verrijkend.
Voor de lunch had ik courgettesoep gemaakt. Courgette, ui, knoflook, oregano, beetje basilicum, beetje peterselie, staafmixer! Blokjes aardappel, nog wat sliertjes gebakken uitj en vers gemalen peper / roggebrood met daarop zelfgemaakte kruidenkwark en reepjes rode paprika, warme broodje met gerookte kaas en komkommer. ‘s Avonds speltfarfalle met veel gebakken uien, blokjes kaas en gemalen selderij / tomatensla van kleine tomaatjes. (Het ovengerecht zal ik zeker ook regelmatig voor gasten maken)Toe romige hangop met een beetje bosbessenjam erdoor waardoor het een mooie kleur kreeg en verse bosbessen.

Aan het planten en bloemendeel van de tuin ben ik nog nauwelijks toegekomen, maar Abby heeft me veel nuttige tips gegeven. Heel veel, zodat ik er ‘s nachts over droomde. Alle plantjes en vooral de namen ervan kwamen voorbij. Ik verheug me om in de winter met Henk een lijst te maken van alles wat we hebben. Henk maakt er dan een plattegrond van. Het gaat allemaal anders worden.

Ik heb al veel uit bakken, het kasje en de kruidentuin gehaald. Gisteravond oogstte ik even voor de avondmaaltijd. Wat een weelde. Op de rechter foto het resultaat van het vlierstekje. Ik ben er zo blij mee! Met zoveel wortels moet het wel een prachtige struik worden. Hij heeft er zin in.



      


We hebben een indrukwekkende documentaire gezien over dichters die gevangen hebben gezeten. Hoe overleefden ze daar, waar haalden ze hun kracht vandaan? 
Oproep: Jeanne, je hebt mij nav vorige documentaires die ik door had gegeven geschreven. Ik kon nergens meer je berichtje vinden. Als iemand me schrijft via de website zie ik op het scherm dat er een contactformulier is ingevuld, geen naam. Het is dus lastig om iets terug te vinden. Meestal is dat ook niet nodig, maar nu wel. Dit is de reden waarom het stil bleef, sorry!

Vrijdag 26 juli
Bij het weekmenu staat “de rest van de macaroni en de rest van de custardpudding” . Dat zal ik even uitleggen. Afgelopen weekend kwamen de kinderen (Henks zoon en gezin). Eten is bij kinderen niet altijd eenvoudig, dus ik had een schaal met gekookte macaroni en daarom heen schaaltjes met gebakken uien, spinazie a la crème, punten omelet, komkommersla, geraspte kaas en tomatenketchup gezet. Als toetje had ik een custardpudding gemaakt met schaaltjes aardbeien, stukjes nectarine, rode bessen (die vond oudste zoontje het lekkerst?!), plakjes banaan en slagroom. Zo was er geen probleem en het ziet er gezellig uit, al die schaaltjes.

Donderdag 26 juli
Ik schreef er al eerder over. Er is hier veel minder scheiding tussen verschillende geneeswijzen. De farmaceutische industrie en rationaliteit bestaan hier ook, maar er is overvloedig aandacht voor al het andere. Er wordt veel gebruik gemaakt van het zelfhelend vermogen, van massage, van kuren en van allerlei natuurlijke manieren van behandelen. Voeding en in het bijzonder kruiden nemen een grote plaats in. Niet alleen als geneeswijze, ook als preventie en gewoon omdat het gezond en lekker is. Veel van wat we nodig hebben is in de natuur aanwezig, maar wat is wat?

Graag laat ik ook nog zien wat je bijvoorbeeld in november aan gezonds in de natuur kan vinden.

Ik krijg opnieuw veel zin om voor een deel zelfvoorzienend te leven.We proberen tot ver in het najaar te leven van wat ik zelf kweek. In de winter zijn er in ieder geval aardperen en vast nog wat kruiden en ik ga experimenteren met de zaden die ik nog heb. Volgend jaar ga ik veel meer kweken. Peulvruchten heb ik echt gemist.
Heb ik eigenkijk wel eens geschreven dat we een eigen bron hebben? Planten en moestuin begiet ik met dat water.

Het boodschappen doen probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen. We hebben nu twee weken geen boodschappen gedaan en er komt minstens nog een week bij. De wilde kruiden filmpjes inspireren me! 

Woensdag 25 juli
Net haalde ik ‘Genoeg’ uit de brievenbus (Briefkaste). Ik ben lekker met een mok (aan deze mok zit een bijzonder verhaal vast en dat heeft u nog tegoed)  een meergranen koekje én ‘Genoeg’ onder het zonnescherm gaan zitten. Ik las alleen nog maar de eerste paar bladzijden, maar kwam meteen een paar dingen tegen die naadloos aansluiten op waar ik de afgelopen keren over heb geschreven. Op het dak van het voormalig hoofdkantoor van Vroom en Dreesman in Amsterdam is een moestuin van 3000 vierkante meter! Mederwerkers van allerlei verschillende bedrijven, die een ruimte huren in het gebouw verbouwen daar hun groente. Ik las ook over wonen en leven zonder afhankelijk te zijn van anderen. Er is een gratis e-book te vinden bij het www.autonomehuis.be Als ik lunch kijk ik vaak naar een filmpje over leven ‘off the grid’. Een paar leuke, totaal verschillende voorbeelden. Het aanbod is onuitputtelijk. Ook over sober, frugal living.

Amy Dacyzyn, van de Tigthwad Gazette

Korte tijd geleden schreef een lezeres iets over mijn positiviteit waar ze van genoot. Ik krijg daar vaker berichten over. Heerlijk om te lezen. Ik wil iets geven, niets ontnemen. Dat vooral. Negativiteit werkt niet, maakt ongelukkig. Naast warmte en vertrouwen vind ik bewustwording essentieel. Voor mij de reden van ons bestaan. Bewustwording in eigen gevoelsleven, maar ook in de omgeving. Als ik hoor dat er door landbouwgif de hellft(!) minder weidevogels zijn dan kan ik dat doorgeven en het is belangrijk om te weten, maar liever stimuleer ik een eigen moestuin. Niet alleen omdat het gifloos is, maar ook vanwege de voldoening, op alle fronten. Er zijn lange lijsten te maken van wat vreselijk is. Het dringt diep door. Wat ik de afgelopen jaren geleerd heb is dat ik niets kan met dat machteloze gevoel. Ik ben niet zo strijdlustig en heb niet de macht om te zorgen dat dieren een fijn leven hebben, dat er geen mooie gebouwen verdwijnen, dat de natuur meer gekoesterd wordt en dat mensen niet -ver-oordelen. Wat ik wel kan doen is mensen die geen uitweg zien terzijde staan, zorgen dat ik me innerlijk blijf ontwikkelen en me richten op een leven met weinig geld, maar vol kwaliteit, met mijn lieve Henk. En er zijn overal op de wereld mensen die proberen op een andere, meer authentieke manier te leven. Ik vind dat heel bemoedigend.
Gisteren kwam Onkel Heini met een afwasteiltje zelfgeplukte rode bessen, wat lief. We hebben ze drie keer als toetje en verder maak ik er jam van, met een appeltje erdoor.

Dinsdag 24 juli
Zomer! We genieten van het buiten ontbijten, het ‘s avonds buiten eten en daar later, na onze avondwandeling nog even met een kaarsje te zitten.
Lekkere kruidensmeersels met tomaat, op vers knapperig brood en fruittoetjes. De eerste courgette is geoogst, ik pluk een paprika, we eten regelmatig snijbiet en ik gebruik elke dag verse kruiden. Soms handenvol, zoals voor de macaroni van gisteravond (komt volgende week op het weekmenu). We hebben zaterdag zelfs een vakantiedag genomen! De eerste, zolang we hier wonen. We hebben in het bos gewandeld en heerlijk buiten gelezen. Eindelijk eens, een ongekende luxe voor ons. We zijn elke dag in huis en tuin aan het werk en dat zal voorlopig zo blijven. Ik probeer daar niet aan te denken, maar te kijken naar wat gedaan is.

Vorige week waren we ter ere van Henks verjaardag een nachtje in Drenthe, in Zeegse. We kenden het daar niet en wat een verrassing. Bos, hei, duinen. ‘s Avonds aten we in eetcafé http://www.wittehuiszeegse.nl/. Vanwege onze liefde voor dieren, de onprettige hormonen en veel meer, eten we zelden vlees. Dit was zo’n uitzondering. Kipsaté met een (heel) grote salade en een (heel) grote schaal frieten. Henk had zo’n zin in frieten en het was tenslotte zijn verjaardag. We hebben alles opgegeten! Nu vind ik iets laten staan sowieso vervelend. We zouden moeten kunnen kiezen hoeveel we willen. Meestal zal dat minder zijn dan nu. We waren hongerig, we genoten van dat uitje en het was zo ontzettend lekker! Het ging dus vanzelf. Henk nam daarna nog een heerlijke moccaijscoupe met rumrozijnen en slagroom en ik kreeg heel veel hapjes. De bediening was ook ontzettend leuk. Ik heb beloofd dat ik het Witte Huis op mijn website zou zetten. Bij deze, van harte. ‘s Middags en ‘s avonds hebben we gewandeld en genoten van de niet voorspelde zon.

Een museumkaart voor Nederland is niet zinvol meer. We hebben nu een museumkaart voor de drie musea in Oldenburg, waar ik eerder over schreef. Nu kunnen we er zo vaak heen als we maar willen, wat een fijn gevoel.

Twee dingen waar ik blij van word: Er zijn tegenwoordig voedselbanken die zelf een moestuin hebben. Klanten die er pakketten ophalen werken erin, geweldig! Er zit steeds minder groente en fruit in die pakketten omdat supermarkten beter inkopen en daardoor minder overhouden. Een goede manier om de pakketten gezonder te maken. En ik las over een franse topkok (drie sterren!) gespecialiseerd in groente. Alles komt uit eigen tuin(en) en er wordt dus alleen volgens de seizoenen gegeten. “Ik serveer altijd één seizoen op een bord” zegt hij. In de keuken wordt niet gesproken, alle aandacht en concentratie gaat naar de gerechten.
Ik word in zijn algemeenheid blij van een verschuivende mentaliteit. Dichterbij het pure product dat de natuur voortbrengt. Die producten zijn in evenwicht en goed zoals ze zijn.

Zo ziet het er nu uit in de biogardepotten. Heel benieuwd of er kleine komkommers uit die gele bloemen komen. In het kasje groeien de eerste tomaten en veel is in bloei. In de grijze bak links heb ik paprikazaadjes gedaan. Laat, maar ik probeer het.

          



Vrijdag 13 juli                                                                        Goedemorgen allemaal, heeft u lekker geslapen?
De afgelopen dagen was er veel bezoek en dus waren er veel voorbereidingen. Mijn veganistische vriendin kwam ook. Bijna alles wat ik maakte was veganistisch. Een vruchtentaart, chocoladekoekjes, olijvenkoekjes, curry,  gegrilde en gemarineerde paprika  enz. 
De vruchtentaart zet ik zo bij de recepten. Het weekmenu heb ik al geplaatst en daarin ziet u dat ik van de curry van maandag, later burgertjes heb gemaakt. Ik deed dat op roggebrood met komkommer. Henk zei: ” Als je het nu over de juiste combinatie hebt”. Ja, dit is verrukkelijk bij elkaar. Omdat ik zo eenvoudig kook vind ik het extra belangrijk dat smaken goed combineren. De eenvoud zit overigens alleen in de prijs!

Ik kom niet veel aan tv kijken toe, maar als ik het doe is er altijd iets interessants. Ik schreef misschien al eerder dat hier de tijd wordt genomen voor programma’s. Veel programma’s duren 1 1/2 uur. Laatst was er een programma over de tuin van iemand. Dat werd op alle mogelijke manieren belicht. Het ging over de beleving van de mevrouw van de tuin en over hoe alles licht gestuurd zijn gang kan gaan. Er was ook een biologische deskundige en ze had het over de intelligentie van planten. Ik wist wel dat ze niet groeien bij rockmuziek en juist enorm bij Mozart. Het gaat veel verder. Planten die elkaar opzoeken, elkaar beschermen, elkaar versterken (daar schrijf ik in mijn boek ook over) en op andere manier gebruik maken van elkaar. Ik voel me nu bijna schuldig als ik erin ga snijden of knippen.   maar dan denk ik aan de baslicum die we voor het eerst gewoon in de tuin kunnen hebben omdat er geen slakken zijn, die ze onmiddellijk opeten. Daar is het overduidelijk dat te weinig plukken zorgt voor een slechter groeiende plant.

Door het contact met alle dieren hier (een paar dagen geleden holde er een konijntje over mijn voeten!) word ik me nog bewuster van de plaats die ze innemen. Ik ben niet veganistisch, al vind ik het een van de meest creatieve manieren van koken en eten we regelmatig op die manier. We eten wel van wat dieren afkomstig is.  Geen misbruik van ze maken, maar samenwerken. Kippen lekker laten scharrelen en genieten van de smaakvolste eitjes en van de rust die dat gescharrel geeft. Ik geef de kip nu als voorbeeld omdat ik daar ervaring mee heb en omdat ik ze mis!  Ik voel me niet meer dan een dier, of een madeliefje, we zijn alleen maar verschillend. Alles wat leeft verdient alle respect en liefde! Hoe meer je je openstelt en hoe meer je leest over de verschillende kwaliteiten, hoe zorgvuldiger in de omgang. Liefde, dat vooral en bewustzijn.
Als we iets meer geld hadden zou er niets meer zijn wat niet biologisch was. Nu moet ik daar jammergenoeg nog keuzes in maken.

Ik heb tegenwoordig een compostkan. Ik doe water in de kan en ik vul de houder met vooral kruiden en sla. Elke dag beweeg ik de houder 6x per dag een paar keer op en neer en na ruim een week is er compostwater om bloemen of zaailingen mee te begieten. De kruidentuin tiert welig, dus voor mij is het heel eenvoudig om regelmatig wat te plukken voor die kan. Niet alleen voor basilicum, plukken is voor elk kruid goed. Hielklje  zei dat ik de kan in de wc moest zetten. Wat een goed idee, nu blijft het water in beweging want elke keer dat we er komen pompen we even. Dat is nodig want stilstaand water gaat stinken. Ik vergat het vaak, nu niet meer.

Zaterdag 30 juni
Een paar dagen geleden maakte ik iets heel verdrietigs mee. Als we ergens naartoe gaan loop ik meestal vooruit (elke stap is meegenomen). Henk komt dan 10 minuten later met de auto. Zo ging dat nu ook. Ik liep langs de boerderij van de buren, aan de overkant van de weg. De weg kan rustig of druk zijn, maar er wordt vaak hard gereden. Daar kwam het hondje van de buren vrolijk over het erf aangerend. Hij wilde naar me toerennen, probeerde dat en op dat moment kwam er een auto aan. Hondje eronder. Daar lag hij midden op de weg, pootjes in de lucht. Ik heb nog nooit zoiets gezien, wat vreselijk. Een fietser heeft hem in de berm gelegd en ik belde bij de buurvrouw aan. De mevrouw die het veroorzaakt had was helemaal ondersteboven en liep heen en weer, met haar hand op haar maag. Ze kon er niets aan doen. Ik vroeg aan buurvrouw of ik de dierenambulance zou bellen. Ze zei: “Nee, we gaan er zelf wel heen.” Het hondje ademde nog. Ze zei dat hij in de zeven jaar dat ze hem hadden nog nooit de straat over was gestoken. Soms heb ik misschien wat te veel met dieren (het groeit, elke dag. De contacten worden steeds intenser, of dat nu met een koe of met een vogeltje is. Ik ben vast familie van Fransiscus van Assisi. Nee, vanaf het moment dat ik daarvoor open ging, is er een voortdurende ontwikkeling.).
Ik zie wanneer de buren weggaan en ze gingen niet. De auto bleef staan waar hij stond. Henk zei dat hij dacht dat ze niet naar een dierenarts zouden gaan. Aan het eind van de middag hield ik het niet meer en zijn we ernaar toe gegaan. Het hondje was dood. Het hondje was ook al begraven. De dochter van wie het hondje was, was overstuur. Ze krijgt snel een nieuw hondje zei buurvrouw. Ik zei nog iets over verwerken (verarbeiten) maar de buurvrouw zei: “Alleen door een nieuw hondje kan ze het verwerken.” Diezelfde dag was er een nieuw hondje. Een totaal andere beleving dan wij hebben. Niet alleen hoe je omgaat met verlies en verdriet, maar ook met de plaats die een dier inneemt.
Ik wil alleen met u delen waar u iets aan heeft. Ik vertel dit omdat het me confronteerde. Al ga ik er op een totaal andere manier mee om, dit is hun manier. Ik kan daar ontdaan van zijn, maar zij hebben een ander verleden en zitten onder andere daardoor anders in elkaar. Dat accepteren is de les van deze verdrietige ervaring.

Vrijdag 29 juni
Zorgen dat alles geregeld is, als je in het buitenland woont duurt lang. Vanwege het rugprobleem de eerste maanden extra lang. Ik heb eindelijk iemand voor de belasting en na heel veel gedoe zijn we af van de brandverzekering. We hebben er al een en twee is te veel. Hier is de brandverzekering niet aan de persoon, maar aan het huis verbonden. Wonen in een land buiten europa zal waarschijnlijk moeilijker zijn, maar ook binnen Europa verschillen de regels en gewoontes. Met sommige gaat het erin meegaan vanzelf en bij anderen gaat het niet vanzelf omdat het onlogisch lijkt. Een samenlevingsgscontract bijvoorbeeld bestaat hier niet. Dat is er alleen voor homoseksuelen. Henk en ik bezitten daardoor allebei de helft van het huis. Geen idee hoe het gaat als met een van ons iets gebeurt.
Een ander eenvoudig voorbeeld van een verschil is het wekelijks terugkerende vuilniszakken aan de weg zetten. Je koopt drie pakken, gele voor plastic, blik enz., blauwe voor papier en grijze voor gewoon afval. Je betaalt alleen voor de grijze en die kosten €1 per zak. Dat begrijpen we nog wel, maar dat de gele veel te kwetsbaar zijn en zo kapot gaan begrijpen we niet. Ook niet dat alleen bepaald papier wordt meegenomen. Behang zonder plak eraan laten ze staan. Het is trouwens opvallend hoe weinig grijze zakken hier aan de weg staan. Bijna iedereen heeft een compsthoop (gft afval wordt niet opgehaald). De reden van de dure zakken is om mensen te ontmoedigen veel weg te gooien. Dat is natuurlijk alleen maar goed.

Ik kreeg eerder de vraag wat ik zoal ontbijt en lunch. Dat is elke dag anders. Op woensdag en vrijdag een eitje en een geroosterde boterham met Marmite en een met meestal zelfgemaakte jam. Op zondag een warm broodje erbij. Alleen de geur al. De geur van geroosterd brood en sinaasappelsap is ook heerlijk. en verse sinaasappelsap is er altijd bij!  Met veel aandacht probeer ik alles zo fijn en lekker mogelijk te maken. Dat gaat vanzelf.
Op dinsdag en zaterdag hebben we iets muesliachtigs. Dit is een voorbeeld. Biogarde, een eetlepel muesli, een geraspte appel, een eetlepel pompoenpitten (in dit geval. Het kunnen ook noten, zonnebloemzaden of sesamzaadjes zijn) en stukjes nectarine. Verse sinaasappelsap en groene thee. Het fruit pas ik aan het seizoen aan. Tjonge, wat gezond. Het voelt prettig in mijn buik en tot de koffie blijft dat gevoel. Dit komt ook omdat het niet zoet is.





De lunch is ook nooit hetzelfde. Gisteren bestond die uit verse tomaten-rode paprika soep en een broodje met uitgelekte biogarde met veel tuinkruiden, gemalen met zo’n handmolentje, een scheutje lijnzaadolie, een beetje verse knoflook, zout en versgemalen peper. (Kon ik die lepel maar even recht leggen.) Toe hadden we een boterham met zelfgebakken koek en een beker rooibos thee met een snufje kaneel. In de herfst en de winter laat ik wel eens een stukje kaneelstok meetrekken.
Vandaag hadden we twee grote pannenkoeken. Een met pindakaas, sambal en veel komkommer en een gevuld met geprakte banaan, opgerold en op de bovenkant schijfjes aardbei, heerlijk!  Ik probeer bij elke maaltijd groente en/of fruit te nemen. In de winter is dat iets moeilijker dan in andere jaargetijden. Wat er in de winter altijd vers is; knoflook, uien, winterwortels, aardappelen, appels, sinaasappels en bananen. Kruiden zijn er ook een groot deel van het jaar. Ik weet nog niet hoe dat hier zal zijn, maar de kruidentuin begint er veelbelovend uit te zien. Er is dus altijd iets gezonds te maken.
Bij de zoete afsluiting vandaag hadden we een beker citroenmelisse-thee. Ik moet daar altijd meteen van gapen. Ik maak het ook vaak voordat we naar bed gaan. Na de lunch een lekker dutje gedaan. Daarna voelde ik me helemaal opgekikkerd.Ik probeer over te brengen hoe belangrijk het is goed voor jezelf te zorgen, maar ik luister zelf ook zoveel mogelijk naar mijn behoeftes. Na zo’n dutje voel ik me meer uitgerust dan ‘s morgens.
Als ik zelf niet naar mijn woorden zou leven, zou het niet kloppen, Dan zou het theorie zijn. Dat is het juist niet! Of het nu om geestelijke ondersteuning of om een middagdutje gaat.

Donderdag 14 juni
Vanmorgen was ik op weer een andere plek in ‘ons’ bos. Ik dacht dat ik nu alle verschillende sferen wel gevoeld had, maar verre van dat. Namen geven aan sferen vind ik moeilijk. Een algeheel gevoel is vertrouwd, heimwee, ontroering.
Ik zag vanmorgen allemaal nieuwe, mooie paden, om eindeloos te wandelen en zelden iemand tegen te komen. Ik kwam bij een weitje met appelbomen, oude rassen, die daar de beste verzorging krijgen. Deze plek gaat over koestering. Daar vlakbij loopt een pad van 1 km met 50 inheemse bomen en informatie daarover. Dat gaan we binnenkort een keer lopen. Nu ging ik een andere kant op, lopend en fietsend. Genietend van de geur en … het licht. Dat blijft iets, waarvoor ik ook geen woorden heb. Het kan alleen ervaren worden.

Hier de beloofde foto’s van het kasje en wat erin groeit. Ik hoop niet dat goedkoop duurkoop was en het kasje bij een storm de lucht in vliegt. Zolang dat niet het geval is kweek ik er naar hartelust in. Het voorste stukje past er niet op, daar staan ook nog potjes, Doordat de peperzaden (en de komkommer) nat waren geworden staat er dus heel veel, veel peper. Ik ga het natuurlijk vers gebruiken, gezond. Er zit veel caroteen in en het bevat meer vitamine C dan citrusvruchten. Daarnaast bevatten ze vitamine B6 en zitten ze boordevol magnesium, kalium en ijzer. Zo versterken ze het immuunsysteem.
Naast allerlei vitamines blijkt de peper ook grote hoeveelheden capsaicine te bevatten, een stof die voor endorfinen (gelukshormoon en pijnstiller) zorgt. Volgens verschillende recente studies bestrijden ze ook kankercellen. In tegenstelling tot chemotherapie gaan ze alleen de aangetaste cellen te lijf, niet de goede! Ik zou het altijd proberen. Het schijnt ook goed te zijn tegen allerlei huidziektes, maar ik heb geen idee wat je er dan mee moet doen. Iets om uit te zoeken. Het wordt in medicijnen gebruikt en het zit in Fishermans friend. Je neus gaat ervan open. Dit zijn overigens maar een paar (!) voorbeelden van de kracht van rode peper. Ik neem aan dat het vooral over verse pepers gaat. In gedroogde zullen de werkzame stoffen veel minder sterk zijn. Commercieel is het natuurlijk totaal oninteressant en dat kan een nadeel zijn voor verder onderzoek. Ik vind dat nu juist zo fantastisch! Er is ontzettend veel wat we zelf met heel eenvoudige middelen kunnen doen. Als het middel veilig is kan er rustig mee geëxperimenteerd worden. Van pepers ga je hoogstens zweten. Er zijn mensen die dat als het warm is prettig vinden, om af te koelen. Peper en warme landen, dat is aan elkaar verbonden. Ik denk wel dat mensen daar er beter tegen kunnen. Heel veel ervan eten lijkt me niet goed, al ken ik mensen die er verslaafd aan zijn, voor uw maag. Niets is goed, als het te veel is.
Ik ga voor het eerst sambal maken en een groot deel ga ik drogen. Dat blijft eindeloos goed. Omdat er weinig vocht in zit is het heel eenvoudig.
Verder ziet u paprika’s, verschillende soorten tomaat, courgette, veel komkommer en dille (het staat zo leuk in die bak, maar ik zal het moeten verplanten), groene asperges (achterin, op de tafel). In die vierkante bak staat een perzik. In kleine bakjes (niet te zien) heb ik zaadjes gedaan (zonder ze eerst te drogen) van een paprikastruik die ik van vrienden kreeg. Oranje paprika’s. Ik kan ze daar nu ook een plantje van geven. Een heerlijk, zoete soort.

                                                               


                                      

Voor het eerst vind ik het fijn om terug te gaan naar een vroeger huis. Dit heeft alles met Carel te maken. Hij past/zit daar als gegoten. We delen gevoelsmatig iets, anders ga je niet in hetzelfde huis, op dezelfde plek wonen. We delen ook de liefde voor alles wat groeit en bloeit en koken. Ik ben blij met hem. En de poesjes ook! Vanmiddag was hij hier.






Woensdag 13 juni
Vanmorgen fietste ik door walmen van wilde kamperfoelie. Ik was verbaasd want kamperfoelie gaat aan het eind van de dag open en wordt dan door nachtvlinders bezocht, die voor de bestuiving zorgen. Het is een heerlijke geur, net zoals de vlier en jasmijn die overal bloeit. Ik wil ze alledrie graag hebben. Van alle drie heb ik een takje gehaald en ik ga proberen daar planten van te krijgen.

Gisteren had ik zin om te bakken. Iets gezonds, wat voor Henk de zoete lunchboterham is. Ik maakte yoghurtkoek met volkorenmeel, koekkruiden, een lepel cacao en rozijnen. Zonder vet en zonder suiker. Ik zal het recept straks plaatsen.
Het is lekker en smeuiig. Op dit moment heb ik het bij mijn beker cappuccino. Hier had ik de biogarde nog niet voor gebruikt. De lijst van mogelijkheden wordt dus nog steeds langer. Ik bedacht me een paar dagen geleden dat ik de verpakking natuurlijk ook moet gebruiken. Je consumindert en hergebruikt, of niet. Het moest ook want ik had geen potjes meer. Over een paar weken zal ik er nog een foto van maken.
Ook zal ik binnenkort een foto van het kasje maken en wat daar allemaal bezig is. Ik kan niet zeggen hoe blij ik ermee ben. De deur kan niet dicht, maar dat mag de pret niet drukken. Op deze manier kan ik veel eerder in het seizoen beginnen met zaaien en veel langer doorgaan. Dat is niet alleen fijn omdat het goedkoop is, maar voora; omdat het zoveel smaakvoller is.


        

                 
           


Donderdag 7 juni
Ik heb eens geschreven dat als iets me, in het kader van ‘eenvoudig gelukkig’, blij maakt, ik dat meteen zou vertellen. Ik las in de krant dat in Rotterdam op een rangeerterrein een gigantische moestuin wordt aangelegd. Stadslandbouw. Het is de bedoeling dat het op den duur een grote groep Rotterdammers van groente kan voorzien. Het is geen hobby, het is een -commercieel- bedrijf, maar wat een geweldig initiatief. Eerlijke groente en dichtbij huis. In datzelfde artikel las ik over daktuinen van huizen en garages die begroeid worden. Ook las ik over een boerenmarkt waar je zevenbladpesto kan kopen. Dat ga ik natuurlijk zo gauw mogelijk maken. Ik ben zelf niet meer in de ‘gelukkige’ omstandigheid dat ik zevenblad heb, maar het bos staat er vol mee. Zo gauw ik het gemaakt heb laat ik weten hoe het was.

Bijna alle recepten die ik plaats zijn van mezelf. Ze ontstaan vanzelf vanuit wat ik heb. Gisteren ontstond er weer zoiets lekkers (het komt morgen bij het weekmenu). Ik had het gerecht in de onovertroffen römertopf, die ik veel te weinig gebruik, gemaakt. Dat moet anders. Hij stond in de kelder, maar ik heb hem net in een keukenkastje gezet, dan pak ik hem eerder. Ik deed er nu bloemkool in. Er is geen smaak- en vitamineverlies door het water waarin het gekookt wordt en er ontstaat geen onaangename geur. Het enige is dat de oven een uur aan staat. Ik combineer de groente wel meestal, zoals nu zaten er aardappelen bij. De volgende keer ga ik erna nog iets bakken, terwijl de oven al uit is.

Over oven gesproken. Wij fantaseren over zonnepanelen op de garages/schuren. In veel eenvoudiger vorm kan zonne-energie gebruikt worden om mee te koken. Via Teunies (Teunie gebruikt zelf al een solarcooker) blog kwam ik http://zonnekoken.blogspot.de/ tegen. Er zijn allerlei verschillende types te koop. Wat een goede ontwikkelingshulp om mee te werken aan solarcookers voor Afrika. http://www.solarcooking.be/nl/steun-afrika. Minder ontbossing. De zon schijnt er altijd. Minder zwaar werk voor vrouwen en kinderen.

Het is nu bijna twee jaar geleden dat mijn boek uitkwam, maar ik blijf er allerlei berichten over krijgen. Niet alleen over de stappen die mensen in hun leven zetten, maar ook bijvoorbeeld over zuurdesem. Er gaat zelden een week voorbij zonder dat ik daar een vraag over krijg. Ik vind dat zo leuk! Die vragen worden ook regelmatig door mannen gesteld!!! Ik weet niet waarom ik dit zo nadrukkelijk vermeld. Ik vind het fijn dat mijn boek, al ben ik vrouw en zal dat in elke regel doorklinken, universeel is. Bewust leven en met weinig veel doen is ook niet geslachtsgebonden. Bak erop los, mannen!  

Buiten ontbijten vind ik een van de grootste geneugtes van het leven.






We hebben ook voor het eerst een uitstapje gemaakt. Naar Oldenburg, een mooie plaats met veel witte huizen. Eerst naar een museum met oude meesters (heerlijk!). We kochten een museumkaartje voor vijf euro en dat was voor drie musea. Net zoals de dierenarts is cultuur hier dus ook veel goedkoper. Zo hoort het. Alles wat verrijkend is zou weinig of niets moeten kosten. Verrijkend voor het hart of voor de aarde, zoals openbaar vervoer. In Nederland vonden we musea vaak te druk en alles werd steeds verbouwd, zo jammer. Hier hebben we in stilte genoten van de kunst zodat het goed door kon dringen. Ook van een video, die bijna een uur duurde van de kunstenares Gerda Lepke. 
En we smulden in het paleis, het tweede museum, van warme pruimentaart met slagroom. Binnenkort gaan we weer want we hebben nog niet de helft gezien. Een paar uur weggeweest, maar we kwamen helemaal vervuld weer thuis.

En dan zijn we ook nog twee nachten uit logeren geweest. Dat vonden we spannend ivm met de poezen, maar het is goed gegaan. De letterlijke en figuurlijke afstand lieten me beseffen dat dit huis voor nu een goede keuze is. Als je ergens middenin zit is de ervaring anders. We zeggen elke dag dat we er blij mee zijn, maar de waarde ervan werd me toen nog duidelijker. Ik had zelfs een beetje heimwee. Nu het met mijn rug kan, ben ik eindelijk volop aan het klussen. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ik dat niet kon en hield het ook in stand. Als u dingen heeft die u zou willen kunnen, maar denkt niet te kunnen, probeer het, misschien is het anders dan u denkt. Ik bedacht me om het stoomapparaat dat we al jaren hebben, te gebruiken om het behang van de muren te krijgen en dat werkt geweldig. Op deze manier scheppen we een nieuw huis.

Op het moment staat er een gewoon volkorenbrood en een brood met banaan, citroensap en kokos te rijzen. Ik maak altijd Henks lunches en elke dag is het anders. Variëren met de zoete boterhammen vind ik iets lastiger dan de hartige. Ik ga dus weer allerlei zoete broden maken waar alleen boter, roomkaas of bijvoorbeeld pindakaas op hoeft. 

Ik wens u een heerlijk weekend!


Vrijdag 18 mei
Blije verbazing van Clara over haar eerste zuurdesembrood. Ze vindt het net toveren. Ja en het wordt steeds magischer omdat de zuurdesem steeds krachtiger wordt. Ook bij haar wordt nu steeds met zuurdesem gebakken, er wordt geen gewoon brood meer gekocht. Leuk, met mijn boek erbij.





Omdat vriendin Hielkje dol is op gevulde eitjes had ik die gemaakt vorige week. Alleen op een totaal andere manier. Het is ook op deze manier heerlijk en ook nog eens gezond. Het is met (gare) knoflook ipv boter gemaakt. Het komt bij het weekmenu van de komende week. Ik zal ook meteen het recept plaatsen.

Ik bak tegenwoordig op vrijdag drie broden tegelijk. Ik had nooit gedacht dat dat zou kunnen in deze oven, maar het gaat! Dan ben ik meteen klaar voor de hele week en het scheelt energie. Dit is gewoon volkoren brood, een wat lichter brood met rogge en een suikerbrood. Er staan zelfgemaakte bonbonnetjes naast. De boter is gemaakt van een blokje roomboter van 25 gram denk ik, met gekookt water, een scheutje olijfolie en lecithine.

               










Woensdag 16 mei
Gisteren was het de trouwdag van mijn ouders. Omdat ze er al jaren niet meer zijn, een dag met een groeiende weemoedigheid. We vieren deze dag elk jaar met hun trouwdagmenu; asperges en aardbeien toe.
Vorige week hadden we met onze vrienden weer voor het eerst komkommer en tomaten! Wat heerlijk toch, na zo lange tijd. Ik had zelfs een keer over komkommer gedroomd, zo’n zin had ik erin. We eten dat soort vruchtgroentes een half jaar wel en een half jaar niet. Als we het altijd zouden hebben zou de sensatie van het weer opnieuw proeven er niet zijn.

Op overgangnatuurlijk.nl staat twee keer een stukje over mijn boek en het filmpje van de Wereldomroep is er te zien. http://www.overgangnatuurlijk.nl/2012-06-08/recept-uit-eenvoudig-gelukkig  en  http://www.overgangnatuurlijk.nl/2012-05-13/eenvoudig-gelukkig-leven Een leuke site die allerlei kanten van de overgang belicht. Onder andere hoe prettig het is om je een tijd helemaal terug te kunnen trekken. Als de mogelijkheid er zou zijn zou ik dat ook doen. Een periode geen verantwoordelijkheden, je alleen richten op eigen ziel en lichaam. Ik kan uit ervaring zeggen hoeveel er tijdens de overgang te doen is met natuurlijke middelen. Het beste vond ik trouwens ‘Famosan overgang totaal’, van Dr Vogel, die ik bij het Kruidvat kocht. Groentes en fruit waar fyto-oestrogenen (werkt in lichte mate als het oorspronkelijke hormoon)  in zitten zijn oa. Broccoli, aardappelen, wortelen, bloemkool, appels, volkoren producten, natuurlijk alle sojaproducten en niet te vergeten salie! Dit kruid helpt vooral bij opvliegers. Verder heb ik geprobeerd extra goed naar mijn behoeftes te luisteren. Wandelen hoorde en hoort daarbij. 

Donderdag 10 mei
Hoe blij ik kan zijn, met het meest onbenullige. Ik had dringend labels/naamkaartjes nodig. Mensen die mijn boek hebben gelezen weten hoeveel ik met biogarde doe. Ik wijd er twee pagina’s aan. Er komt nu nog iets bij en dat gaat over de verpakking. Ik knipte de bovenrand en de onderkant van biogarde bekers en ik knipte stroken van het middenstuk. O, o wat heb ik nu een mooie labels! Ik heb er veel nodig want gisteren regende het. Er lagen nog zakjes zaad buiten en die waren doorweekt. Er restte me niets anders dan ze allemaal te zaaien. Mijn lieve en deskundige tuinvriend zei ook dat er niets anders op zat, anders gaan ze ontkiemen. En nu maar afwachten hoeveel paprika’s en pepers er op komen. Die kan ik allemaal goed verwerken. Ik ben dol op gegrilde paprika. Zo en verwerkt in saus of soep. Van pepers ga ik dan misschien eens sambal maken, dat heb ik nog nooit gedaan. We smullen nu van Carels sambal en ik proefde nog nooit zulke lekkere.

Wat een vreugde toch, dat Carel in ons vorige huis woont. We waren maandag bij hem. Ik heb me op zijn bank genesteld (een rustpunt in een erg drukke dag) en ik staarde in de verte. Dat kon nu want hij heeft met de mensen uit de straat de heg de helft lager gesnoeid. Ik voelde het gemis van de keuken en de stilte. Die keuken was helemaal op mij gemaakt, alles klopte. De Italiaanse  tegels waren gezet door twee mannen die dat met veel liefde en creativiteit gedaan hebben. Dit was de eerste keer dat ik het er een beetje moeilijk mee had. Dit kwam ook omdat Ganzedijk deze periode van het jaar, het allermooist is. We genoten op de heen- en terugwegvan de koolzaadvelden. Dat Carel er woont is een geruststelling voor me, het kan niet beter. Maar ja, aan deze stap waren we toe.  Een huis vol mogelijkheden. Met een sterk geurend bos, met de mooiste doorkijkjes en een vogels… Ik geloof niet dat ik er ooit zoveel hoorde.
Ik ontdekte net het blad ‘Ja!’. Het blad dat omhoog kijkt. Hoofdredacteur is de hartverwarmende Sander de Kramer. Een gratis blad voor mensen die een steun in de rug kunnen gebruiken. http://www.jamagazine.org/
Het zette me weer aan het denken. Ik heb verschillende keren gehoord dat mensen die bij de voedselbank komen mijn boek zouden moeten lezen. Dat lijkt me praktisch onhaalbaar, maar misschien kan ik op een andere manier iets doen. Ik wil, als dat nodig is, mensen stimuleren hun eigen voedselbank te worden. Nu zijn de recepten in mijn boek en op de website heel goedkoop, maar misschien moet ik toch een aparte rubriek maken met bijna gratis recepten. En daarnaast wil ik nog meer laten voelen dat als de eventuele schulden weggewerkt zijn het vooral gaat om een rijke binnenkant.  Ruimte geven aan onverwerkte gevoelens. Wie heeft ze niet? Bewust zijn van de waarde die u heeft. En alles wat voedend is zo diep mogelijk door laten dringen.

Vrijdag 4 mei
Voor het eerst van mijn leven woon ik niet in Nederland, op 4 mei. Ook heb ik voor het eerst sinds jaren geen boeken gelezen die speelden in de Tweede Wereldoorlog. De afgelopen jaren leende ik ze van de heel goede bibliotheek in Finsterwolde. Dat mis ik. Natuurlijk zijn we twee minuten stil vanavond. Ik hoop dat we via internet de Waalsdorpervlakte erbij kunnen hebben.
Ik was zo enthousiast in de tuin bezig (dat vind ik ‘s avonds het allerfijnst!) dat ik pas om een minuut voor acht binnen kwam. Toen zag ik de Nationale Herdenking op de Dam. Indrukwekkend hoe stil het is door duizenden mensen die stil zijn. Daarna konden we nog een paar minuutjes Waalsdorpervlakte zien, gelukkig.

Vrijdag 27 april
We doen deze week absoluut geen boodschappen, dus ik ga weer zelf boter maken, anders redden we het niet. Op deze manier heb ik meer dan twee keer zoveel. Ik zal er een dezer dagen een foto van nemen. Consuminderen cq ‘zuinig leven’ betekent je constant aanpassen aan de situatie.Ik denk daar niet over na, het zit in mijn bloed. Ik vind het ook leuk! Op zich vind ik het leuk, maar er moet nu nog zoveel gedaan worden wat geld kost. Alleen de vloeren en gordijnen al. Dat moet wachten. We moeten eerst sparen voor als iets aan vervanging toe is. Dat kan altijd want het is een groot huis. We willen natuurlijk geen schulden hebben. We zijn dankbaar dat we hier kunnen wonen. Dat is heel wat ‘offers’ waard.
                                   

Donderdag 26 april                                                     
Er staat maggikruid, of maggiplant, of Lavas op het aanrecht. Alles van de plant kan gebruikt worden. Net zoals dragon is het een goede zoutvervanger. Het is lekker in stoofgerechten, soepen en salades. Lavas is goed voor maag en blaas. Straks gaat hij in de grond ( de kruidentuin groeit gestaag!), maar pas als ik de stelen eraf geknipt heb. Ik maak er een lekker soepje van en vanavond hebben we vokoren penne lavas/wortelsla.  Ik rasp een winterwortel en een appeltje, doe er een stukje gesnipperde ui en  fijngeknipte lavas door. Ik geef het met een sausje van biogarde, mayonaise en een klein beetje honing. Het recept van de soep komt volgende week, bij ‘recepten’.  
Ik schreef net over kruiden als zoutvervanger. Ik gebruik sinds we hier wonen alles meer; roomboter, zout, zoet, maar toch wordt mijn bloeddruk helemaal niet hoger. Ik probeer zo min mogelijk vet door de gootsteen te spoelen omdat we een Kläranlage hebben. Dat kan, als ik niet steeds mijn eigen boter maak zoals ik vroeger deed.
Het zout dat ik hier gebruik vind ik erg lekker, het komt uit de Alpen. Het is minder zout, dus je moet er iets meer van gebruiken. Kant en klare dingen vinden wij overigens nog steeds altijd te zout, maar in verhouding gebruik ik echt meer. Om het over suiker maar niet te hebben, met al die ‘Ost-friesische Tee’. met ‘Kluntjes’ kandij. We vinden het fijn om ons aan te passen en we vinden het ook echt lekker. Het lekkere wordt versterkt door het ritueel van hoe hier thee gedronken wordt.

Zaterdag waren we bij onze overburen. We dronken thee en aten (uiteraard want dat hoort er hier altijd bij) taart. We luisterden naar Onkel Heini’s verhalen over de oorlog. Hij heeft een grote behoefte om erover te praten. Als jongen van 17 gedwongen in de oorlog gevochten. Totaal onbewust van het waarom. Opgegroeid in dit kleine dorpje, nooit ergens anders geweest. Armoede. Later jaren krijgsgevangenschap in Rusland. Zijn enige laarzen werden afgenomen. Geen, of nauwelijks eten. Altijd honger. Hij viel flauw, was op. De enige periode dat hij niet meer wilde leven, doodgeschoten wilde worden. In al die tijd was er geen enkel contact met zijn familie en hij was als vermist opgegeven. Voor hem heeft de oorlog letterlijk bijna 10 lange jaren geduurd, maar de oorlog in hem zal nooit voorbij zijn. Hij is oud, zijn handen trillen. Hij geniet van kleine dingen, van bloemen, van oude foto’s laten zien, van als ik de thee verzorg, van ons contact. Ik zag even een twinkeling in zijn ogen en daar genoot ik dan weer van.

Excuses voor de rare vormgeving. Ik heb het webhosting bedrijf ingeschakeld, er gebeuren zulke gekke dingen die ik niet kan veranderen.

Dinsdag 24 april
Een lezeres schreef me dat ik pas na een jaar kan zeggen hoeveel het leven hier echt kost. Daar heeft ze natuurlijk volkomen gelijk in. We voelen ons nu weer rijk met al die olie. Ons extreem zuinige gedrag wierp de afgelopen week zijn vruchten af. Nog nooit hebben we zo weinig verbruikt.

Zaterdag hadden we een heerlijk gerecht met mungboontjes (staat deze week op het weekmenu). De boontjes moesten worden opgemaakt. Ik heb ze voor drie maaltijden gekookt en de rest laat ik ontkiemen; taugé. Het wonder waar ik in mijn boek over schreef. Door het ontkiemen ontstaat er opeens vitamine C, bij dat toch al zo gezonde peulvruchtje. (Het is nu een paar dagen later en iik plaats een foto van de ontkiemde taugé)
  





Bijna alle bomen en struiken zijn verplaatst. We twijfelen alleen nog over een mooie, grote spar tussen de fruittuin en het voor de helft klaar zijnde kasje. Er staan al veel sparren. Ze gaan voor een huis vol groen met Kerstmis zorgen. Voorlopig laten we deze staan, maar mocht iemand van u graag een grote spar willen dan kunt u hem uitgraven en meenemen. Hetzelfde geldt voor nog een paar coniferen. En een al uitgegraven buxus. Die  moest doormidden omdat Henk hem er anders niet uitkreeg, Voor onze vorige tuin kregen we buxusstekjes van de buurvrouw. Dat is een mooi hegje geworden. Het groeit niet snel, maar het wordt mooi compact. Dus mocht iemand in de buurt wonen… welkom.

ps
Soms schrijf ik later nog ergens iets bij. Dat is het handige van elektronisch schrijven, ik zit nergens aan vast.
                            
 Woensdag 18 april                                                                                                     
“Het nieuwe kan slechts tot bloei komen als we het oude loslaten”. Het heeft met ons en met de lente te maken. Er is geen ruimte, als we ons al dan niet krampachtig vasthouden aan waar we aan gewend zijn, maar wat eigenlijk niet meer past. Het kan verschrikkelijk moeilijk zijn afscheid te nemen van wat vertrouwd is. Als het nodig is gebeurt het vaak met ‘geweld’. Iets heftigs wat ons dwingt nieuwe stappen te zetten. Ik schreef er in mijn boek over en het is uitgangspunt van de therapie die ik (ook immer aan mezelf) geef.
Vanmorgen tijdens mijn wandeling keek ik naar hoe groen alles wordt. Zonder de onstuimige herfst en de rust van de winter zou dat onmogelijk zijn.
Opvallend trouwens, hoe laat alles bovenkomt dit jaar. Op deze nieuwe plek kijk ik met andere ogen. Het landschap op zich is natuurlijk al totaal anders dan het platte en de weidsheid van Oost-Groningen. Het coulissenlandschap in deze omgeving is schitterend. Mensen die graag fietsen raad ik van harte aan om dat hier te doen!

We hadden een prachtige Hortensia gekregen van ons belastingmevrouw Gea. Hoe dom was het om die al in de grond te zetten. Op dat moment was het mooi weer. Nu rest een zielig bruin plantje. Ik hoop niet dat ze dit leest. Als er nog maar iets van in leven is, dan komt het goed. In een pot zaten een aardbeistekje en een fliebeltje citroenmelisse en dat ziet er nu zelfs al weelderig uit. Hoe is het mogelijk, na een winter in een donkere schuur? Hetzelfde geldt voor pepermunt. Ik wist eerst niet eens wat het was. Een klein groen puntje en nu is het al een plantje en hebben we er al thee van gedronken. We gaan hem, net zoals de citroenmelisse in een bak ingraven zodat hij niet kan woekeren.

De tuin begint vorm te krijgen. Over een paar jaar zal het er hier heel anders uitzien. Er is nu een onderverdeling van een deel fruittuin met aansluitend een paar groentes en een kasje. Een kruidendeel, een deel seizoensbloemen en naast de oprit staan bomen en struiken. Aan het stenendeel hebben we nog weinig gedaan. Daar ligt een kleine sceptic tank onder.

We zijn er erg van geschrokken dat we alweer olie moeten bestellen. Er kwam 1000 liter, wat ongeveer €1000 kostte. Hoe is het mogelijk dat dat nu bijna op is? We laten binnenkort 2000 liter komen. Dat kan zo niet doorgaan, dat kunnen we niet betalen.
Ik zit nu in de keuken, die is lekker warm en verder is bijna alles uit. Of er gaat iets mis, of we moeten leren hiermee om te gaan. We meten altijd op zaterdag en dat is een heel gedoe. Na een klimpartij meet Henk het aantal centimeters met een duimstok. Als het goed is moet er zaterdag maar weinig uit zijn. Er zijn ook dingen die financieel zeker niet kloppen, bijvoorbeeld het kijk en luistergeld dat per kwartaal berekend is, wordt er nu maandelijks afgehaald. De verzekering is ook het dubbele van wat we in Nederland betaalden, maar ik vrees dat dat op zich in orde is. Mijn optimistische woorden dat het leven hier misschien goedkoper is kloppen dus niet, tot nu toe. 
Ik ben gisteren grondig met de administratie bezig geweest dus ik heb overzicht. Een iets hoger inkomen zou prettig zijn, maar vooral moeten de uitgaven omlaag. De buikriem wordt strak aangetrokken. Dat zit eigenlijk best lekker. Het geeft stevigheid.



Eerste Paasdag





Er is niets in ons wat niet kan worden veranderd.

Deze bemoedigende woorden lazen we vandaag. Pasen is het feest van de hoop. Uit eigen ervaring en de ervaring met anderen weet ik hoe waar die woorden zijn.  Bij de intensieve begeleiding die ik gaf was een innerlijke ommekeer voor mensen boven de 70 moeilijk, maar ook dan is alles nog steeds in beweging. En een kleine verandering kan zulke grote gevolgen hebben!

Donderdag 5 april
Omdat het bijna Pasen is en het anders niet klopt, plaats ik het weekmenu nu al, in plaats van morgen of in het weekend. Veel van wat ik binnen gezaaid heb begint uit te komen. Het is alleen opeens erg koud, dus ik durf het nog niet aan om die tere zaailingen in de tuin te zetten. Ik kijk naar de narcissen (van het buurmeisje) en de paaseitjes op het gele tafelkleed. Paassfeer, lente.

                                                                   
                                                                 Palmpasen
Een uit de kluiten gewassen gember palmpaashaan met busxusstaart. Hij was van binnen geel door de kurkuma. Het recept hiervan staat in het boek bij “paasbrood”.




Vrijdag 30 maart

Vorige week vrijdag dronken we voor het eerst buiten koffie. Natuurlijk had ik daar een foto van moeten nemen, maar we waren zo vervuld van die gebeurtenis dat ik er niet aan gedacht heb. Een andere keer. Ik kan niet geloven dat ik de auto’s even niet hoorde. Nu is het op ons koffietijd-moment niet erg druk, maar toch. We hebben genoten van de eerste zon. Ook een tweede beker cappuccino gemaakt om het te vieren.

Door onze beperkingen is er in het huis nog steeds weinig gedaan, maar in de tuin is wel van alles gebeurd. Wat spannend om te zien wat er allemaal bovenkomt. Er staat veel meer dan we dachten. Henk (en Carel) heeft van alles verplaatst en hij zette nieuwe fruitboompjes en –struiken in de grond. Ik maak een fruittuin met twee soorten appels (herfst en winter), een Victoria pruim, een kersenboom, zwarte bes (uit de vorige tuin), rode bes, iets wat ik niet meer weet en twee soorten aardbei. Rabarber komt nog. Groentes zou ik alleen in de kas doen, maar ik zaai toch een paar blijvende waar weinig aan hoeft te gebeuren; artisjok, groene asperges, aardpeer (dat wist u al) en snijbiet.
In de kas ga ik in ieder geval tomaten (verschillende soorten) courgettes, paprika en peper kweken. En er komt een perzik. Voor sla en meer ga ik op den duur een vierkante metertuin opzetten. Ik heb u indertijd de website van Jelles makkelijke moestuin doorgegeven en ik doe dat nog een keer. http://www.makkelijkemoestuin.nl De wereld zit vol inspirerende mensen en hij is er een van, op praktisch gebied. Ik ga van binnen borrelen als ik op zijn website lees hoe mensen hun eigen vierkante metertuin maken in een grote of kleine tuin, op het balkon en zelfs op het dak.

Deze tijd, vol met nieuwe ervaringen, confrontaties met mezelf en bezinnende gedachten maakt het een en ander helder. Het kleine pension zal eenvoudig en spiritueel zijn. Het is voor mij belangrijk dat u zich verrijkt voelt als u weer vertrekt. Religie, op welke manier ook en ik zal me aanpassen aan uw beleving ervan en proberen daar iets aan toe te voegen. En wat verder aansluit; muziek, beeldende kunst, schrijven/taal, stilte en het mooiste bos. Alles kan deel van uw verblijf uitmaken. Ik ga het nog allemaal uitwerken.  

1 januari ga ik met mijn nieuwe boek beginnen. Een jaarlang ga ik een soort dagboek bijhouden. De mensen die naar een blog vragen doe ik hier een plezier mee denk ik. Hoe leven we hier zo zuinig mogelijk en zo rijk mogelijk, waar genieten we van, hoe kook ik, hoe komt het pension tot stand en wat gebeurt er in de tuin.

Ik ga zo mijn weekmenu plaatsen en ik wens u een heerlijk weekend toe met een mooie Palmzondag. Eventueel ondersteund door de Matthäus-Passion (bij ons is dat zeker het geval) en door een broodhaantje bij het ontbijt. Ik kan zijn staart nu van Buxus uit de tuin maken, wat een luxe.

Zaterdag 24 maart
Damiaan staat (ligt) decoratief, in de boekenkast. De foto rechts is bij de keukendeur. Ik hoop dat de lege strook zand binnen afzienbare tijd een mooie kruidentuin is.




                

Maandag 12 maart
Heeft u een fijn weekend gehad? Mensen die alleen wonen raad ik vaak aan om iets ‘voedends’ te gaan doen. Dat kan een museumbezoek zijn, maar net zo goed een mooie wandeling, of ergens een kopje koffie drinken met iets lekkers erbij. Ik hoor van sommige mensen dat ze het eng vinden om iets leuks alleen te doen. En/of dat ze dat liever met iemand anders doen. Maar er is niet altijd iemand anders. Het enge wordt doorbroken door het ‘gewoon’ te doen. Als je alleen iets onderneemt word je niet afgeleid. Je kan je helemaal richten op je eigen beleving, heerlijk!   We hebben een nachtkastje!!! Ik kan niet zeggen hoe blij ik daarmee ben. Het is altijd een wens geweest, maar in Utrecht stond ons bed in een erker (romantisch, maar niet erg handig) en in Ganzedijk stond er een kledingkast naast. Op beide plaatsen moest ik in bed klimmen, laat staan dat er ruimte voor een nachtkastje was. Het is praktisch, maar het staat ook zo mooi vind ik. De eerste avond moest ik er steeds naar kijken. De notaris was tegen de €900, veel geld. Ik wist dat die rekening nog moest komen. Als ik de hoogte van het bedrag had geweten had ik de kas (niet met glas, maar met polytheen) niet besteld. Nu vind ik het fijn want lieve Meta heeft veel gespoten. Ik durf de eerste jaren dus bijna niets uit de grond te halen. Nu is er hier zand, dus dat spoelt wel veel beter door dan de klei die we gewend zijn. Een voordeel van een kas is ook dat ik het meeste op zithoogte kan kweken.   Afgelopen donderdag was hier een broer van Henk met zijn vrouw. Het plafond in de slaapkamer is nu zo goed als schoon, wat heerlijk. Het is een stuk lichter. Onder de lagen behang zaten bloemen. Omdat het ooit twee kamers zijn geweest is het niet mogelijk die bloemen te hernieuwen want het zit op de contouren van een kamer. Ik ben benieuwd hoe het plafond er uiteindelijk uit gaat zien. Het patroon wat erop zat liet mij(!) 80 Sint Franciscussen zien. Daar kon ik op mediteren. Ik wil nu graag een andere afbeelding waar ik me op kan richten.   Welke talenten heeft u? Wat zou ik dat nu graag van elke lezer lezen. Met welke talenten doet u iets en met welke niet?Met schoonzus had ik onder andere een gesprek over hoe ouders hun kinderen al dan niet stimuleren in hun talenten. We hebben ze niets voor niets gekregen! Zowel Henk als zij hadden voor een heel andere richting gekozen als die stimulans er wel was geweest. Het was fijn geweest als Henk zijn talenten als vanzelfsprekend verder had kunnen ontwikkelen. Nu geniet hij er op een andere en misschien wel meer onbevangen manier van. Hij weet veel van beeldende kunst. Was en is zijn motivatie extra sterk omdat hij niet in die sfeer is groot gebracht? Ik denk het wel.   Door de dag heen denk ik vaak aan iets waar ik over wil schrijven. Zo dacht ik laatst dat in de periodes met het laagste inkomen we toch altijd versgeperste sinaasappelsap bij het ontbijt hadden. Wat er ook gebeurt, dat zullen we nooit overslaan. Zo zal er ook nooit een maaltijd of hapje zijn wat we niet de moeite waard vinden. Er is geen moment in ons leven dat we niet de moeite waard vinden. De afgelopen periode was zeker voor mij zwaar (de pijn is nog niet over, maar er is een duidelijke vooruitgang) maar zonder deze periode had ik de verdieping gemist waar ik nu toe gedwongen werd.   Ik wens u een fijne avond!

Woensdag 29 februari
Lieve Karin, gefeliciteerd!!! Er wacht een verjaarsmaaltijd op je, bij het weekmenu.

Dinsdag 28 februari
De uitvoering van de impuls klopte, al proefde iemand nadat ik erom vroeg, dat er pindakaas in zat. De verhouding moet dus nog een beetje aangepast, maar dan is goed en erg lekker. Ik zal binnenkort even wegen hoeveel chocolade ik gebruikt heb en dan komt het bij ‘recepten’. 

Sinds afgelopen donderdag hebben we een Duits nummerbord! Nu horen we er echt bij. Onzin natuurlijk, maar het is toch weer een mijlpaal. Er is ook voor de eerste keer olie bezorgd. 1000 liter. Benieuwd hoelang we ermee doen. Wat een ongelooflijk aardige man was dat weer, die het kwam bezorgen. Ik kan me voorstellen dat mensen vlak na de oorlog een heel land veroordeelde (hoewel, ik kan me daar eigenlijk niets bij voorstellen) maar we leven nu vele jaren later. Daarbij doet goed/slecht geen recht aan een geschiedenis en de mensen die daarin voorkwamen.  Alle mensen met wie we persoonlijk of zakelijk in aanraking zijn geweest, waren beleefd en vooral hartelijk. Soms was het meer en werd ik warm van het contact, hoe kort dat ook duurde. Ons inkomen is iets hoger, maar door de grote bedragen die we moeten betalen is de min fel rood gekleurd (voor ons dan, iemand anders zou misschien lachen om dit bedrag en het als zacht roze ervaren). Van een Valentijn kreeg ik €50. (Deze voor mij niet anonieme Valentijn is overigens vaak liefdevol gul geweest). Ik probeer die €50 zo lang mogelijk niet aan te breken en er vervolgens zo lang mogelijk mee te doen. Ondanks dat het rood staan erg vervelend is (nu een paar keer achter elkaar en het gebeurde eigenlijk zo zelden) vind ik op deze manier met dat geld omgaan beslist weer een uitdaging. Sterker, ik vind het leuk!!!  Als we dit probleem, wat wel even zal duren, opgelost hebben, zal het voorlopig niet meer gebeuren denk ik. Alles wat betaald moest worden is nu bijna betaald volgens mij. Ik twijfel nog over de notaris.   

Zondag waren Clara en René hier (zie het interview bij ‘cadeautje’), fijn, en ik kreeg door het gesprek zo’n zin om met ons pensionnetje te beginnen. Clara heeft 20 jaar B&B ervaring. Onze opzet en inhoud is anders, maar er zijn natuurlijk ook overeenkomsten. Damiaan kroop zo ongeveer in Clara. Zijn pootje om haar hals, snuitje op haar borst.  We kregen anemonen van haar (en eitjes van eigen kippen). Anemonen zijn de lievelingsgbloemen van Hielkje. Er was vanmiddag een verdrietige uitvaart (vandaar het lichtje) en de zoon van mijn jongste broer promoveerde vandaag. Wat een verschillende gebeurtenissen en emoties. Ik heb al verschillende keren de vraag gehad of ik foto’s van het huis wil laten zien. In de loop der tijd komt dat. Hier een stukje keuken, mèt anemonen van Clara.




       


Dinsdag 21 februari
Ik kreeg een mailtje met de vraag de vraag of hier al gelogeerd kan worden. Ik had, voor het ruggedoe, gehoopt op 21 maart met het pensionnetje te kunnen beginnen. Ik hoop nu op ergens in de herfst. Dat is uiteindelijk mijn jaargetijde, dus ook een mooi moment om te beginnen.

Er staan pindakaasbonbons hard te worden. Wat nog in het pannetje zat was heel lekker! Het kwam op en vaak geef ik gehoor aan dergelijke impulsen. Meestal klopt het. Het ‘gewone’ koken moet op dit moment zeer snel omdat ik erbij sta. Natuurlijk bak ik wel ons gewone zuurdesembrood. Wij vinden dat het lekkerst en het verveelt nooit. Het is ook nooit hetzelfde.



Maandag 20 februari
Het zijn werkelijk wonderlijke weken.
Er is pijn, er zijn onverwacht hoge rekeningen. Natuurlijk zou ik willen dat alles sneller ging en dat Henks fysieke problemen ook als sneeuw voor de zon verdwenen.  We weten beter, die problemen zullen er altijd zijn, maar het legt geen schaduw.  Er is de vreugde vanwege het nieuwe huis en de rust die dat met zich meebrengt. Desnoods duurt het een jaar voordat alles klaar is. Het is zoals het is.  En nu eerst iets van het heerlijke bos: 

              


De spirituele energie is misschien te danken aan het klooster dat er gestaan heeft. Ik keek of ik er informatie over kon vinden en toen vond ik dit. Ik zal dit later ook op de pension-pagina zetten.
http://www.kleinremels.nl/Omgeving.htm 
We wandelen regelmatig in het bos en behalve dat we genieten van de heilzame werking maken we ook altijd iets mee. Vorige week zondag waren we bijna verdwaald. We waren in een deel waar we eigenlijk niet mochten komen. Het bos is sowieso beschermd natuurgebied, maar dit is een stiltegebied voor dieren. We zeiden niets en liepen zacht door de sneeuw. (Toch zullen we er nu niet meer komen). Opeens stond er een rode hoge uitkijktoren en waanden we ons in het vroegere Oost-Duitsland. Het is hier gelukkig vergeven van de uitkijkhutten, maar zo midden op een veldje in de sneeuw, knalrood, was heel bijzonder. Wel blij dat ik niet naar Henk geluisterd heb, anders liepen we nu nog te dwalen denk ik.


In andere dingen is hij weer goed, zoals in het maken van een boekenkast. Het einde ervan is in zicht.

                                                                                                         


        
Zondag 19 februari
Nu is de boekenkast zo goed als klaar. Wat een rijkdom! Vanmiddag zaten Henk en ik daar en bespraken we die rijkdom. Schier oneindig, wat er allemaal moet gebeuren in dit huis, maar er is ook al zoveel wel! Ik bedoel naast alle boeken de sfeer, de ruimte en de vrijheid.
Morgen schrijf ik weer en plaats ik foto’s. Zowel gisteren als vandaag hadden we bezoek. Ik heb dus te lang gezeten. En ik heb de afgelopen dagen steeds met boeken lopen sjouwen. Maandag was ik er 10(!) uur mee bezig. Ik besef steeds meer hoe eenvoudig en gelukkig we hier kunnen leven.

Donderdag 9 februari
Hoe gaat het met u, op deze winterse donderdag?

Omdat ik nog steeds niet kan zitten kijken we ‘s avonds vanuit bed elke avond naar een documentaire (we zijn daar gek op!). Om twee voorbeelden te noemen waar we van genoten hebben: ‘Forever’, over de Parijse begraafplaats Père-Lachaise en de kracht van kunst en ‘Niet zonder jou’ over kunstenaarsechtpaar Ger Lataster en Hermine van Hall. Ontluisterend, maar vol liefde. Veel is weggevallen, zowel fysiek als geestelijk, maar de onverbrekelijke band is zoveel sterker dan wat verloren is. 

Gisteren zijn de planken voor de boekenkast gekomen. Alle boeken liggen nu in een kamertje waarvan de deur nog net dicht kan. Ik verheug me op de bibliotheek. Het is de kamer met dat mooie licht. Alleen het idee al, om daar te zitten lezen zorgt voor een bepaalde rust. Er moet eigenlijk zo’n houten trapje komen en op den duur een houtkachel of open haardje. Henk begint morgen. Het is zwaar voor zijn heup, maar het gaat lukken.
Ik blijf nog even bij boeken. In de Volkskrant stond laatst een artikel over hoe mensen hun boekenkast inrichten. Er zijn mensen die dat zelfs op kleur doen. Ik doe het op alfabetische volgorde, per categorie.
Ik heb het onderverdeeld in; -auto-biografieën, romans, spiritualiteit, poëzie, kunst, kinderboeken, gezondheid, -moes-tuinieren, kruiden, consuminderen en kookboeken. De kookboeken heb ik onderverdeeld in algemeen, extra gezond, bakken en per ‘kok’. Deze staan niet alfabetisch, maar op grootte. Er is ook nog een plank met alleen kleine boeken.

Ik lees op dit moment en al heel lang ‘Land van gebroken beloftes’ dochters van Rusland van Anna Brouwer. Ik heb een fascinatie voor Rusland, maar wat ben ik dankbaar dat ik daar niet op ben gegroeid, of nu leef, wat een verschrikkingen. Het is een prachtig geschreven boek. Mensen van verschillende generaties vertellen hun verhaal en hebben het over hoe Rusland was en is. Als iemand zo goed schrijft zie ik alles voor me en beleef ik alles mee. Boeken, hoe verrukkelijk.

Vrijdag 27 januari
Wat een fijn huis is dit! Henk geniet ervan dat hij erom heen kan lopen. Samen ervaren we een groot gevoel van vrijheid. We leven heel erg zuinig, dat moet wel. Er zijn hoge kosten bij een verhuizing. We willen nergens schulden hebben. Omdat Henk bijna geen uren had hebben we de afgelopen tijd van ongeveer €750 per maand geleefd. Dat is toch grappig. Nu heeft hij meer uren, dus zal het rond de €1200 zijn wat we samen verdienen, riant. Ik heb nog geen goed overzicht, maar ik denk dat het leven voor ons hier goedkoper is dan in Nederland. Gelukkig heb ik mijn telefonische hulpverlening. Zonder dat zou ook niet gaan. De begeleiding die ik nu aan mensen geef is van een totaal andere orde dan ‘vroeger’, maar niet minder fijn om te doen. Er is een grote nabijheid. Het maakt me gelukkig dat bij de mensen die bellen hun zelfbewustzijn en vertrouwen groeit. Ik laat, net zoals vroeger in mijn praktijk aan huis, mensen weer vaak een levensboek schrijven en wat werkt dat toch goed. Als vanzelf wordt het intensieve schrijven steeds meer eigen gemaakt.
Het hindert helemaal niet dat we nog soberder (en daardoor inventiever) eten. We genieten van wat er nog is en verheugen ons op wat komt.

Woensdag 18 januari
Het licht is hier zo bijzonder. Ik hoop dat ik er iets van over kan brengen.


                                                                        
















Dinsdag 17 januari
Wat stel ik u geduld op de proef. Ik kan nog bijna niet zitten, dus schrijven is gewoon te pijnlijk. Ik word sterk met mezelf en de beperkingen van dit moment geconfronteerd. Ik doe veel oefeningen en probeer een juiste balans te vinden tussen bewegen en mijn rug/been tot rust laten komen. Een vriendin noemde ischias ‘kiespijn in je been’. Ik volg mijn intuitie en doe de oefeningen die nodig blijken. In ieder geval een paar ervan. Niet denken, maar voelen wat goed is. Dit huis is met al zijn niveauverschillen trouwens heel handig om mijn been te laten bungelen.

De dagen voor zaterdag ben ik erg druk geweest. Wat had ik gemaakt? Waar Henk helemaal gek op is, Krentenstol (aanpassing van de Weihnachtstol uit het boek), Hij zou wel willen dat ik het elke week maakte, maar het moet iets speciaals blijven. Warme appelflapjes, banaancakejes met glazuur, verschillende zandkoekjes, pindarotsjes (pinda’s eerst geroosterd), kaneelbonbons en kokos-suikerchocolaatjes.  





We hadden de buren van 11.00u tot 12.30u uitgenodigd. Iedereen was er om 11 uur en iedereen ging om 12.30u weg. Heel prettig, die Duitse stiptheid. Omdat alle 16 mensen tegelijk kwamen, had ik geen tijd om het mooie cadeau te bekijken. Echt een heel mooi cadeau; een mand met voorjaarsbloemen en -plantjes, een pakket streekproducten, een boek over de geschiedenis van dit dorp met lieve woorden erin en een kaart met een warme tekst en de namen van de buren. Ontzettend lief. De jongste buur was vier, de oudste 85. Het was voor beide kanten spannend, maar als begin was het goed denk ik. Ik hoorde dat er over moestuinieren gepraat werd. Tussen het gastvrouw zijn door had ik een prettig gesprek met een beeldschoon buurmeisje over haar innige liefde en diepe respect voor paarden. Ze heeft ‘het’ in zich en ik kon niet geloven dat ze 13 jaar is. Een oude ziel en wat fijn om naast zo’n gevoelig iemand te wonen. Die paarden, die zijn iets bijzonders. Vanwege hun mest lopen ze gewoon over het akkerland van een boer. Dat is achter ons en wat een mooi gezicht is dat.
We zaten in de vroegere Stube, de kamer waar we eerst sliepen. Het gaat de bibliotheek worden, met op den duur hopelijk een houtkachel of open haardje.
Het was wel komisch, we hadden iedereen voor Hollandische Kaffee uitgenodigd en wij waren de enige die koffie dronken.   

Ik voelde me een beetje schuldig dat ik het cadeau niet meteen open had gemaakt, dus ’s avonds ging ik even naar de overbuurman die de teksten geschreven had. Het is hier echt aardedonker, dus met mijn mobieltje als lantaarntje ernaar toe geschuifeld met nog een stuk zelfgebakken quiche en een fles wel echt Hollandische Advocaat.

Er is natuurlijk veel apart aan deze onverwachte verhuizing. Sommige dingen zijn gewoon helemaal anders. Daar kom ik nog wel eens op terug.
Wietse voelt zich geloof ik gelukkig ook aardig op zijn gemak.

Zondag 8 januari
We hebben nog geen draadloos internet en geen telefoonverbinding. Geen idee hoe dat komt. Mobiel lukt ook niet altijd want er zijn hier nauwelijks satelieten, maar… ik heb nu internetverbinding via een kabel, dus ik kan u schrijven.

Hoe is uw nieuwe jaar begonnen? Ik hoop minder pijnlijk als het mijne. Ik heb Ischias. Het was nogal dom om de dingen te doen die ik gedaan heb, maar ja, eerst dacht ik nog dat ik me gewoon vertild had, maar de pijn werd steeds erger. Ik kan alleen lopen of liggen. Ik kan nu niet anders dan me rustig houden. Dat is een opgave want we wonen hier net! Er komt bij dat de buurtbewoners hier a.s zaterdag komen. Ik ga daar van alles voor maken. Ik zeg dat niet af omdat het anders gevoelsmatig te laat wordt. Ik weet ook dat onkel Heinie (buurman van de overkant, van in de 80) en Ann-Kathrinn, het buurmeisje van 13 zich er erg op verheugen. Henks heup is er verschillende keren bijna uitgeschoten en hij heeft ook erg veel pijn gehad. Met de ontsteking in zijn knie gaat het nu beter.

Dank u voor de goede wensen en lieve berichten. Ik moet via mijn gewone e-mailadressen en via de website op veel mensen reageren. Sorry, dat dat misschien nog even duurt, maar natuurlijk komt het. Als ik per ongeluk iemand oversla, trek zacht of hard aan de bel!

Iemand had het over dat ze mijn blog miste, maar al schrijf ik persoonlijke ervaringen,ik doe dat voor u. Mijn uitgangspunt blijft overbrengen hoe wij, met zeer weinig geld overleven. Zeker in deze nieuwe, spannende fase wil ik u daar deelgenoot van maken. We zijn dankbaar in dit fijne huis te leven, ons rijk van binnen te voelen en bij een schitterend bos in de buurt te wonen. Wanneer de tijd rijp is zullen we hier gasten ontvangen. U bent tegen die tijd van harte welkom om dan uw eigen gang te gaan, of iets van ons eenvoudige leven mee te leven. Ook kunt u wanneer u daar behoefte aan hebt inzichtgesprekken hebben, of onder begeleiding schrijven of tekenen. Er zullen indien gewenst aan de gast(en) aangepaste zondagochtend-vieringen zijn, met daarna koffie en wat lekkers.

Henk en ik hadden het vanmorgen over onze ziel. Op dat moment werd onze mooie Maria verlicht door de zon. Een waardig zondagmoment. Om in deze sfeer te blijven; een paar weken geleden waren we erbij toen Lefty, het hondje van Anke en Denise een spuitje kreeg. Ze was op. Lefty was voordat ze bij hun woonde mishandeld. Anke gaf haar een liefdevol huis en op die manier was er ook iemand voor Denise als Anke aan het werk was. Anke was heilig voor Lefty. Als er maar iemand bij haar in de buurt kwam en zeker als hij haar aanraakte werd ze boos en begon hard te blaffen. Nadat Lefty en oh wat een verdrietig moment, overleden was, kwam de poes dicht tegen haar buik aan liggen. Die is daar een half uur blijven liggen. Ontroerend. Lefty is in de tuin begraven. Anke had een kaars bij haar gezet en die heeft drie dagen gebrand. Wonderlijk (het leven zit elke dag vol grote en kleine wonderen) en mooi.

Zo gauw het kan plaats ik weer weekmenu’s. Met terugwerkende kracht wat dit jaar betreft.
Een fijne dag verder allemaal.


Als u meer van mij wilt lezen. bestel dan ook mijn boek!



BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Abonneren op: Posts (Atom)